Μπορεί το “Anxiety” της Doechii να υπενθύμισε το “Somebody That I Used To Know” του Gotye από το 2011, όμως κακά τα ψέματα, είναι πιο εύκολο το γκελ σε περιπτώσεις που η χρήση ενός sample κουβαλά μια δεδομένη, τεράστια επιτυχία, από εκείνες που το ξαναψηλάφισμα των δίσκων καταλήγει στα “δεύτερα”. Τρανό παράδειγμα το περσινό “Not Like Us” του Kendrick Lamar, που βασίστηκε στο ναι μεν γνωστό “I Believe To My Soul” του Ray Charles, αλλά πατώντας στη δύσκολα εντοπίσιμη επανεκτέλεση του σαξοφωνίστα Monk Higgins από το lp MacArthur Park του 1968.
Σε κάθε περίπτωση, ας δούμε ένα φετινό top 7, με σίγουρες αλλά και εμπνευσμένα ρισκαδόρικες επιλογές.
Clipse “So Be It” / Talal Maddah “Madza Aqoulou” (1970)
Πρωτοκυκλοφόρησε σε 45αρι πιθανότατα το 1970, αλλά μπήκε και σε μια συλλογή του 1979 για τη σειρά Voice Of Lebanon (πολλές από τις οποίες τυπωνόντουσαν και στο δικό μας εργοστάσιο της Columbia). Η σύμπραξη του Pharrell Williams με το δίδυμο των Clipse, τσιμπολόγησε διάσπαρτα σημεία από το συγκεκριμένο κομμάτι του Σαουδάραβα Talal Maddah, εντάσσοντας το middle east groove του σε ένα γαμηστερό single, ότι πρέπει για την επιστροφή του group στη δισκογραφία.
Bad Bunny “NUEVAYoL” / El Gran Combo De Puerto Rico “Un Verano en Nueva York” (1975)
Καλοκαίρι στη Νέα Υόρκη. Η παρέλαση των Πορτορικανών στο Central Park είναι ένα ακόμη κεφάλαιο των περιπετειών στο Spanish Harlem, την ημέρα που το ημερολόγιο δείχνει 4 Ιουλίου. Η σάλσα των El Gran Combo De Puerto Rico από το 1975 υπενθυμίζεται στο DeBÍ TiRAR MáS FOToS, το δίσκο του βασιλιά της Latin Trap, όπου επιλέγει να ανατρέξει περισσότερο στα μικράτα του και την παράδοση, για να διανθίσει με αυτές τις διδαχές την έκτη σόλο κυκλοφορία του.
Kanye West “CIRCLES” / Cortex “Huit Octobre 1971” (1975)
Ok, προφανώς και ο MF DOOM το έκανε πολύ καλύτερα στο “One Beer”, όμως θα ήταν κρίμα να μην ξαναδούμε τη χρήση του “Huit Octobre 1971” της γαλλικής jazz funk των Cortex. Περιλάλητο ως χρηστικό sample, το έννατο κομμάτι από το lp Troupeau Bleu του 1975, έχει μετατραπεί σε sample-κό κοσκινάκι στη rap δισκογραφία. Εδώ λειτουργεί στακάτα κι υπνωτικά, ενόσω ο Kanye βλέπει κύκλους, περιορίζοντας στο ελάχιστο την ευφράδεια του ταραγμένου του μυαλού που αν μη τι άλλο θα ταίριαζε ταμάμ σε ένα αντίστοιχου περιεχομένου ρεπορτάζ όπως εκείνο του Αργύρη Ντινόπουλου για τη γενιά των ravers.
Mariah Carey “Type Dangerous” / Eric B. & Rakim “Eris B. Is President” (1987)
Τα σπέκια στους djs, το new jack swing, η soul και το 80s hip hop, είναι ο προθάλαμος για την επικείμενη δισκογραφική επιστροφή της Mariah Carey. Στο κάτω-κάτω, μέσα από εκείνες τις γειτονιές ξεπετάχτηκε κι εκείνη, επομένως τι πιο φυσικό από τα να θυμηθεί τους Eric B. & Rakim. Αυτό βέβαια απέχει κατά πολύ από τα να ξαναβρεθεί με αξιώσεις στον pop βάθρο, μα στα σίγουρα ελπίζει καθώς στο προκείμενο, βάζει το χρυσαφένιο feelgood χεράκι του ο Anderson.Paak.
Mac Miller “Stoned” / Malcolm McLaren “Buffalo Gals” (1982)
Για το Balloonerism, τα είχαμε πει εκτενώς στο Avopolis, θεωρητικολογώντας πάνω στο ερώτημα του κατά πόσο είναι ηθικά σωστό να κυκλοφορούν ανολοκλήρωτα μουσικά έργα μετά θάνατον. Το scratching από το “Buffalo Gals”, του κομματιού που κατά το μύθο προέκυψε επειδή ο περίφημος μάνατζερ πέτυχε τον Afrika Bambaataa σε ένα block party, υπάρχει σχεδόν ως υπόνοια στο “Stoned” του Miller. Ένα μικρό κλείσιμο του ματιού, μια ενδοοικογενειακή νύξη στη hip hop παράδοση.
Playboy Carti “BACKD00R” / Beverley Knight “Mutual Feeling” (1995)
Είναι πολύ κρίμα που η Beverley Knight δεν υπήρξε περισσότερο γνωστή στα μέρη μας. Είχε βγάλει ένα πολύ όμορφο, παλιομοδίτικο soul δίσκο το 2007 (τη χρονιά που η Sharon Jones κυκλοφόρησε το 100 Days, 100 Nights), επικυρώνοντας πως στην 30χρονη δισκογραφία της έχει καβαλήσει διάφορα υφολογικά κύματα με αξιώσεις. Κάτι είδε στο ντεμπούτο της ο Playboi Carti και κάπως έτσι προέκυψε το “Mutual Feeling” με Kendrick Lamar και Jhené Aiko στα χορωδιακά μετόπισθεν.
MIKE “Strange Feeling” / Wynd Chymes “Body Rap” (1982)
Βραχύβιο modern soul / boogie group υπήρξε η παρέα των Wynd Chymes που για λογαριασμό της RCA Victor κυκλοφόρησε δύο lp. Το “Body Rap” φέρει την υπογραφή του Anthony Lockett (Cameo), τα ονόματα στα φωνητικά ανήκουν στις Fredi Grace και Sheila Weaver, όμως εφόσον δεν είναι εύκολο πια να βρείτε ούτε καν τη βινυλιακή επανέκδοση της Music On Vinyl, ακούστε το δια μέσω της δισκάρας του ράπερ από το Brooklyn.
