Σ’ ένα σκοτεινό, συνοικιακό, καλτ μπαρ του Ελσίνκι, αποκομμένο από συγκεκριμένο χρόνο, η κάμερα καδράρει μια παράξενη μπάντα αποτελούμενη από ατημέλητα κορίτσια με ξανθά μαλλιά, κιθάρες και keyboards -στα μάτια της μιας ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου. Οι θαμώνες, εκπρόσωποι κάθε ηλικίας από τη σύγχρονη εργατική τάξη, παγώνουν στα στοπ καρέ τους και παρακολουθούν το live προσηλωμένοι. Σχεδόν οι μόνες κινήσεις που καταγράφονται είναι αυτές των δαχτύλων των κοριτσιών πάνω στα μουσικά τους όργανα και των στομάτων τους καθώς τραγουδάνε στίχους που οι πρωταγωνιστές της ταινίας ίσως να έχουν ήδη σκεφτεί αλλά να μη βρίσκουν λόγια να εκφράσουν.
“I like you/but I can’t stand myself/I don’t need others/I don’t know about you/If I ever leave this place/I’ ll be only doing it/for my own sake”
Όταν τα φώτα της αίθουσας ανάψουν και το υπέροχο “Fallen Leaves” του Aki Kaurismaki -μια από τις πιο «ανθρώπινες» και συγκινητικές ταινίες μιας πλούσιας σε κινηματογραφικές συγκινήσεις σεζόν α λα παλαιά- έχουν ρίξει τους τίτλους τέλους τους, αυτή η «σκηνή στο μπαρ» είναι από εκείνες που σου έχουν μείνει. Θα ψάξεις την μπάντα, θα μάθεις ότι λέγεται Maustetytöt, ότι πρόκειται για τις αδελφές Anna και Kaisa Karjalainen από τη Φινλανδία, ένα άκρως επιτυχημένο συγκρότημα στη χώρα τους με τρία επιτυχημένα albums, έτοιμο μέσα από το φιλμ του Kaurismaki να συστηθεί και στον υπόλοιπο κόσμο.
«Μας ζήτησαν να συμμετέχουμε σε ένα φοιτητικό φεστιβάλ κινηματογράφου που διοργανωνόταν στον κινηματογράφο του Aki. Τον γνωρίσαμε εκεί και ήθελε να μας κλείσει για ένα ολόκληρο live. Και όταν μας είδε live νομίζουμε ότι άρχισε να σκέφτεται ότι θα ταιριάζαμε στη συγκεκριμένη ταινία» μας λένε οι αδελφές Karjalainen περιγράφοντας τον δρόμο που της οδήγησε στα καρέ του “Fallen Leaves”. «Δεν γνωρίζαμε πολλά για την ταινία όσο κάναμε το γύρισμα της σκηνής μας, την είδαμε πολύ αργότερα. Και τότε καταλάβαμε. Καταλάβαμε τι είδε σε εμάς, γιατί μας ήθελε εκεί».
Πολλοί περισσότεροι έχουν καταλάβει επίσης μετά την πορεία του “Fallen Leaves” στις αίθουσες και τα κινηματογραφικά φεστιβάλ ότι οι Maustetytöt είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση και οι πρώτες πολύ θετικές κριτικές για τη δουλειά τους κάνουν την εμφάνισή τους σε μέσα - κολοσσούς όπως ο Guardian και οι New York Times. Κανένα πρόβλημα με το ότι έγιναν «γνωστές από μια ταινία» εκτός συνόρων, αν μη τι άλλο οι Maustetytöt φαίνεται ότι ήξεραν να περιμένουν. Βρέθηκαν από πολύ νωρίς, από παιδιά, στο σημείο απ’ όπου διαφαινόταν η μουσική ως μονόδρομος και μετά από αρκετά χρόνια το έκαναν να πετύχει – με τον τρόπο τους. «Είμαστε αδελφές οπότε υπάρχουμε και παίζουμε μαζί μουσική από πολύ πολύ μικρές, από πέντε χρονών. Στα δεκαπέντε μας φτιάξαμε την πρώτη μας μπάντα αλλά δεν πέτυχε ποτέ. Και μετά στα είκοσι πέντε μας, πριν έξι εφτά χρόνια φτιάξαμε τις MAUSTETYTOT. Αλλάξαμε και τη γλώσσα των στίχων, ξεκινήσαμε να τραγουδάμε στη μητρική μας γλώσσα, στα φινλανδικά και αμέσως έπιασε. Ξεκινήσαμε αμέσως να έχουμε επιτυχία στη Φινλανδία, να παίζουμε live να κάνουμε περιοδείες, και μετράμε ήδη τρία albums από τότε».
