Η Βασιλική Μιχαλοπούλου εμφανίστηκε σχεδόν αιφνιδιαστικά στην εγχώρια σκηνή, αλλά με την πρώτη κιόλας στιγμή ήταν ξεκάθαρο πως δεν επρόκειτο για ένα ακόμη όνομα που απλώς περνάει. Υπάρχει κάτι στη φωνή της, που με τράβηξε από την πρώτη στιγμή, μάλλον εκείνη η ζεστή, η ευάλωτη, αλλά ταυτόχρονα σταθερή φλόγα, που προσωπικά μου θυμίζει σαν οι παλιές μεγάλες ερμηνεύτριες, να έκαναν ένα τολμηρό βήμα για να πατήσουν και λίγο στη σύγχρονη ανεξάρτητη σκηνή. Κάπως έτσι και η Βασιλική είναι σαν να κουβαλά στους στίχους και στις μελωδίες της τις δύο ρίζες που καθόρισαν το ελληνικό τραγούδι: το λαϊκό αίσθημα και την εναλλακτική ανήσυχη ματιά.
Όταν, λοιπόν, στη σημερική σκηνή η ταχύτητα μοιάζει συχνά να πνίγει την ουσία, η Βασιλική προβάλλει ως μια σπάνια περίπτωση μιας νεαρής δημιουργού που δεν βιάζεται να εντυπωσιάσει. Αντίθετα, χτίζει τον κόσμο της με σεβασμό, συνέπεια και βαθιά αφοσίωση. Και τα "Ενδεχόμενα" της πέρα από μια πρώτη δισκογραφική κατάθεση, είναι περισσότερο το αποτύπωμα μιας καλλιτέχνιδας που ήδη μοιάζει έτοιμη για μια μακρά διαδρομή. Και οι ζωντανές της εμφανίσεις (από τις sold-out βραδιές στον Σταυρό του Νότου, το κοινό που τραγουδά μαζί της από την πρώτη νότα) δείχνουν ότι το κοινό την αναγνωρίζει πριν καν προλάβει να το απαιτήσει.
Με επιρροές που ταξιδεύουν από τον Δεληβοριά και τον Αγγελάκα μέχρι τον Παπάζογλου, τους Bregovic και την Amy Winehouse, η Βασιλική Μιχαλοπούλου μετατρέπει κάθε live σε μια μικρή τελετουργία: άλλοτε φωτεινή, άλλοτε μελαγχολική, πάντοτε αληθινή. Και ανήκει, επάξια, στη νέα γενιά του ελληνικού τραγουδιού που ξέρει πώς να σέβεται την παράδοση, χωρίς, πρόχειρα, να την αντιγράφει. Την κουβαλά μαζί της για να ανοίξει καινούριους δρόμους. Κι αν κάτι γίνεται ήδη φανερό, είναι πως το όνομά της δεν θα μείνει «υποσχόμενο» για πολύ. Θα απλωθεί σαν εκείνες τις φωνές που δεν χρειάζονται συστάσεις, απλώς υπάρχουν, και γεμίζουν τον χώρο πριν καν το συνειδητοποιήσεις.
- Πότε ένιωσες για πρώτη φορά πως η μουσική δεν είναι απλώς μια αγάπη, αλλά ο δρόμος που θέλεις πραγματικά να πάρεις;
Ανέκαθεν το γνώριζα, απλώς δεν πίστευα με τίποτα ότι είναι εφικτό. Αυτό άρχισα να το αντιλαμβάνομαι και να πεισμώνω σε μεγαλύτερη ηλικία, γύρω στα 25 μου. Είχα κάνει τα πρώτα μου live, είχα βγάλει το πρώτο μου τραγούδι και η πληρότητα και η στήριξη που λάμβανα με έκαναν να το πάρω οριστικά απόφαση. Ήμουν σε μια ηλικία που αποφάσισα πολύ συνειδητά να το παλέψω.
