Η Κυριακή, δηλαδή η Τρίτη και η τελευταία μέρα του φετινού HELLFEST, ξημέρωσε φέρνοντας μαζί της μια καταθλιπτική συννεφιά, ενώ οι παρευρισκόμενοι είχαν μειωθεί πλέον αρκετά σε σχέση με τον πανζουρλισμό του Σαββάτου. Το γεγονός αυτό γινόταν όλο και πιο αισθητό όσο περνούσε η ώρα και έτσι, εύλογα, οι συνθήκες διαμονής και παρακολούθησης συναυλιών ήταν σαφώς πιο ανθρώπινες από αυτές της προηγούμενης ημέρας.
Η ανάγκη μου για ξεκούραση μου στέρησε τους LEPRPOUS, TRUCKFIGHTERS, KRISIUN, HEAVEN’S BASEMENT και ορισμένα ακόμα συγκροτήματα που εμφανίστηκαν το πρωί. Απολογούμαι, αλλά όπως είχα πλέον καταλάβει από πρώτο χέρι, σε ένα τέτοιο τεράστιο φεστιβάλ είναι ανθρωπίνως αδύνατον να παρακολουθήσει κανείς όλα όσα θα ήθελε.
Η συναυλιακή μου μέρα, λοιπόν, ξεκίνησε στις 12.50 με τους MY SLEEPING CARMA στην valley. Η βαριά, ψυχεδελική και ορχηστρική μουσική τους δεν ενδείκνυται για πρωινό καφέ, ήταν όμως εξαιρετική για πρωινή μπύρα! Οι CRYPTOPSY που ακολούθησαν στην altar, παράλληλα με τους MUSTACH, απέδωσαν, ομολογουμένως εντυπωσιακά το death metal τους, σκορπώντας έναν μικρό πανικό.
Η συνέχεια άνηκε στους RIVERSIDE στην main 2 και τους GRAVEYARD στη valley. Επέλεξα τους GRAVEYARD και δικαιώθηκα απόλυτα, μιας και οι Σουηδοί, με δυο συνεχόμενες σπουδαίες δουλείες στο ενεργητικό τους, έδωσαν μια εκπληκτική και απόλυτα αυθεντική 70’s παράσταση. Γεμάτοι ενέργεια και σφιχτοδεμένοι, συγκαταλέγονται και αυτοί σε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του τριημέρου. Πάντως και για τους Πολωνούς progsters RIVERSIDE άκουσα τα καλύτερα!
Από τους DANKO JONES, που εμφανίστηκαν αμέσως μετά στην κεντρική σκηνή, περίμενα μια πολύ καλή εμφάνιση, γεμάτη ενέργεια και μάλλον απογοητεύτηκα. Κακοί δεν ήταν, επ’ ουδενί, απλά δε με εντυπωσίασαν κι όλας. Αντίθετα, κάνοντας μια βόλτα από την altar, κατάλαβα ακριβώς γιατί οι PIG DESTROYER έχουν δημιουργήσει τέτοιο ντόρο γύρω από το όνομα τους. Απλά καταιγιστικοί!
Η ώρα ήταν πλέον 15.55 και η συνέχεια άνηκε στον IHSAHN και τους SPIRITUAL BEGGARS. Αποφάσισα να εμπιστευτώ τον Mike Ammot και το συγκρότημα του, αλλά σε αυτήν την περίπτωση μάλλον έκανα λάθος, αφού οι SPIRITUAL BEGGARS δεν διανύουν και την καλύτερη συνθετικά περίοδό τους, κάτι που όπως και να το κάνουμε φαίνεται και στο σανίδι. Δεν ήταν άσχημοι, αλλά σίγουρα περίμενα περισσότερα.
Ο NEWSTED που ακολούθησε στην κεντρική σκηνή συνεχίζει να με εκπλήσσει πολύ ευχάριστα, αφού μετά από ένα καταπληκτικό EP ήταν εξαιρετικός και στην κεντρική σκηνή του HELLFEST. Πολύ σφιχτοδεμένο γκρουπ και μια εμφάνιση γεμάτη ενέργεια και διάθεση μου αύξησε ακόμα περισσότερο την περιέργεια για την επικείμενη κανονική δουλειά του. Για να μην αναφερθώ στον πανζουρλισμό που επικράτησε κατά τη διάρκεια του “Whiplash” που έκλεισε το πενηντάλεπτο που είχε στη διάθεσή του!