Το ότι οι Maustetytot κάνουν το breakthrough τους στη μητρική τους γλώσσα και όχι στη μητρική της ποπ φόρμας αγγλική είναι μόνο το κερασάκι στην τούρτα του ενδιαφέροντός τους. Λακωνικές, στιβαρές, αγέλαστες τόσο στα μουσικά τους video όσο και στην άλλη άκρη του Zoom, παρουσιάζουν τραγούδια με σκοτεινά θέματα από τον αλκοολισμό και τη βία μέχρι την κατάθλιψη και τον θάνατο, σε απλές πλην πάντα ισχυρές ποπ συνθετικές φόρμες. Πλασάρονται ως anti-pop, η αλληλουχία των συγχορδιών τους λέει άλλα, οι στίχοι σηκώνουν τη δικιά τους σημαία. «Έχει πλάκα που μας αποκαλούν anti – pop γιατί στην πραγματικότητα προσπαθούμε να κάνουμε όσο το δυνατόν καλύτερα ποπ τραγούδια. Βέβαια οι στίχοι μας είναι πιο σκοτεινοί, πιο «σοβαροί» αλλά η δομή της μουσικής είναι ποπ. Οπότε δεν θα μας λέγαμε anti – pop από την άλλη το καταλαβαίνω ότι αυτός μπορεί να είναι ένας «πιασάρικος» χαρακτηρισμός για την εικόνα μας, έρχεται από τον τρόπου που μεγαλώσαμε, τις επιρροές μας που δεν περιλάμβαναν την mainstream ποπ».
Ενδιαφέρον που δυο κορίτσια που μεγάλωσαν ασυγκίνητες από την ιλουστρασιόν ποπ εικονοποιία επέλεξαν ως όνομα της μπάντας τους τη φινλανδική μετάφραση του πιο διάσημου ποπ girl group του πλανήτη. Τι έχουν να πουν οι Φινλανδές Spice Girls για αυτό; «Η προηγούμενη μπάντα μας λεγόταν “Kanelia” που σημαίνει κανέλα. Έτσι λοιπόν ένας συνεργάτης μας ξεκίνησε να μας φωνάζει Maustetytot που σημαίνει spice girls και όταν θέλαμε να φτιάξουμε τη νέα μπάντα σκεφτήκαμε ότι είναι ένα καλό όνομα. Υπάρχει και η σχετική ειρωνεία πίσω από αυτό γιατί στην πραγματικότητα δεν μας αρέσουν οι original Spice Girls».
Anti-pop pop λοιπόν απευθείας από μια από τις πιο ευτυχισμένες χώρες του κόσμου. Πώς ισορροπούν οι Maustetytot μεταξύ της φήμης της χώρας τους και των όσων τραγουδούν με τη δουλειά τους; «Είμαστε πολύ τυχερές που ζούμε στη Φινλανδία και το ξέρουμε, έχουμε τόσα πολλά, έχουμε τόσα καλά στη Φινλανδία. Υπάρχει καλό σύστημα υγείας και ιατρικής περίθαλψης, καλή εκπαίδευση. Είναι πολύ καλύτερα από αρκετές άλλες χώρες. Αντλούμε όμως έμπνευση από παντού. Πρέπει να ζήσεις για να έχεις κάτι να γράψεις, και όλοι πρέπει να ζήσουμε. Και πιστεύουμε ότι και τα σκοτεινά και άσχημα συναισθήματα, η λύπη πρέπει κι αυτά να γίνονται αντικείμενο επεξεργασίας από τη μουσική και την τέχνη. Η τέχνη είναι ο καλύτερος τρόπος να διαχειριστείς τα άσχημα συναισθήματα».
Οι MAUSTETYTÖT εμφανίζονται την Παρασκευή 31 Μαΐου στο Gazarte. Περισσότερα εδώ.