- Η Νομική και το θέατρο ήταν δύο παράλληλες διαδρομές στη ζωή σου. Πώς σε διαμόρφωσαν τελικά ως ερμηνεύτρια;
Η Νομική με έχει βοηθήσει κυρίως στη γείωση, στην αντιμετώπιση της πραγματικής ζωής, αλλά στο γεγονός ότι ήρθα σε επαφή με πάρα πολλές και έντονες ιστορίες ανθρώπων τους οποίους συναναστράφηκα στα χρόνια που δούλευα. Η υποκριτική πάλι, με βοήθησε να έρθω σε επαφή με το συναίσθημά μου για όλα αυτά που βίωνα. Και τελικά, μέσα από τη μουσική βρήκα τον τρόπο να εκφραστώ με τον τρόπο που μου ταιριάζει περισσότερο για όλα τα παραπάνω.
- Αν έπρεπε να περιγράψεις τον ήχο σου χωρίς μουσικούς όρους, μόνο με εικόνες ή αισθήσεις, ποια θα ήταν αυτή η εικόνα;
Έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, είναι μια αίσθηση ζεστασιάς και ασφάλειας που μου επιτρέπει να εξερευνώ. Αλλού οι εικόνες είναι φωτεινές, λαμπερές και χαρούμενες, αλλού πιο μελαγχολικές ή ακόμα και έντονες, ένας χώρος να ξεσπάσεις το συναίσθημα. Μου αρέσει να βιώνω το live σαν μια διαδρομή με πολλές “πόρτες”, πολλά διαφορετικά μονοπάτια. Στο τέλος, όμως, θέλω να επικρατεί μια αίσθηση ανάτασης, θέλω να νιώθω, εγώ και οι ακροατές, ότι έχουμε ανακαλύψει και αγαπήσει τον εαυτό μας, έχουμε ανακτήσει τις δυνάμεις μας για να συνεχίσουμε με δύναμη και πείσμα για το καλύτερο δυνατό τη ζωή μας.
- Θα έλεγα ότι έχεις ένα μίγμα επιρροών που πάει από το λαϊκό μέχρι το alternative. Πώς κρατάς, λοιπόν, την ισορροπία χωρίς να “καπελώνει” η μία πλευρά την άλλη;
Ίσως αυτό να συμβαίνει αυθόρμητα ακριβώς επειδή αφήνομαι ελεύθερη να είμαι ο εαυτός μου. Παντού προσπαθώ, αλλά πόσω μάλλον στη μουσική, να μην μου βάζω φίλτρα, να είμαι ειλικρινής με τις καταβολές, τα γούστα και την έκφρασή μου. Όλα αυτά που κουβαλάω από την παιδική μου ηλικία μέχρι σήμερα, τα αφήνω να “γράψουν” σε αυτό που κάνω. Αυτό πιστεύω γενικά για τους ανθρώπους και είναι στόχος μου να το πετύχω καλλιτεχνικά. Ο καθένας είναι ένα μοναδικό κράμα εμπειριών, ακουσμάτων, εικόνων, κοκ, το οποίο αν αφήσει ελεύθερο, βρίσκει την αυθεντική του ταυτότητα.
- Στα live σου επικρατεί μια ενέργεια που μοιάζει να σε υπερβαίνει. Τι είναι αυτό που αλλάζει μέσα σου όταν ανεβαίνεις στη σκηνή;
Χαίρομαι πολύ αν αυτό βγαίνει. Νομίζω, ο σταθερός παράγοντας σε κάθε live, ακόμα και αν κάποιες φορές μπορεί να έχει τύχει μια δυσκολία, είναι η συνειδητότητά μου για αυτό που κάνω. Ήθελα τόσο πολύ να το κάνω και κάθε φορά που έχω ένα live πραγματικά ανυπομονώ να το ζήσω. Δεν τα παρατάω, ακόμα και αν υπάρχουν δυσκολίες, είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη μου να είμαι εκεί που ίσως αυτό να είναι κάτι που αντιλαμβάνεται και κάποιος που μας βλέπει ακόμα και για πρώτη φορά.
- Ποια στιγμή από ζωντανή εμφάνιση θα έλεγες ότι σε σημάδεψε, εκείνη που σε έκανε να πεις “ναι, εδώ θέλω να είμαι”;
Μια στιγμή που μου έχει μείνει πολύ έντονα είναι από τη φετινή πρεμιέρα στον Σταυρό του Νότου. Το κοινό τραγουδούσε με μια φωνή πολλά από τα τραγούδια μου και πραγματικά ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει καλά καλά. Νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη γιατί έχω την τύχη να με στηρίζουν και να με ακολουθούν από τα πρώτα μου βήματα άνθρωποι από τους “ρομαντικούς” που λέμε. Έχουν ανακαλύψει έναν νέο καλλιτέχνη και είναι πάντα μαζί του. Είναι σπουδαίο αυτό.
