Σ’ ένα φεγγαρόλουστο χωματόδρομο κάπου στο Αρκάνσας στις αρχές της δεκαετίας του ’30, ένα παιδί ακούει έναν μυστηριώδη ήχο που μοιάζει με μπλουζ να βγαίνει μέσα απ’ τους βάλτους. Κι από εκείνη τη στιγμή το εμμονικό ταξίδι του μικρού Μάιλς Ντέιβις για την αναζήτηση του ήχου ξεκινά...
Από τη θητεία δίπλα στον Τσάρλι Πάρκερ και την εποχή της «κουλ τζαζ» στα κλαμπ της Νέας Υόρκης μέχρι το καλλιτεχνικό αποκορύφωμα της τζαζ ελευθερίας του ’50 και του ’60, την ηχητική πρωτοπορία, τις μυθικές συνεργασίες, τις ταραχώδεις προσωπικές σχέσεις, τους fusion πειραματισμούς και την επιστροφή στις αφρικάνικες ρίζες, το ταξίδι του χαρισματικού τζαζ θρύλου με το μαγικό άγγιγμα μοιάζει πλέον σαν αν μην έχει τέλος και αρχή.
Ένα graphic novel που σε καλεί να το ακούσεις για να το πιστέψεις και να το δεις για να πιάσεις τον ήχο...
Ο συγγραφέας και εικονογράφος Ντέιβ Τσίσολμ, γνωστός τρομπετίστας και ο ίδιος, αφηγείται την ιστορία με τα λόγια του ίδιου του Μάιλς Ντέιβις, μέσα από αυτοβιογραφικές αναφορές και αρχειακό υλικό.
Το Μάιλς Ντέιβις – Αναζητώντας τον Ήχο έρχεται σε μετάφραση του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη τη Δευτέρα 19 Μαΐου από τις Εκδόσεις Οξύ.
Ακολουθεί, σε αποκλειστικότητα, ο πρόλογος του βιβλίου, από τον γιο του Miles Davis, Erin Davis
Όταν ο πατέρας μου υπέστη εγκεφαλικό το 1982, παρέλυσε προσωρινά το δεξί του χέρι. Ο γιατρός τού συνέστησε να σκιτσάρει προκειμένου να αποκατασταθεί. Ο Μάιλς καταπιάστηκε μ’ αυτό και μετά από ένα διάστημα η ικανότητά του να εκφράζεται μέσα από τις ζωγραφιές του μεγάλωνε ολοένα και περισσότερο.
Προσηλώθηκε στο να σκιτσάρει με μολύβια, πένες και μαρκαδόρους και, με τον καιρό, γέμισε δεκάδες (ίσως εκατοντάδες) μπλοκ. Του άρεσε να ζωγραφίζει χορευτές, μουσικούς και άλογα – αλλά κυρίως χορεύτριες. Πιστεύω ότι η λεπταίσθητη δουλειά του με τα χρώματα έχει την προσωπική της ταυτότητα που μιλάει στον θεατή όπως η τρομπέτα του και η μουσική του μιλάνε στον ακροατή.
Συνέχισε κατόπιν να ζωγραφίζει με ακρυλικά σε μουσαμάδες ποικίλων μεγεθών, αλλά πιο πολύ του άρεσε να ζωγραφίζει σε γιγάντια ρολά μουσαμά χωρίς να τελαρώνει – μετά να τα κρεμάει στη σκάλα του δεύτερου πατώματος ώστε να τα βλέπει εκτεθειμένα από διαφορετικές γωνίες. Η ζωγραφική έγινε γι’ αυτόν τόσο σημαντική όσο και η μουσική, και άρχισε να πουλάει έργα του τόσο ιδιωτικά (στον Lionel Ritchie, τον Quincy Jones κ.ά.) όσο και σε ατομικές εκθέσεις σε αίθουσες τέχνης αλλά και σε ομαδικές με άλλους μουσικούς όπως ο John Mellencamp.
Του άρεσε να επισκέπτεται τα ατελιέ άλλων καλλιτεχνών και να βλέπει τα έργα τους. Με πήρε μαζί του σε μερικές τέτοιες επισκέψεις ενόσω βρισκόμασταν για περιοδείες στην Ευρώπη, και πάντοτε με γοήτευε το πώς αλληλεπιδρούσε με τους καλλιτέχνες αυτούς – καθώς συζητούσε τη μείξη χρωμάτων και τις ποικίλες τεχνικές.
