Είκοσι πέντε χρόνια δεν μπορεί να είναι απλά μια επέτειος, όσο ένα στρώμα μνήμης, ένας παλμός που χτυπάει ακόμη σταθερά κάτω από όλες τις μεταμορφώσεις των Μέντα στην εγχώρια indie σκηνή. Κι αν κάτι αποδεικνύουν αυτά τα 25 χρόνια είναι ότι η διαδρομή τους δεν γράφτηκε ποτέ με σταθερό χέρι: γράφτηκε στα στούντιο που έγιναν σπίτια, στα σπίτια που έγιναν στούντιο, σε ονόματα που άλλαξαν, σε ήχους που ξέφυγαν, σε εικόνες που φτιάχθηκαν με Super 8, σε βινύλια που έτριζαν, σε live που έγιναν μικρές τελετές, σε φίλους που έγιναν συνεργάτες και σε συνεργάτες που έγιναν, τελικά, οικογένεια.
Οι Μέντα δεν υπήρξαν ποτέ μια μπάντα της «στιγμής». Ήταν, περισσότερο, μια μπάντα της επιμονής: των ανατροπών, των μικρών επαναστάσεων, της αθόρυβης εργασίας πίσω από κάθε κομμάτι, κάθε βίντεο, και κάθε συναυλία. Από τις πρώτες πρόβες ως Ομάδα Περιφρούρησης μέχρι τα δικά τους label, από τα φιλμάκια του Γρηγόρη Ρέντη μέχρι τις ορχηστρικές εξερευνήσεις του Telepherique και την επιστροφή στους ελληνικούς στίχους με την Πλάτωνος, το συγκρότημα πέρασε μέσα από εποχές ολόκληρες χωρίς να χάσει ποτέ το πιο κρίσιμο πράγμα: την ταυτότητα του «κάνουμε τα πάντα μόνοι μας».
Κι αν 25 χρόνια μετά ετοιμάζονται για το επόμενο μεγάλο τους gig στο Underathens με την ίδια δίψα όπως τότε που κυκλοφόρησαν τον Πλανήτη του Εδμούνδου (Studio II Records, 2000), είναι γιατί δεν έμαθαν ποτέ να λειτουργούν αλλιώς: δεν παίζουν μουσική για να τσεκάρουν κουτάκια, παίζουν μουσική για να επιβιώσουν, για να εξελιχθούν, για να ψάχνουν ακόμη τι μπορεί να γίνει ένα τραγούδι, μια εικόνα, μια ζωή. Αυτές οι 25 στιγμές που ακολουθούν είναι η απόδειξη.
Τους αφήνουμε, λοιπόν, να διηγηθούν μόνοι τους τις 25 σημαντικές στιγμές τους. Γιατί η ιστορία των Μέντα είναι πιο δυνατή όταν ακούγεται από τις ίδιες τις φωνές της μπάντας, από εκείνους που έζησαν τις πρόβες, τις αλλαγές, τις επιτυχίες, τα αδιέξοδα, τις μικρές εκρήξεις και τις ήσυχες νίκες. Είκοσι πέντε χρόνια μετά, ανοίγουν το προσωπικό τους ημερολόγιο και μας επιτρέπουν να παρακολουθήσουμε βήμα-βήμα πώς ένα συγκρότημα γίνεται διαδρομή, ταυτότητα, τρόπος ζωής.
• (Λίγο πριν την απαρχή της 25ετίας) Έχουμε φτιάξει στις πρόβες τα περισσότερα κομμάτια του πρώτου άλμπουμ. Μετά από συναυλία του John Zorn στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, στα τέλη της δεκαετίας του ’90, ο Κώστας μου δείχνει τον Coti και λέει: «Είναι ο παραγωγός των Στέρεο Νόβα. Πρέπει να τον πλησιάσουμε για να μας ηχογραφήσει το δίσκο».
• (Επίσης πριν την 25ετία) Γράφουμε (ως τρίο ακόμη) στο Studio Praxis του Κώστα Παρίση, το ντεμπούτο, υπό την καθοδήγηση του Coti Κ. Δοκιμάζουμε ένα κάρο τρέλες (π.χ. samples με ήχους ζώων ζούγκλας από δίσκους του DJ Lo-Fi).