- Ζούμε σε μια εποχή που ο καλλιτέχνης “οφείλει” να είναι παρών στα social. Πώς βρίσκεις την ισορροπία ανάμεσα στη δημόσια εικόνα και την προσωπική σου ζωή;
Τα social media παίζουν τεράστιο ρόλο πια στην εξέλιξη ενός καλλιτέχνη. Προσπαθώ να μην υπερβάλλω, αλλά ούτε και να κρύβομαι. Αναγνωρίζω τη χρησιμότητά τους και μου αρέσει να τα χρησιμοποιώ για τη δουλειά μου. Δεν τα νιώθω ως απειλή στην προσωπική μου ζωή από την άποψη ότι δεν νιώθω και την ανάγκη να την εκθέσω σε αυτά. Δεν την κρύβω, μπορεί να τύχει να μοιραστώ κάτι, αλλά δεν είναι ο κανόνας για μένα. Επομένως δεν βιώνω και αυτή τη “σύγκρουση”, τα χρησιμοποιώ στο βαθμό που είναι εργαλείο μου και δεν γίνομαι εγώ δικό τους θύμα.
- Αν μπορούσες να αλλάξεις ένα πράγμα στο πώς χρησιμοποιείται η τεχνολογία στη μουσική βιομηχανία σήμερα, τι θα ήταν;
Θα μου άρεσε να ακούω λιγότερο “τελειοποιημένα” πράγματα. Πιστεύω πολύ στο ακατέργαστο του ήχου, ή του ταλέντου... Νομίζω είναι η ομορφιά της αυθεντικότητας, του ζωντανού. Είναι φορές που μια μικρή “ατέλεια”, ένα μικρό “λαθάκι” κρύβει όλη την ομορφιά και τη συγκίνηση, είναι αμίμητο. Καμιά φορά μέσω της τεχνολογίας νιώθω ότι κυνηγάμε το τέλειο και ξεχνάμε να νιώσουμε αυτό που κάνουμε ή ακούμε.
- Πριν την μεγάλη σου βραδιά στον Σταυρό του Νότου (12/12) έρχεται μια άλλη εμφάνισή σου δίπλα στον Πάνο Βλάχο στο Κύτταρο (3/12). Μαζί πρόκειται να μοιραστείτε μια σκηνή αλλά κι έναν τρόπο έκφρασης που πάει πέρα από το “παίζουμε μαζί”. Τι είναι αυτό που εύχεσαι περισσότερο για εκείνη τη βραδιά;
Πραγματικά ανυπομονώ. Ο Πάνος είναι ένας πολύπλευρος καλλιτέχνης με εκρηκτική περσόνα και έντονη προσωπικότητα. Η δουλειά του πάντα στοχευμένη και πρωτότυπη. Ανυπομονώ να ανταλλάξουμε το υλικό μας και να φτιάξουμε μέσα από αυτή τη διαδικασία κάτι καινούργιο, πηγαίο και ειλικρινές. Εύχομαι η πραγματικότητα να ξεπεράσει τη φαντασία μου εκείνη τη βραδιά, ήδη το έχω ονειρευτεί πολύ. Ελπίζω να είναι τόσο όμορφα που να μου μείνει και να μου δώσει ώθηση να συνεχίσω με τον ίδιο ενθουσιασμό αυτό που κάνω.
- Το Κύτταρο είναι μια σκηνή με ιστορία, σχεδόν “ιερή” για πολλούς. Πώς νιώθεις που ανεβαίνεις εκεί με ένα νέο δίσκο και μια νέα συναυλιακή συνεργασία;
Το Κύτταρο είναι ιερός χώρος και στα δικά μου μάτια. Έχουν ανέβει στη σκηνή του θρυλικοί καλλιτέχνες. Είναι τεράστια η χαρά και η συγκίνηση, αλλά και η αγωνία να “πατήσω” τη σκηνή αυτή με τον τρόπο που πρέπει. Είναι μια πολύ όμορφη συγκυρία για μένα το γεγονός ότι γίνεται με τα δικά μου τραγούδια και στο πλάι ενός καλλιτέχνη που θαυμάζω και ο οποίος είμαι σίγουρη ότι θα με βοηθήσει να βιώσουμε τη συναυλία αυτή ως μια ιδιαίτερη βραδιά που θα με πάει ένα βήμα παραπέρα.