Ο ανταγωνισμός ήταν μεγάλος για τη συνέχεια, αφού είχαμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε VOIVOD, KORPIKLAANI και ΤΗΕ SWORD. Ανηφόρησα πάλι προς την valley, όπου οι THE SWORD ήταν υπεύθυνοι για μια ακόμα από τις καλύτερες εμφανίσεις της μέρας, μαζεύοντας πολύ κόσμο και αποδίδοντας σχεδόν ολόκληρο το εξαιρετικό “Apocryphon”, συν έναν φόρο τιμής στους ZZ TOP. Δε μου έχω συγχωρήσει ακόμα, βέβαια, το ότι έχασα τους VOIVOD, που αφενός θέρισαν, αφετέρου είχαν την τιμή να τζαμάρουν μαζί τους ο Jason Newsted (λογικό και αναμενόμενο) και ο Phil Anselmo!
Η επόμενη ώρα αφιερώθηκε σε επαναφόρτιση μπαταριών, αλλά από μακριά φαινόταν πως οι GOJIRA δεν χρειάστηκαν και πολύ προσπάθεια για να κερδίσουν απόλυτα το γαλλικό κοινό, αφού άλλωστε έπαιζαν και εντός έδρας. Δεν έχω εικόνα για την εμφάνιση των WINTERSUN και των BUZZCOCKS σε altar και warzone αντίστοιχα.
Ξανά μεγάλος ανταγωνισμός για τη συνέχεια, με SYMPHONY X, DARK FUNERAL και CLUTCH να κονταροχτυπιούνται και εμένα να ψηφίζω δαγκωτό τους πρώτους. Οι πολύ αγαπημένοι μου SYMPHONY X, λοιπόν, ήταν απλά εντυπωσιακοί και κατά την άποψη μου, άνετα μέσα στο top-five του τριημέρου. Μαυροφορεμένοι και οι πέντε, απέδωσαν αλάνθαστα το πολύπλοκο progressive τους, με τη φωνή του Allen να είναι αψεγάδιαστη και τον Romeo να παραδίδει μαθήματα τεχνικής και ταυτόχρονα ουσιαστικής κιθάρας. Η μουσική τους, βεβαία, παραείναι αντι-φεστιβαλική και έτσι η main 2 δεν ήταν και πολύ γεμάτη, κάτι που δεν εμπόδισε καθόλου όσους τους επιλέξαμε να ζήσουμε μια σπουδαία, πραγματικά, συναυλία!
Οι STONE SOUR μου είναι σχετικά αδιάφοροι, οι MOONSPELL αντίθετα με ενδιέφεραν πολύ εξ αρχής. Και μάλλον όχι μόνο εμένα, αφού κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα μικρό αδιαχώρητο κάτω από το στέγαστρο της altar, που συνοδεύτηκε από πολύ ενεργητική συμμετοχή. Ακόμα μια πολύ καλή εμφάνιση από τους Πορτογάλους, με το “Alma Matter” να αποτελεί το ιδανικό κερασάκι στην τούρτα!
Και ενώ η ώρα για τους headliners της Κυριακής πλησίαζε, πλέον, επικίνδυνα αποφάσισα να κάψω τον DANZIG, αλλά και τους MARDUK, προκειμένου να ξεκουραστώ αφενός και να πλασαριστώ σχετικά μπροστά στην κεντρική σκηνή αφετέρου. Έτσι, παρακολούθησα τους …LORDI στην main 2! Και εκεί που πριν λίγους μήνες αγνοούσα πως υπάρχουν ακόμα, εν τέλει ήταν και ανέλπιστα πολύ καλοί! Η σκηνική παρουσία τους, με τις γνωστές στολές, είναι πολύ αστεία και ευχάριστη και μάλιστα, από ότι κατάλαβα, έχουν ουκ ολίγους οπαδούς που ξέρουν τα τραγούδια τους, πέρα από το “Hard Rock Hallelujah” και συμμετείχαν καθόλη τη διάρκεια της εμφάνισής τους! Από τις αποκαλύψεις του τριημέρου για μένα και θα τσεκάρω περισσότερο τη δισκογραφία τους! Και να μην ξεχάσω να αναφέρω πως ανέβηκε για λίγο στη σκηνή και έπαιξε μαζί τους και ο JJ Pero των TWISTED SISTER!
