Οι Θεσσαλονικείς Psychedelic Trips to Death από τα πρώτα, κιόλας, βήματά τους, ξεχώρισαν για την ένταση, τη σκοτεινή ψυχεδέλεια και την ωμότητα της μουσικής τους, χτίζοντας διακριτικά εδώ και 13 χρόνια μια συνεκτική και σταθερή παρουσία. Σαν ένας υποκωφός θόρυβος που πάντα υπάρχει, οι κυκλοφορίες τους εμφανίζονται περιοδικά, ανανεώνοντας την αίσθηση ότι η μπάντα κινείται συνεχώς μεταξύ ακραίας έντασης και εσωτερικής στοχαστικότητας. Ξεκινώντας ως έφηβοι και πλέον στην τρίτη δεκαετία της ζωής τους, διατηρούν μια αυθεντική σχέση με τον ήχο και την προσωπική έκφραση, χωρίς συμβιβασμούς. Με αφορμή τις επικείμενες εμφανίσεις τους στην Ελλάδα μαζί με τους Γάλλους Vox Low — στη Θεσσαλονίκη στις 16 Οκτωβρίου στο Eightball Club και στην Αθήνα στις 17 Οκτωβρίου στο Piraeus Academy — είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε με τον Κωνσταντίνο Ιωσηφίδη (Lostinthe) για την ιστορία, τις επιρροές και την ταυτότητά τους.
- Ξεκινώντας, όσο κι αν έψαξα, δεν βρήκα την ιστορία πίσω από το όνομα της μπάντας. Υπάρχει πίσω του κάποια κοσμοθεωρία, αισθητική ή προέκυψε ως δείκτης της μουσικής σας ταυτότητας;
Αρχικά, ευχαριστούμε πολύ για το ενδιαφέρον και την πρόσκληση! Όσον αφορά το όνομα, όχι, δεν υπάρχει κάποια θεωρία πίσω από αυτό, μιας και δεν πιστεύω ιδιαίτερα στη νοηματοδότηση της τέχνης. Η επιλογή του αποτελεί φόρο τιμής σε μπάντες με αντισυμβατικά ονόματα, όπως των The Jesus And Mary Chain, Black Rebel Motorcycle Club, A Place To Bury Strangers κ.ά.
- Ο "θάνατος" υπάρχει ήδη στο όνομά σας, αλλά ίσως όχι ως κάτι τελικό - περισσότερο σαν μια κατάσταση μετάβασης. Ξεκινήσατε έφηβοι, και τώρα γράφετε ως άνθρωποι στην τρίτη δεκαετία της ζωής σας. Πώς έχει αλλάξει για εσάς η σχέση με την έννοια του τέλους, της φθοράς, σε σχέση και με τη μουσική;
Μόνο σε σχέση με τη μουσική θα ήθελα να απαντήσω στην προκειμένη, και θα έλεγα πως δεν έχει αλλάξει και πολύ. Το τέλος λειτουργεί ακόμα ως μια κατάσταση μετάβασης, ίσως πιο συνειδητά πλέον απ’ ό,τι στην αρχή μας.
- Δεκατρία χρόνια μετά από το ντεμπούτο σας Malibu"- μεσολάβησαν αλλαγές στη σύνθεση του σχήματος, αλλαγές στον ήχο, αλλαγές στη ζωή. Τι παραμένει αμετάβλητο στον πυρήνα των PTTD όλα αυτά τα χρόνια;
Αμετάβλητη παραμένει η σύγχυση που μας έκανε εξ’ αρχής να θέλουμε να γράψουμε μουσική. Δεδομένου ότι οι pttd είναι η πρώτη μου μπάντα, την οποία ξεκινήσαμε ως έφηβοι πριν καν μάθουμε να παίζουμε μουσικά όργανα, δε θα μπορούσα παρά να είμαι συναισθηματικά δεμένος μαζί της. Πιστεύω πως η απορία μου για το πως θα μπορούσε να εξελιχθεί μουσικά, σύμφωνα με το παρελθόν της, είναι αυτό που με οδηγεί στο να μην την αφήνω.
- Δεδομένου ότι δεν έχετε μείνει σταθεροί σε κάποιο πολύ συγκεκριμένο μουσικό ιδίωμα, αν έπρεπε προσωπικά να περιγράψω τον ήχο σας σε ένα άτομο που δεν σας έχει ακούσει ποτέ, θα μιλούσα για την ένταση, το συναισθηματικό βάθος, τη σκοτεινή ψυχεδέλεια των πρώτων χρόνων και την ωμότητα της συνέχειας. Ποιο στοιχείο της ταυτότητάς σας είναι αυτό που σας απασχολεί περισσότερο σήμερα;
Στη τωρινή μας φάση θα έλεγα πως μας ενδιαφέρει περισσότερο να γυρίσουμε στην αρχή, στα πρώτα μας ακούσματα, και να τα “διαβάσουμε” ξανά με τον σημερινό μας τρόπο σκέψης. Τώρα που το σκέφτομαι, μας έλειψε πολύ η απλότητα στη σύνθεση αλλά και στην κυκλοφορία της μουσικής - το να κάνεις δηλαδή κάτι απλά για να περάσεις καλά και να σε γεμίσει.