Γνώρισα τον Ντέιβ Τσίσολμ από το γκράφικ νόβελ του Chasin’ the Bird – Charlie Parker in California. Δεν ήμουν βέβαιος πώς θα μπορούσαν να μεταφερθούν στον ΔΙΚΟ ΜΟΥ κόσμο των κόμικς και των γκράφικ νόβελ μορφές σαν τον Μπερντ και τον Μάιλς. Τέλος πάντων, δεν κράτησε για πολύ η αβεβαιότητά μου, μιας και με κέρδισε με το παραπάνω το πώς προσέγγισε ο Ντέιβ την ιστορία του Μπερντ. Υπήρχε τέτοια ελευθερία σ’ αυτό το μέσο έκφρασης ώστε νιώσαμε (εμείς οι διαχειριστές της κληρονομιάς του Μάιλς) ότι η ιστορία του Μάιλς Ντέιβις μπορούσε να αποδοθεί μ’ έναν τέτοιο τρόπο από τον κύριο Τσίσολμ.
Θα άρεσε πολύ στον Μάιλς να δει πώς είδε ο Ντέιβ το ταξίδι για την ανακάλυψη του προσωπικού του ήχου. Ξέρω καλά ότι θα είχε μεγάλη περιέργεια για το πώς αποδίδεται η ζωή του με τον μοναδικό τρόπο των γκράφικ νόβελ. Ο Ντέιβ, τόσο τρομπετίστας όσο και εικαστικός καλλιτέχνης, έδειξε μεγάλο ενθουσιασμό όταν βυθίστηκε στο μακρύ ταξίδι του Μάιλς.
Από παιδί λάτρευα τα κόμικς. Τις ιστορίες, τα χρώματα, τη μυθοπλασία τους! Στον δρόμο για το σχολείο είχα πετύχει ένα κιόσκι που αντάλλασσε ένα κόμικ με μια συλλεκτική μεταλλική μάρκα λεωφορείου της Νέας Υόρκης. Εκείνο τον καιρό διάβαζα κυρίως Marvel και κάποια της DC, καλού κακού. Αργότερα, όταν πήγα στη Δυτική Ακτή για να μείνω με τον πατέρα μου στο ηλιόλουστο Μαλιμπού της Καλιφόρνια, ανακάλυψα τα γκράφικ νόβελ.
Έτυχε ο πατέρας μου να έχει κάποια βιβλία του Τονίνο Λιμπερατόρε από τη
σειρά RanXerox. Εντάξει, ήταν για γερά νεύρα (τουλάχιστον τότε, τη δεκαετία του 1980), αλλά ο Μάιλς δεν νοιαζόταν εν προκειμένω για το περιεχόμενο όσο για τις εντυπωσιακές εικόνες του Λιμπερατόρε.
Φαντάσου τώρα έναν πιτσιρικά που έχει περιέργεια για τον Μάιλς, ή που έχει ακουστά τον Μάιλς από κάπου, να ανακαλύπτει αυτό το νέο έργο του Ντέιβ Τσίσολμ… Να βλέπει την αναζήτηση του ήχου από τον Μάιλς όπως εικονογραφείται με όλα αυτά τα έντονα χρώματα και τις σκοτεινές σκιές.
Και τι δεν θα ’χει να αποκομίσει!
Erin Davis, 2023
Μάιλς Ντέιβις – Αναζητώντας τον Ήχο, του Dave Chisholm
Εκδόσεις Οξύ, 2025
Μετάφραση: Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
σελ. 170
[Αγορά]
O Mάιλς Ντέιβις δεν ήταν απλώς ένας θρύλος της τζαζ – ήταν ο ίδιος ο παλμός της. Από τη βραχνή του τρομπέτα έως τις ρηξικέλευθες ηχογραφήσεις του, ο Ντέιβις αμφισβήτησε τα όρια, ξαναέγραψε τους κανόνες και άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στον ήχο κάθε εποχής που άγγιξε."Αναζητώντας τον ήχο", ένα μοναδικό graphic novel του Dave Chisholm βασισμένο στη βιογραφία του Miles Davis.
Διαθέσιμο σε όλα τα βιβλιοπωλεία και στο brainfood.gr από 19/05.