• Το υλικό θα κυκλοφορούσε από τη νεοσύστατη LOCAL του Ίζυ Κουτιέλ. Ευτυχώς δε συνέβη. Βρίσκουμε το Βλάση Ερημάκη, μέσω των Ονειροπαγίδα και υπογράφουμε για δύο άλμπουμ στην εταιρεία Studio ΙΙ. Μας αλλάζει το όνομα. Πήγαμε ως Ομάδα Περιφρούρησης και γινόμαστε Μέντα.
• Τον Οκτώβριο του 2000 κυκλοφορεί το Στον πλανήτη του Εδμούνδου και ο Ζήλος γράφει στο Αθηνόραμα ότι είναι ένα από τα καλύτερα ντεμπούτα ελληνικού συγκροτήματος, του βάζει τέσσερα αστέρια και μας στέλνει στα ουράνια (θα σε θυμόμαστε πάντα),
• Κάνουμε το πρώτο μας βίντεο για τον "Στίφτη", σε σκηνοθεσία Νίκου Καλτζή ("Μέρες αργίας" – Διάφανα Κρίνα) και μονοκάμερες λήψεις Βαγγέλη Βλαχάκη και παίρνουμε μεγάλη χαρά γιατί αρχίζει να παίζεται στο MAD.
• Το 2001 μπαίνει στο σχήμα ο Δημήτρης Λαϊνάς και αρχίζουμε να προβάρουμε νέα τραγούδια.
• Γυρίζουμε βίντεο για τη "Γλυκιά Διαστροφή" με σκηνοθέτη τον Μπάμπη Μακρίδη ("L", "Οίκτος" κ.α.) και βοηθό το Γιώργο Λάνθιμο (ναι, αυτόν) που κρατά ψηφιακό αντίγραφο από όλες τις λήψεις, μια και το βίντεο γυρίζεται σε Super 8 που δεν επιτρέπει να δεις τι έχεις μόλις τραβήξει.
• Αρχίζουμε τις ζωντανές εμφανίσεις στο ΜΜΘ (Μικρό Μουσικό Θέατρο) του Αναστάση Γρίβα, μαζί με πολλές εναλλακτικές μπάντες της εποχής.
• To Δεκέμβριο του 2003 κυκλοφορούμε το Σε καινούργια μπάντα. Δεύτερο άλμπουμ με τον Coti στην παραγωγή όπου ο πειραματισμός έχει κτυπήσει κόκκινο.
• To Δεκέμβριο του 2005 ανοίγουμε το διήμερο των εμφανίσεων των Deus στο Club 22, έχοντας κλείσει το support μέσω φίλου στην Ολλανδία που γνώριζε τον manager του σχήματος. Το δώρο μας στον manager ήταν ένα μπουκάλι Μεταξά.
• Τελειώνει η συνεργασία μας με τη Studio ΙΙ και έχοντας συνθέσει τα κομμάτια για το τρίτο άλμπουμ, το καλοκαίρι του 2006, νοικιάζουμε εξοπλισμό από το Μάνο (Manos Backline) και ηχογραφούμε στο σπίτι των αδελφών Λαϊνά στη Σαρωνίδα το Ινστρουμέντα που θα αποτελέσει το Μάρτιο του 2007 την πρώτη κυκλοφορία στο δικό μας label MNT. Από τότε όλες οι δισκογραφικές κυκλοφορίες είναι εξολοκλήρου δικές μας παραγωγές.
• O Μπάμπης Αλεξιάδης (animation, graphic designer) μας χαρίζει ένα υπέροχο χειροποίητο animation video για το "Ινστρουμέντα" που δημιουργεί με πολύ μεράκι.
• Κατά τη διάρκεια του 2009 ηχογραφούμε το ΠΟΠ σε διάφορα στούντιο και γνωρίζουμε το Γρηγόρη Ρέντη που ετοιμάζει δύο βίντεο για τα "Χαρές" και "Κρύβεται για πάντα". Οι "Χαρές" γυρίζονται στην Αμερική, όπου ο Γρηγόρης σπουδάζει εκείνη την εποχή, με πρωταγωνίστρια μια υπερήρωα.
• Το 2012 κυκλοφορούμε, για πρώτη φορά σε βινύλιο, το Μέντα, πέμπτο και τελευταίο άλμπουμ με στίχους, αλλά, πρώτο σε παραγωγή του Κώστα (Βλάχα), με δύο πολύ ιδιαίτερα βίντεo. Αυτό για το "Με μισό εαυτό" με Αμερικανούς να κάνουν χούλα-χουπ, βουτηγμένοι στις λάσπες (σε σκηνοθεσία του Γρηγόρη Ρέντη) και το "Γύρισε κοντά μου", τρελή δημιουργία του πολυτάλαντου Χρήστου Λαϊνά, με μια παλιά VHS κάμερα, φυσικό σκηνικό το κέντρο της Αθήνας και διάφορους guest όπως Coti K., Μαριλένα Ορφανού (S.W.I.M.) και Χρήστος Αβδελάς.