- Οι κυκλοφορίες σας ως PTTD έχουν μία περιοδικότητα που φαίνεται να αδιαφορεί για τους όρους με τους οποίους παίζεται το σύγχρονο μουσικό παιχνίδι. Τι συμβαίνει μέσα σε αυτές τις χρονικές «σιωπές»; Είναι περίοδοι δημιουργίας ή αποστασιοποίησης για εσάς;
Έτσι είναι, ναι. Η μία κυκλοφορία με την άλλη μπορεί να απέχει και τρία χρόνια. Για να είμαι ειλικρινής, είναι μια διαδικασία αρκετά χρονοβόρα, σχεδόν ψυχοφθόρα. Κυρίως αναφέρομαι στο "μετά" της δημιουργίας και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, στη στιγμή που τελειώνει η διαδικασία παραγωγής του εκάστοτε δίσκου και αναρωτιόμαστε "οκ, τι κάνουμε τώρα με αυτό;". Έτσι λοιπόν ξεκινάει μια διαδικασία αναμονής, η οποία λειτουργεί ως ανασταλτικός παράγοντας. Φαντάζομαι, αν το διαβάζει κάποιος μουσικός τώρα, θα του είναι πολύ εύκολο να ταυτιστεί…
- Πριν λίγες ημέρες κυκλοφορήσατε μία ζωντανή εκτέλεση του "Jesus Wants Her To Kill" από τον Οκτώβριο του 2024 - του κομματιού που σας σύστησε σε πολλούς από εμάς πίσω στο 2012. Πώς προέκυψε αυτή η απόφασή σας;
Είναι η πρώτη φορά που κυκλοφορούμε κάποια ζωντανή εκτέλεση από συναυλία, όσον αφορά το Bandcamp δηλαδή, μιας και υπάρχουν βίντεο από live μας στο YouTube. Θεωρώ πως λειτουργεί ταυτόχρονα ως αποτύπωση της σημερινής μας σύνθεσης αλλά και ως homage στην αφετηρία μας.
- Από το ντεμπούτο των Suicide το ’77 μέχρι και σήμερα, ο θόρυβος δεν έπαψε ποτέ να έχει το δικό του χώρο μέσα στη μουσική. Είναι βιώσιμο, όμως, για μια μπάντα με βάση την Ελλάδα να παράγει ήχο που δεν προσπαθεί να είναι «εύκολος» ή εμπορικός;
Βιώσιμο δεν είναι οριακά τίποτα στην Ελλάδα, πόσο μάλλον μια μπάντα που παίζει με τον θόρυβο. Αν και ποτέ δεν ήταν θέμα βιωσιμότητας, όπως καταλαβαίνεις και από το χρονικό κενό ανάμεσα στις κυκλοφορίες μας. Ήταν, και είναι, θέμα έκφρασης, τρόπου ζωής, και πάνω απ’ όλα, αναγκαιότητας.
- Υπάρχει κάτι που σας έχει επηρεάσει τελευταία — μουσικά ή μη — που ίσως δεν θα το φανταζόμασταν;
Ο εξευγενισμός των περιοχών της πόλης που μέχρι πρόσφατα στέγαζαν την underground μουσική κουλτούρα, με αποτέλεσμα την καταπάτηση του δικαιώματος της καλλιτεχνικής έκφρασης, είναι κάτι που μας απασχολεί ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό. Έχει επηρεάσει τόσο τους μουσικούς και τα στούντιό τους, αλλά και τους χώρους συναυλιών και εστίασης. Είναι αρκετά δύσκολο να λειτουργείς μέσα σε κάτι που διαρκώς σε διώχνει.
- Στις 16 και 17 Οκτωβρίου θα εμφανιστείτε μαζί με τους Γάλλους Vox Low σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα αντίστοιχα. Τι «φέρνετε» μαζί σας σε αυτές τις δύο εμφανίσεις;
Σε αυτά τα δύο gigs θα παίξουμε κομμάτια από κάθε κυκλοφορία μας αλλά και κάποια ακυκλοφόρητα - ένα εκ των οποίων θα γίνει remix από τους Vox Low και θα κυκλοφορήσει το συντομότερο δυνατό ως μέρος του καινούργιου μας EP.
- Οι Vox Low είναι γνωστοί για το πάντρεμα σκοτεινών post-punk / wave επιρροών με τη χαρακτηριστική γαλλική club κουλτούρα. Θα βλέπατε ενδεχομένως χορευτικά ή dance στοιχεία στους PTTD του μέλλοντος;
Ναι, εννοείται. Είμαστε fans της alternative club κουλτούρας. Σήμερα θα έλεγα πως η μουσική μας επηρεάζεται αρκετά από την ηλεκτρονική μουσική καλλιτεχνών όπως των Pan Sonic και των British Murder Boys, οπότε ναι, ίσως κυκλοφορήσουμε μελλοντικά κάτι αντίστοιχο. Δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά βέβαια, γιατί ταυτόχρονα μας αρέσει, π.χ., η gospel πλευρά της blues ή η drone μουσική, οπότε δεν αποκλείουμε τίποτα.
- Τι υπάρχει στη συνέχεια για εσάς;
Την ίδια απορία έχουμε κι εμείς.
VOX LOW + PSYCHEDELIC TRIPS TO DEATH
Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2025 | Eightball Club, Θεσσαλονίκη
Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2025 | Piraeus Academy, Αθήνα
Τα εισιτήρια κοστίζουν 20€ (περιορισμένη προπώληση), 22€ (προπώληση) και 25€ (ταμείο).
Προπώληση πραγματοποιείται μέσω της ComeTogether.Live
Hard copy εισιτήρια:
The Nephilim Store (Πατρ. Ιωακείμ 17, Θεσσαλονίκη)
Le Disque Noir (Θεμιστοκλέους 29, Αθήνα) & Metal Era (Εμ. Μπενάκη 22, Αθήνα)
