Πώς μοιάζει μια punk στιγμή που ξυπνά μέσα σε ένα σκηνικό φτιαγμένο από χλιαρές αναβιώσεις, χορηγούμενες μπύρες και Instagram stories με φίλτρο (δήθεν) επανάστασης; Σαν αυτή του Tons of Rock στο Όσλο, όταν ο Billie Joe Armstrong των Green Day (του πιο pop αλλά και πιο πιστού απογόνου του punk για τη Gen Y) ανέβηκε στη σκηνή για να τραγουδήσει το "Anarchy in the UK" δίπλα στους εναπομείναντες Sex Pistols και τον Frank Carter (a.k.a. «ο αντικαταστάτης του Rotten»).
Τρεις γενιές (δήθεν) αναρχίας ενώθηκαν επί σκηνής για να αποδείξουν... τι ακριβώς; Ότι το punk είναι ακόμα ζωντανό ή ότι ζει στο λαρύγγι ενός καλοκουρδισμένου καραόκε μηχανήματος; Ο κόσμος φώναζε, οι κάμερες κατέγραφαν, κι ο Lydon (κάπου αλλού) έριχνε κατάρες κι έβριζε θεούς και δαίμονες. Με το δίκιο του. Γιατί αν μη τι άλλο, το να βλέπεις την Αναρχία να γίνεται company anthem από μια μπάντα που έχει μείνει με τα τρία τέταρτα και χωρίς τον Rotten που έγραψε τους στίχους, είναι σαν να ακούς τους Dead Kennedys χωρίς τον Jello να τραγουδάνε στο Oktoberfest.
Και για να μην παρεξηγηθούμε πάλι: ο Frank Carter είναι τίμιος, μια χαρά παλικάρι, σέβεται, και κυρίως, δεν το κάνει ειρωνικά. Και ο Billie Joe κράτησε ζωντανό για λίγο ένα vibe που, χωρίς αυτόν, μάλλον θα έσβηνε σαν φτηνό πυροτέχνημα απ' το περίπτερο της γειτονιάς. Αλλά όταν η “αναρχία” γίνεται οικογενειακό θέαμα με meet & greet, όταν το punk στήνεται σαν θεματικό πάρκο στα βόρεια πάρκα της posh Ευρώπης, κάτι μέσα σου θέλει να σπάσει μια βιτρίνα, ή έστω, ρε παιδί μου, να κόψει για μια μέρα το Wi-Fi των Νορβηγών.
Αλλά η χαριστική βολή ξέρετε ποια είναι... Οι Sex Pistols, χωρίς τον Johnny Rotten, είναι απλά Pistols χωρίς σφαίρες. Ένα tribute act στο ίδιο τους το παρελθόν. Και το "Anarchy in the UK" χωρίς το δηλητήριο και τη δυσφορία του Rotten, είναι τόσο αναρχικό όσο κι ένα T-shirt με στάμπα "punk’s not dead" στο H&M. Γιατί, αλήθεια, τώρα, αν το punk είναι να ζήσει, ας το αφήσουμε να γίνει λίγο επικίνδυνο ξανά. Υπάρχουν μπάντες που το αγαπούν και το υπηρετούν και το καταξιώνουν και το διαιωνίζουν. Ας μην γίνει (για μια ακόμη φορά) μουσειακό είδος για φεστιβαλική κατανάλωση.
