Ken Downie
Γιάννης Παπαϊωάννου

   

Ο Ken Downie έφυγε από τη ζωή, και μαζί του χαμήλωσε λίγο ο θόρυβος ενός κόσμου που έμαθε να αναπνέει μέσα από κυκλώματα, κασέτες, drum machines και ιδέες που δεν ζητούσαν ποτέ άδεια. Ο Κen ήταν από εκείνους που άλλαζαν το τοπίο χωρίς να το διαφημίζουν. Και ίσως γι’ αυτό η είδηση πονάει λίγο περισσότερο.

Ο Downie γεννήθηκε μέσα στη συμπύκνωση της Sheffield σκηνής των 80s, εκεί όπου η βιομηχανική παρακμή, η techno, το post-industrial και η εσωστρέφεια έγιναν πρώτη ύλη. Το πρότζεκτ των Black Dog ξεκίνησε ως καταφύγιο για home recordings, σαν ένα δωμάτιο χωρίς παράθυρα όπου ο ήχος μπορούσε να σκέφτεται ελεύθερα. Γρήγορα, γύρω του μαζεύτηκαν συγγενείς ψυχές: ο Andy Turner και ο Ed Handley, πριν γίνουν οι Plaid. Όχι μια μπάντα με την κλασική έννοια, αλλά κάτι σαν ένα συλλογικό μυαλό.

Η υπογραφή στη Warp το 1993 ήταν η φυσική εξέλιξη. Οι Black Dog δεν υπήρξαν ποτέ βιτρίνα. Ήταν υποδομή. Ένα ήσυχο αλλά σταθερό θεμέλιο μέσα σε έναν κατάλογο που έφτιαξε ιστορία. Techno που σκεφτόταν, ambient που είχε βάρος, ρυθμοί που δεν παρακαλούσαν για προσοχή.

Όταν οι δρόμοι χώρισαν, ο Downie δεν αναζήτησε αντικαταστάτες. Συνέχισε μόνος, όπως κάνουν όσοι έχουν συμφιλιωθεί με τη σιωπή. Αργότερα άνοιξε ξανά τον κύκλο, με τον Steve “Hotdog” Ash και τον Ross Knight (thek1d), για το μοναχικό αλλά κοφτερό Unsavoury Products. Και μετά, σχεδόν διακριτικά, ήρθε η περίοδος της Dust Science Recordings, με τον Richard και τον Martin Dust: μια δεύτερη ζωή, ένα νέο κοινό, μια techno που απορροφούσε ambient, industrial, αστική κούραση και καθαρή επιμονή.

Το Loud Ambient, που κυκλοφόρησε νωρίτερα φέτος, μοιάζει τώρα σαν ακούσια διαθήκη. Όχι, βέβαια, αποχαιρετισμός γιατί ο Downie δεν έγραφε ποτέ με τέτοια πρόθεση. Περισσότερο μια ακόμη απόδειξη ότι ο ήχος μπορεί να είναι δυνατός χωρίς να είναι θορυβώδης.

Ο Ken Downie ανήκε σε εκείνους που έσκαψαν το έδαφος για να περπατήσουν άλλοι. Και κάπως έτσι θα μείνει: όχι κάποιο είδωλο, αλλά ένα σταθερό σημείο αναφοράς. Ένας άνθρωπος που απέδειξε πως η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι μόνο μέλλον, αλλά και μνήμη, επιμονή και ένας μαύρος σκύλος που συνεχίζει να περπατά, ακόμη κι όταν δεν τον βλέπεις.

 

Ακολούθησε το Avopolis Network στο Google News

 

Διαβάστε Ακόμα

Featured