Και κάπως έτσι είχε φτάσει η ώρα για τους headliners και της τρίτης μέρας του HELLFEST, τους φοβερούς και τρομερούς VOLBEAT! Περίμενα εξαρχής πάρα πολλά από την εμφάνιση τους, αφού είναι απόλυτα φορμαρισμένοι, με δυο συνεχόμενες δισκάρες στο ενεργητικό τους, αλλά αυτά το πράγμα που ζήσαμε υπερέβη κατά πολύ και τις πιο αισιόδοξες προσδοκίες μου! Οι Δανοί ήταν, νομίζω χωρίς υπερβολή, υπεύθυνοι για την καλύτερη εμφάνιση του τριημέρου! Το γεμάτο ενέργεια hard rock/punk/country τους είναι ιδανικό για φεστιβάλ και σε συνδυασμό με τη σκηνική τους παρουσία και διάθεση έδωσαν το έναυσμα για μιάμιση ώρα ατελείωτου χορού! Κατάφεραν μάλιστα να δημιουργήσουν mosh pit σε μια διασκευή του Johny Cash (!), αλλά και στο “Breaking the Law”, του οποίου την πρώτη στροφή διασκεύασαν! Ο Mark "Barney" Greenway των NAPALM DEATH, απέδωσε μαζί τους το “Evelyn”, ενώ αξιομνημόνευτος ήταν και ο πανικός που επικράτησε στην αρένα κατά τη διάρκεια του ριφ του “South of Haven”, που αφιέρωσαν στον αδικοχαμένο Jeff Hanneman (RIP). Στις πιο αξιομνημόνευτες στιγμές της συναυλίες τους ανήκει, φυσικά, και το “16 Dollars”, στη διάρκεια του οποίου «διέταξαν» όλες τις γυναίκες του κοινού να ανέβουν στους ώμους των ανδρών γύρω τους, χαρίζοντας μας μια υπέροχη εκτέλεση ενός εκ των πλέον ευδιάθετων τραγουδιών τους. Θα μπορούσα να γράφω για ώρες για αυτήν την εκπληκτική, από κάθε άποψη, συναυλία, θα σταματήσω όμως κάπου εδώ, λέγοντας πως οι VOLBEAT είναι ένα συγκρότημα που γίνεται τεράστιο αυτή τη στιγμή και οι ίδιοι δείχνουν να μην το έχουν χωνέψει ακόμα απόλυτα. Περιμένω τεράστια πράγματα από αυτούς στο πολύ κοντινό μέλλον… Εννοείται πως δεν υπήρχε περίπτωση να τους αφήσω για να παρακολουθήσω HYPOCRISY, CRADLE OF FILTH ή SWANS που παίζανε την ίδια ώρα, παρά τον απόλυτο σεβασμό μου, ειδικά στους δυο τελευταίους.
Για το κλείσιμο οι NAPALM DEATH γέμισαν ασφυκτικά την altar και ικανοποίησαν πλήρως τους οπαδούς τους με την ενέργεια τους, εγώ όμως θέλω να σταθώ λίγο περισσότερο στους GHOST, τους οποίους παρακολούθησα για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες. Οι Σουηδοί έχουν καταφέρει να γίνουν τεράστιοι σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα βασιζόμενοι σε μια απλούστατη συνταγή: Σατανιστικό και άκρως βλάσφημο image και θεματολογία, με ένα άκρως εντυπωσιακό show με τον Papa να είναι ένας ιδανικός και θεατρικότατος, «σκοτεινός» αρχιερέας. Και πάνω από όλα ένα απλούστατο, μελωδικό, εύπεπτο και «back to the basics» σκοτεινό 70’s σκληρό ροκ! Το κοινό του HELLFEST το καταδιασκέδασε και οι GHOST προς το παρόν κερδίζουν κατά κράτος το στοίχημα. Αξίζει σίγουρα να τους παρακολουθήσει κανείς έστω μια φόρα, ακόμα και αν δεν του πολυαρέσει η μουσική τους!
Και κάπου εδώ, με εμένα πλέον να μην μπορώ να κουνήσω τα πόδια μου από την κούραση για Τρίτη συνεχόμενη ημέρα, αλλά και με ένα αίσθημα απόλυτης πληρότητας, το ΗELLFEST του 2013 είχε πλέον λάβει τέλος! Ανανεώνω το ραντεβού μου, ελπίζω, για του χρόνου και ως τότε δε θα ξεχάσω με τίποτα τους VOLBEAT, τους τόνους λάσπης, τους AVANTASIA, τον πανζουρλισμό του Σαββάτου, τους WITCHCRAFT, τους ZZ TOP, τους Γάλλους που κατουρούσαν στην κυριολεξία όπου έβρισκαν, τους SYMPHONY X, τους KREATOR , την παρέα που είχε κατασκηνώσει δίπλα μας, τους ACCEPT και τόσες ακόμα όμορφες στιγμές και συναυλίες που ζήσαμε επί τρεις μέρες λίγο έξω απ’ την πανέμορφη Clisson!
