Κυκλοφόρησε στα τέλη Ιουλίου ως προάγγελος του πολυαναμενόμενου δεύτερου άλμπουμ της You Heartbreaker, You (Fiction Records, 29 Αυγούστου) και κατακερματίζει την τολμηρή electronica με έναν τσακισμένο στοχασμό πάνω στην αυτοκαταστροφή και την απομόνωση.
Η πηγή του τραγουδιού εντοπίζεται στο υπνωτιστικό True Detective του HBO και στην αφοπλιστική εξομολόγηση του Rust Cohle: «Νομίζω πως απλώς δεν είμαι καλός για τους ανθρώπους… τους φθείρω». Αυτή η φράση άγγιξε κάτι βαθύ μέσα στην Beth.
«Μίλησε σε μένα, γιατί θέτει ερωτήματα γύρω από την αδυναμία συνύπαρξης και την εύθραυστη ισορροπία, όπου η αλήθεια μπορεί να είναι σπαρακτική».
Η Jenny Beth μετατρέπει αυτή τη συνειδητοποίηση σε ένα βιομηχανικό μάντρα: μια σπαρακτική, ειλικρινής κατάδυση στην ευαλωτότητα. Το κομμάτι πάλλεται με σκληρές συνθετικές υφές και χορεύει με νευρική αγωνία μέσα σε μια εσωτερική μοναξιά. Η φωνή της γλιστρά ανάμεσα σε εύθραυστους ψιθύρους και κοφτές δηλώσεις, που πατάνε πάνω στο ρήγμα ανάμεσα στην οικειότητα και την αποξένωση. Μια λεπτή αυτοψία του σύγχρονου εαυτού, ενισχυμένη από παραμορφώσεις και ηλεκτρονική ένταση.
Τη σύνθεση συνοδεύει ένα υποβλητικό βίντεο, σκηνοθετημένο από την ίδια και τον σταθερό δημιουργικό της συνεργάτη Johnny Hostile. Σουρεαλιστικό και ονειρικό, εξερευνά την ιδέα της διττότητας και των κρυμμένων εαυτών. Αντικριστά σώματα κινούνται μέσα σε υπνωτικά επεισόδια, σαν σύγκρουση στο υποσυνείδητο ανάμεσα στην αλήθεια και το προσωπείο. Η ατμόσφαιρα του βίντεο παραπέμπει άμεσα στον αείμνηστο David Lynch, με βελούδινες κουρτίνες και σκιερό συμβολισμό που αποτίει έναν διακριτικό κινηματογραφικό φόρο τιμής.
«Θελήσαμε να ερευνήσουμε την ιδέα του "διπλού", πώς μπορεί να είμαστε διπρόσωποι κάποιες φορές, ή να θέλουμε να κρύψουμε την άσχημη πλευρά μας», εξηγεί η Beth. «Γυρίστηκε λίγο καιρό αφότου πέθανε ο David Lynch, και τώρα που το βλέπω, νιώθω ότι η επιρροή του είναι εμφανής, ειδικά στα πιο σουρεαλιστικά κομμάτια, με μπλε κουρτίνες αντί για κόκκινες όμως!»
Το "No Good For People" ξετυλίγεται σαν ένα ανελέητο πορτρέτο εσωτερικής ρωγμής και εξωτερικής αποστασιοποίησης. Μια επιδέξια σύζευξη βιομηχανικής σκληρότητας και συναισθηματικού γυμνού. Η Jehnny Beth αντιμετωπίζει κατάματα την κρυφή ασχήμια της ανθρώπινης σχέσης, προσφέροντας μια σαγηνευτική προεπισκόπηση ενός δίσκου που υπόσχεται να μην αφήσει τίποτα αλώβητο.
