Yiorgos Pantazopoulos Trio - Some Things I've Never Told You (Puzzlemuzik)
Αλέξανδρος Λυκοθανάσης (πιάνο), Παναγιώτης Θέμας (ντραμς) και Γιώργος Πανταζόπουλος (κοντραμπάσο) είναι το τυπικό jazz trio σχήμα που στήθηκε με αιχμή του δόρατος τον κοντραμπασίστα στο δισκογραφικό του ντεμπούτο ως leader. Πέντε συνθέσεις του τελευταίου και τρεις διασκευές (“Confessin’”, “Nature Boy" και “Puttin’ On The Ritz”), σε μια standar-ιστικη bluesy προσέγγιση (ακούγοντας το εναρκτήριο “Coffee Break” είναι σα να βρίσκω εντός του το “Salt Peanuts”). Δε σημειώνω τη standard στόχευση ως ελάσσονος σημασίας (ίσα-ίσα έτσι αναδεικνύεται ποιοι και πως σκαμπάζουν στα παιξίματα), αλλά να που πιο πολύ μου κίνησε την περιέργεια το μη προφανές σόλο παιχνίδι απογύμνωσης του “Nature Boy” ως εξερευνητικός μπούσουλας για τη συνέχεια του Πανταζόπουλου.
Νίκος Ζουρνής, Ντίνα Σκέμπρη - Μεσοδυτικά (Self Release)
Έχει χιλιόμετρα ο Ζουρνής στην έντεχνη ελληνική δισκογραφία (όπως έλεγε κι ο δίσκος του από το μακρινό 2009). Αν δεν έχετε εικόνα περί του ύφους αυτών, ανατρέχω σε μια παλιά του συνέντευξη όπου γλαφυρά σημείωνε «Όταν ξεκίνησα να παίζω μουσική δεν είχα στο νου μου ότι η κατανάλωση πολλών «εργατοωρών» ακούγοντας Μάλαμα θα με επηρεάσει τόσο». Και στέκομαι εκεί, αναρωτώμενος πόσο περισσότερο «αξίζουν» να ακουστούν τα τίμια Μεσοδυτικά, απ’ ότι πχ η φετινή ατυχής σύμπραξη των Μάλαμα/Ιωάννου/Καραπατάκη. Στο YouTube για την ώρα, με εφόδια του στίχους των Γκόνη, Αλημίση, Λαπαθιώτη, Γκανά, Παπαχαραλάμπους, Εμφιετζόγλου, τη ζεστή εκφορά από την Ντίνα Σκέμπρη αλλά και τη μετρημένη ενορχήστρωση και τα παιξίματα από την μπάντα (Δανδουλάκης, Κονταράτος, Τσακιράκης, Στεργίου, Μακρής, Δούσος, Τζιόβας). Στις μελωδικές φόρμες των “Φεγγάρι”, “Παράθυρο” και "Πουλιά Ξενιτεμένα", φρονώ πως πρέπει να επικεντρωθεί η προσπάθεια του Ζουρνή για τη συνέχεια.
New Quartet - Live at Pierre Boulez Saal (Maqām Records)
Εντάσσεται πλαγίως στη στήλη, κι αυτό γιατί η τριάδα των Amir ElSaffar (τρομπέτα), Tomas Fujiwara (ντραμς) και τον Ole Mathisen (σαξόφωνο) πλαισιώνεται ως κουαρτέτο από τη «δική» μας Τάνια Γιαννούλη στο microtonal prepared πιάνο της. H ηχογράφηση αφορά από τη μια τη συναυλία του κουαρτέτου στο Βερολίνο στην Saal Pierre Boulez, και από την άλλη τα alternate takes που ηχογράφησαν δίχως κοινό την επόμενη μέρα (αυτά βρίσκονται μόνο στην ψηφιακή έκδοση). Δεν είναι παραπειστική η δελτιοτυπική σημείωση για την crossover πρόθεση του σχήματος να «κάνει για το Μακάμ ό,τι έκανε το Sketches of Spain για τη σπανιόλικη παραδοσιακή μουσική» (ένα έργο το οποίο ο Davis άφησε γρήγορα πίσω, όπως υποστήριξε στην αυτοβιογραφία του). Modal-ιστικο eastern groove υπάρχει, αλλά και avant Coltrane-κες εκπλήξεις, μ’ ένα χτιστό μοιρολόι στο δεύτερο σκέλος (For The Victims of Genocide-Ghazalu-Dignity) να «λύεται» με την ανάταση του “10:23 ΑΜ”.
Sokratis Sinopoulos / Yann Keerim - Topos (ECM)
Παραμένουμε στο διεθνές πεδίο, με τους Σωκράτη Σινόπουλο (λύρα) και Γιάννη Κυριμκυρίδη (πιάνο) στο lp Topos για λογαριασμό της ECM. Δικά τους αλλά και θέματα πάνω στο Romanian Folk Dances του Ούγγρου Béla Bartók, χωρίς τις spiritual / folk / fusion διαθέσεις τζαμαρίσματος του Σινόπουλου που είχαμε εσχάτως παρακολουθήσει ζωντανά με το Sky Quartet του Charles Lloyd. Κυρίως εξ’ αυτού του έργου δρομολογείται η ρυθμολογία του δίσκου κι αυτό το σημείωσε καλύτερα κι ο Θάνος Μαντζάνας στην εκπομπή του στο Τρίτο Πρόγραμμα, υποστηρίζοντας πως οι καταβολές του Bartók ήταν αρκετά κοινές με των δύο Ελλήνων μουσικών. Κάτι που τελικά εξηγεί γιατί οι τέσσερις συνθέσεις τους στο άλμπουμ συνάδουν τόσο με τους «Έξι Ρουμάνικους Παραδοσιακούς Χορούς».
Demi Spriggs - Nights On The Folkway (Submersion Records)
To Folkway Athens είναι ένας μικρός χώρος με επιλεγμένους δίσκους και βιβλία, αλλά κι άλλα παράξενα και περιθωριακά πράγματα που ο Giorgio Zavos ξεψαχνίζει μέσα στα χρόνια. Μαζί του η Demi Spriggs, συγγραφέας και μουσικός μεταξύ Essex και Αθήνας, που μπορεί να επιμελείται κείμενα, αλλά έχει κι εκείνη παρόμοια folky περιέργεια με τον Giorgio για περιπτώσεις μουσικών όπως οι Joni Mitchell, Cat Power, Judee Sill και Nick Drake.. Κάπως έτσι, το πρώτο της μεγάλο άλμπουμ, κυκλοφορεί σε 50 cd και 50 κασέτες από τη Submersion, σε αυτά τα υφολογικά μήκη και πλάτη. Ήσυχο και λιτό στο κέντρο του, αλλά και με δυνατότερες κορυφώσεις όπως αυτή του καλού “Craggen Rogg”.
