Όπως λέει και ο Shaquille O'Neal, δεν ήμουν familiar με το game των παιδιών μέχρι πρότινος. Έτσι θεώρησα πρέπον να ακούσω και το πρώτο δισκογραφικό τους δείγμα, το EP με τίτλο Omni, πριν μπω στα άδυτα αυτού του δίσκου, ώστε να έχω μια καλύτερη εικόνα για τους Judas Conspiracy Theory. Για να μην τα πολυλογώ, you've got a fan in me!
Το Ad Solem ανοίγει με το Ritus Jani, δηλαδή την "Ιεροτελεστία του Ιανού". Ο Ιανός στην Ρωμαϊκή μυθολογία ήταν ο Θεός όλων των ενάρξεων και διαβάσεων. Κάθε ξεκίνημα απαιτούσε και μια θυσία στον Ιανό για να εγγυηθεί καλοτυχία. Αυτά τα πρώτα 7 σχεδόν λεπτά είναι η προσφορά των Judas Conspiracy Theory για το καλό ξεπροβόδισμα της πρώτης τους ολοκληρωμένης δισκογραφικής δουλειάς. Προσωπικά αν ήμουν ο Ιανός θα ήμουν πλήρως ικανοποιημένος με την εκατόμβη αυτών των τεσσάρων Αθηναίων. Το κομμάτι είναι φοβερό, και βάζει αμέσως στο κλίμα για το τι έρχεται. Υπάρχει μια Tool εσάνς όταν το πράγμα κυμαίνεται σε πιo groovy ρυθμούς. Από την άποψη πως υπάρχει μια υποσυνείδητη παρακίνηση στο νευρικό μου σύστημα να κουνήσω το άνω σώμα μου σε άναρχους ρυθμούς. Ή ίσως έχω πάρκινσον, όλα είναι πιθανά...
Ακολουθεί το "Selenocentric", με έναν τίτλο εντελώς "Τhe Οcean". Για όσους μεγαλώσαμε στα 2000s η μελωδία στο intro βγάζει μια πολύ γνώριμη γαλήνη. Η ανεπαίσθητη ομοιότητα στο στυλιζάρισμα με το "Tears Don't Fall" είναι τόση όσο ώστε να μου κάνει tickle τις αισθήσεις, και τόσο διακριτική ώστε να διατηρεί ακέραιο τον χαρακτήρα της μπάντας. Μην παρεξηγηθούμε, τα παιδιά εδώ παίζουν πολύ πιο elevated πράγματα από arena-core. Και εδώ όπως και και στην ολότητα του Ad Solem, οι JCT παίζουν πολύ με τη διαχείριση του tempo. Τα valleys χτίζουν και τα peaks είναι αρκετά δυνατά ώστε να αξίζουν τα payoffs που δίνουν. Σίγουρα το αγαπημένο μου κομμάτι στο δίσκο, με τα μοναδικά "φωνητικά" του δίσκου στη μορφή chanting πάνω από το breakdown να αποτελεί highlight.
Το "Akatos" ανήκει στην κατηγορία των κλασσικών πλέον ιντερλούδιων στο post metal. Ας μου επιτραπεί να τα έχω στο μυαλό μου, και πάντα να μου επαναφέρουν το intro του original GNTM του 2009. Κάθε φορά που πέφτω πάνω σε ένα έχω τέτοιο και ένα μικρό chuckle. Για τους ανθρώπους της κουλτούρας το κομμάτι λέγεται "intro" από The XX. Thank me later. Δεν φταίει η μπάντα σε καμία περίπτωση για το PTSD μου, και ευτυχώς δεν δυσκολεύτηκα να το ξεπεράσω και εδώ. Πίσω στο θέμα μας τώρα. Έχω έντονα vibes από Soen εποχής Lotus στο "Syzygia", όμως με ηχο κιθάρας πιο κοντά στο Ghost Reveries των Opeth. Το ότι μόλις τους έβαλα στην ίδια πρόταση με έναν καταπληκτικό και έναν μυθικό δίσκο σημαίνει πως κάτι κάνουν πολύ καλά εδώ πέρα. Το "Pleades" κινείται σε πιο post rock μονοπάτια στην πλειονότητα της 10λεπτης διάρκειάς του, με μικρά βαρύτερα ξεσπάσματα προς τη μέση και τέλος.
Ο δίσκος κλείνει με το "Æther", που πράγματι μαζί με το "Pleades" προσφέρει την πιο αιθέρια εμπειρία στον δίσκο. Τα drums στην αρχή με την κιθάρα στο background δίνουν ένα φοβερό χτίσιμο και έχουμε το πρώτο (από τα 3) καταπληκτικό βασικό riff. Με mid tempo ρυθμούς και στα 3, με ενδιάμεσες εναλλαγές και ήρεμα passages, οι Judas Conspiracy Theory ολοκληρώνουν μέσω του αιθέρα το ταξίδι τους προς τον Ήλιο. Συνολικά το Ad Solem αξιοποιεί με μαεστρία τα post-rock μοτίβα, και τα προσεγγίζει μέσα από μια πιο progressive οπτική: ανατροπές στη δομή, ευφάνταστα περάσματα, εναλλαγές δυναμικής που όμως δεν αποσυντονίζουν. Όλα αυτά χτίζουν έναν δίσκο που λειτουργεί τόσο εγκεφαλικά όσο και ενστικτωδώς. Υπάρχει επίσης μια ανεπαίσθητη ομοιότητα με Russian Circles, τα πρώτα δύο κυρίως δηλαδή, όχι τόσο την ακραία distorted εκδοχή τους. Το Ad Solem βέβαια είναι αρκετά πιο κιθαριστικό παρά ατμοσφαιρικό. Οι κιθάρες κυριαρχούν, όχι όμως με την έννοια της επίδειξης τεχνικής, αλλά με μια βαθιά κατανόηση της δομής των κομματιών. Το μπάσο και τα τύμπανα είναι ομοίως φοβερά τεχνικά, και φυσικά όπως ανέφερα και πριν, είναι πολύ μεγάλη υπόθεση το να ξέρεις να χειρίζεσαι σωστά το tempo ώστε να μην βαρεθεί στιγμή ο ακροατής. Όλος ο δίσκος κυλάει σαν νερό και έχει φοβερή συνοχή από κομμάτι σε κομμάτι. Δεν ξέρω πόσο επιτηδευμένο είναι ή αν η τύχη (ο Ιανός;;) βοήθησε σε αυτό, όμως ακόμα και η σειρά των κομματιών είναι αψεγάδιαστη. Μπράβο και μόνο μπράβο! Δίσκος λίστας και όποιος ξέρει, ξέρει.
