Dim Goblin - Cakes (private release)
Ως αγνώστων λοιπών στοιχείων βρέθηκε στα εισερχόμενα του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου τούτη η κυκλοφορία. Στα ονόματα των συμμετοχών βλέπουμε Cheef Humble, Kolyossi, Elephant Phinix, Giorgio Markato, Mara Gibb, αλλά και Bhukhurah στο mixing, οπότε ας ιδωθεί σα μια homemade εκπρόθεσμη έμπνευση του μυστηριώδους Dim Goblin, με συμπαθητικά beats a la MF Doom/Dilla. Ασκήσεις επί χάρτου, με τα πάνω και τα κάτω τους. Του το δίνουμε πως ποντάρει στην ανωνυμία, επομένως και στην προτροπή ακρόασης και μόνο.
Transparent Man - Puppets (S!X Music)
Μέσω mail έφτασε και το Puppets του Σταύρου Παπαδόπουλου aka Transparent Man, που εφόσον έχει βρεθεί στα New & Notable του Bandcamp, δεν το λες και Under The Radar. Σωστά επισημαίνει την περίπτωση Bonobo, παρότι η εδώ downtempo electronica δεν κουβαλά Tru-Thoughts μνήμες και πλασάρεται μέσω εγχόρδων και πνευστών ως φιλικότερη για ευρύ radio airplay. Μιας και μέσω αυτού οδηγήθηκα στα πιο μεστά “Scrub” και “Spring Lights” του ιδίου, καταλαβαίνω πως υπάρχουν ιδέες στην περίπτωση του Transparent Man, επομένως με τα εφόδια που θα αποκομίσει από το άνοιγμα του Puppets (το οποίο κυκλοφορεί και σε βινύλιο), μπορεί πέραν του cinematic chill out, να παίξει και σε άλλες πίστες.
;Ένα Δύο / Evan SBK - Art De La Table (Illadelfia)
Από τα πιο δυνατά των πρόσφατων ανεξάρτητων παραγωγών, τα πολύμορφα beats του Evan SBK -ενδεχομένως να τα έχετε πετύχει στο Νέγρο του Μοριά- πλαισιώνουν τις ρίμες του MC Ένα Δύο που μπορεί να πιάνουν από τους πρόσφυγες στο Σαλιχλί έως το Crazy Love στου Ζωγράφου του Πουλίκα. Εκτρέπεται ως ανεξάρτητο, καθώς τα lines του Ένα Δύο μπαινοβγαίνουν μεταξύ καθημερινά σοβαρού και raphead fun. Στα σίγουρα δεν έχει καγκουριές, μαλακίες και gun gun.
Νίκος Τατασόπουλος - Το Ταξίδι (MLK)
Αφενός επανακυκλοφόρησε, επομένως και αναρτήθηκε και στο Spotify, το Ξημερώματα στην Πόλη, η σύμπραξη δηλαδή των Νίκου Τατασόπουλου, Θοδωρή Κουέλη και Βασίλη Μασσαλά, αφετέρου μόλις βγήκε το κατά βάση ορχηστρικό Το Ταξίδι. Ανώφελο να μιλήσω περαιτέρω για τη μοναδική και ξεχωριστή αξία του Τατασόπουλου ως δεξιοτέχνη στο μπουζούκι. Από το 1002 Νύχτες έως το Χαμηλό, κάπου μπορείτε να το διαπιστώσετε κι εσείς με τα ίδια σας τα μάτια και αυτιά. Στο νέο του δίσκο, συνοδεύεται από τους Βασίλη Μασσαλά, Νώε Ζαφειρίδη, Αποστόλη Σανούλη, Παναγιώτη Διαμάντη και Γιώργο Μάτσικα στις κιθάρες, Θοδωρή Κουέλη και Γιώργο Βεντουρή στα μπάσα, Ντάσο Κούρτι και Δήμο Βουγιούκα στα ακορντεόν (ο δεύτερος και στο μπαντονεόν), Χαρούλα Τσαλπαρά (πιάνο), Δέσποινα Σπανού και Ελλίνα Γερακίτη (τσέλο), Φώτη Σιώτα (βιόλα), Γιάννη Ζαριά και Καλογιάννη Βεράνη στα βιολιά, Γιάννη Μουτσάκη (κρουστά), Ξενοφώντα Συμβουλίδη (αγγλικό κόρνο) ενώ στα δύο μη ορχηστρικά τραγούδια οι φωνές είναι της Σοφίας Παπάζογλου και της Ελευθερίας Κουρλιά. Οι στίχοι στα δύο καλά λαϊκά κομμάτια είναι του Κωνσταντίνου Χρυσανθάκη, ενώ τα παιξίματα του Τατασόπουλου μπορεί να είναι άλλοτε περιπετειώδη κι άλλοτε να βαδίζουν σε μελαγχολικές αυτοπαρατηρήσεις, απτάλικα και άλλα. Πάντοτε είναι ευθύβολα χωρίς περιττά σουρτα-φέρτα.
Thanos Stavridis & Drom - Fygame (self-release)
Μου επεσήμανε κάτι ο ακορντεονίστας Θάνος Σταυρίδης, στη συνέντευξη που κάναμε πριν από λίγο καιρό. «Το ακορντεόν μαζί με την κιθάρα είναι το πιο διαδεδομένο όργανο στις λαϊκές μουσικές του κόσμου. (…) το ακορντεόν είναι συνηθισμένο στις λαϊκές μουσικές του κόσμου, κι η jazz επίσης είναι λαϊκή μουσική και την περίοδο της έκρηξής της στην Αμερική της δεκαετίας του ’50 είχε κάποιους εξαιρετικούς ακορντεονίστες, δύο απ’ τους οποίους (Lawrence Welk και Myron Floren) είχαν μέχρι κι εκπομπή σε τηλεοπτικά τους κανάλια εθνικής εμβέλειας.» Ως λαϊκό και παραδοσιακό μέσο - που δεν πέφτει σε φολκλόρ παγίδες- το ακούμε στο «Φύγαμε», πλάι στους Βασίλη Αθανασίου (κλαρινέτο, σαξόφωνο), Μάριο Μακρή (ηλ. κιθάρα), Γιάννη Καρακαλπακίδη (μπάσο) και Χρήστο Τάσσιο (ντραμς, νταούλι). Μακεδονίτικα, βαλκανικά, επτά ή δώδεκα όγδοα, ματιές στον ήχο των Ρομά, σε ένα αεικίνητο κι εξωστρεφές άλμπουμ.