• Το 2015 κάνουμε αλλαγή στον ήχο και παραδίδουμε, σε βινύλιο 180 γραμμαρίων, το Telepherique. H πρώτη αμιγώς ορχηστρική, γεμάτη synthesizers δημιουργία, ηχογραφημένη και μιξαρισμένη από τον Κώστα.
• Γνωριζόμαστε με το Φωκίωνα Μπόγρη ("Κάθαρση", "Πρόστιμο" κ.α) που δίνει μια σπουδαία σκηνοθετική δουλειά για το "Ένα", με πρωταγωνιστές τους Θύτη και Κώστα Στεφανάκη. Τα γυρίσματα γίνονται στο σπίτι και τον ακάλυπτο χώρο μιας παλιάς πολυκατοικίας της οδού Μπομπουλίνας, όπου διαμένει η Μαριλένα Oρφανού (S.W.I.M.). Οι ένοικοι ενοχλούνται από το πολυάριθμο συνεργείο και φτάνουμε μέχρι και σε μηνύσεις (!).
• Το Μάρτιο του 2016 κάνουμε ένα «κινηματογραφικό» live στο Τριανόν με αφορμή το Telepherique που θα αποτελέσει σταθμό στις ζωντανές εμφανίσεις μας.
Στα τέλη του 2016 κυκλοφορούμε, μόνο ψηφιακά, το EP K.I.D. Είναι το δεύτερο μέρος της ηλεκτρονικής-ορχηστρικής τριλογίας, με την ιδιαιτερότητα ότι οι τίτλοι των τεσσάρων κομματιών είναι στα Αγγλικά.
• Mε την έλευση του 2018 βγάζουμε το Polyend (πάλι σε βινύλιο). Συνεχίζουμε ηλεκτρονικά και ορχηστρικά, αλλά, πλέον, πιο ρυθμικά. Ο Φ. Τρούσας τελειώνοντας την κριτική του για το δίσκο, γράφει ότι όσο πιο πολύ τον ακούει, τόσο πιο αψεγάδιαστο τον βρίσκει. Γεμίζουμε υπερηφάνεια.
• Ο Γρηγόρης κάνει βίντεο για το πρώτο κομμάτι του δίσκου "So" με πρωταγωνιστές τους Αργύρη Πανταζάρα και Γιώργο Κατσή σε μια ιδιότυπη, σχεδόν «ρομποτική» χορογραφία.
• Στις εμφανίσεις για να υποστηρίξουμε το άλμπουμ κάνουμε μία στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ στο Γουδί. Εκεί, στην κεντρική σκηνή, ο κόσμος μπλέκει σε ατελείωτο χορό με τα κομμάτια του Polyend.
• Στα τέλη του 2018 κάνουμε διασκευή, υπό τη μορφή ενός remix με την πολύτιμη βοήθεια του Χρήστου (Λαϊνά), στο "The Wake" των Last Drive που περιλαμβάνεται στη συλλογή ΝΟΤ the Last Drive του Στυλιανού Τζιρίτα. Ως παλιοί φαν των Drive καμαρώνουμε για το επίτευγμά μας.
• Έρχεται η καραντίνα και κυκλοφορούμε τέσσερα single στο στυλ των κομματιών του Polyend ("Mekka", "Jules Dassin", "Aura", "Cheep Cheep Cheep").
• Στα τέλη του 2020 πέφτει η ιδέα να κάνουμε το Τελεφερίκ, με στίχους στα ελληνικά. Ο Κώστας επισκέφτεται τη Λένα Πλάτωνος για να της προτείνει να κάνει ένα τραγούδι. Εκείνη συγκατατίθεται, ονομάζει το κομμάτι "Κόκκινο" και το project προχωρά. Κυκλοφορεί, ένα χρόνο μετά, με συμμετοχές των Αγγελάκα, Παυλίδη, Coti K., Νικόλα, Σ. Βούδρη, Ν. Green. D. Nielsen, Prins Obi και X. Λαϊνά.
• Σήμερα κάνουμε πρόβες διψασμένοι για το επετειακό live των 25 ετών της μπάντας στις 13/12 στο Underathens!