- Oι εμφανίσεις σου στον Σταυρό του Νότου έχουν δημιουργήσει μια όμορφη φήμη για τη ζωντάνια τους. Τι καινούργιο φέρνεις στη σκηνή αυτή τη φορά; Πώς έχει εξελιχθεί η παράσταση από τις πρώτες σας εμφανίσεις εκεί;
Χαίρομαι για αυτό, με ενδιαφέρει πολύ να υπάρχει ζωντάνια, αυθορμητισμός και αλήθεια στα live! Φέτος έχουμε πειράξει αρκετά τα κομμάτια του δίσκου, ενώ έχω επιλέξει καινούριες διασκευές που έχουμε φτιάξει με τον Γιώργο (Καψάσκη), σε τραγούδια που αγαπώ πολύ και με έχουν χαρακτηρίσει! Χαίρομαι γιατί ήδη από τα πρώτα live, ο κόσμος έδειξε ότι του άρεσαν οι αλλαγές μας. Η αλήθεια είναι ότι ο ήχος μας, από τις πρώτες εμφανίσεις μέχρι σήμερα, έχει αλλάξει πολύ. Νομίζω πως έχει ωριμάσει, τόσο από τη μπάντα, όσο και από μένα. Βρίσκουμε τα πατήματά μας, αυτά που μας ταιριάζουν και μου αρέσει που το αισθάνομαι αυτό.
- Ο κόσμος μιλάει συχνά για την ενέργειά σου στη σκηνή. Την Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου, ποια στιγμή της βραδιάς ανυπομονείς, εσύ προσωπικά, να μοιραστείς με το κοινό, είτε πρόκειται για ένα νέο τραγούδι, ή για μια αναπάντεχη διασκευή ή και μια ιστορία μέσα στο πρόγραμμα;
Φέτος, έτσι όπως έχει φτιαχτεί το πρόγραμμα, το απολαμβάνω πραγματικά από την αρχή μέχρι το τέλος του. Είναι αλήθεια όμως ότι στα “Ενδεχόμενα” που όλος ο κόσμος το τραγουδάει με την ψυχή του και χορεύει, συγκινούμαι. Δημιουργείται μια ατμόσφαιρα “έξω καρδιά” που λείπει απ’ την εποχή και σε εμένα τουλάχιστον, δίνει πολύ κουράγιο. Η άλλη εξίσου αγαπημένη μου στιγμή, είναι όταν παίζουμε το “Μόνο εσένα έχω”. Είναι το αγαπημένο μου τραγούδι του δίσκου, είναι βαθιά εσωτερικό και χαίρομαι γιατί μάλλον η αγάπη μου προς αυτό το τραγούδι μεταδίδεται κάθε φορά και στο ακροατήριο και δημιουργείται μια μυσταγωγία. Ανυπομονώ και για αυτή τη φορά!
- Ποια στιγμή εκτός μουσικής νιώθεις ότι σε βοηθάει περισσότερο να ξαναβρίσκεις τη φωνή σου;
Θα έλεγα όλη η ζωή έξω από τη μουσική. Μου αρέσει να αποστασιοποιούμαι, να ζω τη ζωή μου έντονα, να έχω εμπειρίες. Δεν μ’ αρέσει να ζω σε συννεφάκι. Θέλω να είμαι σε επαφή με ανθρώπους, να παρακολουθώ εξελίξεις, να ταξιδεύω, να διαβάζω, να βγαίνω με τις παρέες μου, την οικογένεια μου. Θέλω να γεμίζω εμπειρίες για να έχω κάτι να πω, κάτι να ανασύρω όταν τραγουδάω.
• Η Βασιλική Μιχαλοπούλου θα βρεθεί στη σκηνή του Κύτταρου μαζί με τον Πάνο Βλάχο, την Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου. Για δωρεάν προσκλήσεις τσεκάρετε εδώ.
• Η Βασιλική Μιχαλοπούλου θα συνεχίσει τις επιτυχημένες της εμφανίσεις στον Σταυρό του Νότου Club και δίνει ένα ακόμη ραντεβού την Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου. Εισιτήρια εδώ.
