Η (πικρή) αλήθεια είναι ότι ο μέσος Έλλην οπαδός θέτει ένα όνομα σε δεύτερη μοίρα σε περίπτωση που το έχει απολαύσει ξανά ζωντανά – κι όχι άδικα, αν αναλογιστεί κανείς τον πλούσιο χαρακτήρα της συναυλιακής επικαιρότητας. Παρά το ισχυρό στήσιμο του αναφερθέντος billing, η γενική προσέλευση για το εν λόγω event έμελε τελικά να ξεπεράσει μετά βίας τα 200 άτομα και την εικόνα μιας «μισοάδειας» αρένας να γεμίζει το κοινό με απορία από τα πρώτα κιόλας λεπτά της εμφάνισης του εναρκτήριου σχήματος.
Σε πρώτη φάση τη σκυτάλη ανέλαβαν οι INVERACITY, ένα από τα καλύτερα death metal σχήματα που έχει να επιδείξει η εγχώρια σκηνή. Σταθεροί, στα γνωστά υψηλά επίπεδα, απέδωσαν παλαιό και νέο (γαμάτο) υλικό, με τη συμμετοχή του κοινού να γίνεται ολοένα και θερμότερη καθ’ όσο κυλούσε ο χρόνος και την εμφανώς ανυψωμένη διάθεση του τραγουδιστή να αποτελεί για μία ακόμη φορά στίγμα κατατεθέν των ζωντανών τους εμφανίσεων. Σε θέματα συνθηκών, ο ήχος – όντας σκέτο μπετό – ευνόησε την υψηλή απόδοση των μελών, ενώ εκτός σχολιασμού δε θα μπορούσε να μείνει η εμφάνιση του αγαπητού frontman, ο οποίος έφερνε κάτι σε μακρινό death metal ξάδερφο του Σταμάτη Κόκκοτα έτσι όπως έχει μακρύνει το μαλλί και τη φαβορίτα.
Δεύτεροι σε σειρά ανέλαβαν οι EXHUMED, τους οποίους – για να είμαι ειλικρινής – δεν ήλπιζα πως υπήρχε περίπτωση να τους απολαύσουμε ζωντανά στη χώρα μας. Πέραν του γεγονότος ότι ο πυρήνας των οπαδών μοιάζει μάλλον μικρός για να στηρίξει ένα ανάλογο εγχείρημα, η εν λόγω περιοδεία ουσιαστικά αποτελεί το μεσοδιάστημα που προηγείται ενός νέου studio δίσκου με τίτλο “All Guts, No Glory” έπειτα ένα ημιενεργό status 8 ολόκληρων ετών. Τελικά όμως, και οι EXHUMED ήρθανε, και απέδωσαν τα κομμάτια τους σα να μη πέρασε μια μέρα από την απόφαση να αφήσουν τη σκηνή με τα “Excreting Innards”, “The Matter Of Splatter”, “Casketkrusher”, “Slaughtercult”, “Waxwork”, “Limb From Limb”, “Forged In Fire (Forged In Flame)” – μεταξύ άλλων – να χαρίζουν στιγμές εκτόνωσης σε κόσμο που τους περίμενε για ομολογουμένως πολλά έτη.
Πέραν της άψογης εκτελεστικής και σκηνικής παρουσίας, το τελικό αποτέλεσμα υποβοηθήθηκε από το συμπαγές μοτίβο του ήχου – πτυχή που παρατηρήθηκε σε κάθε συμμετέχων σχήμα. Ανάλογα θετικά στοιχεία θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και για την εμφάνιση των ATHEIST, με τη διαφορά ότι το grindcore υπόθαβρο της death metal παιδείας των EXHUMED ευνοούσε περισσότερο την εμφάνιση λασπωδών καταστάσεων. Οι ATHEIST, πάλι, από τη δική τους πλευρά είχαν όσο καθαρό ήχο χρειάζεται η απόδοση του τεχνικού τους death metal – φαινόμενο σπάνιο, αν αναλογιστεί κανείς το κακό ιστορικό ανάλογων συναυλιακών χώρων.
Κατά ένα περίεργο τρόπο, όμως, το πλαίσιο του ήχου δεν αποτέλεσε το καθοριστικό στοιχείο-κλειδί για την εξέλιξη της βραδιάς. Παρότι κανείς μας δεν αμφέβαλε περί της ποιότητας που διέπει τις ζωντανές εμφανίσεις των ATHEIST, το πρώτο live που έδωσαν στη χώρα μας συνοδεύτηκε από μια γεύση μάλλον ανάμεικτη για το λόγο ότι η εικόνα που άφησαν οι κιθαρίστες του σχήματος έμοιαζε ιδιαίτερα «επαγγελματική» σε γενικές γραμμές. Πέραν των άθλιων συνθηκών, το σχήμα δεν έδειχνε ιδιαίτερα «ψημένο» επί σκηνής χάριν της αναφερθείσας session αισθητικής – και παρότι η συντριπτική πλειοψηφία του κοινού μοιάζει να ευχαριστήθηκε τη τότε εμπειρία στα όρια εκπλήρωσης ενός παιδικού απωθημένου, η απόδοση των ATHEIST, κατά τη δεύτερη επίσκεψη έμελε να διαψεύσει τελικά τις όποιες αρχικές εντυπώσεις.
Θέλετε οι ανθρώπινες συνθήκες, ή μήπως ο φρέσκος αέρας των μελών; Η δεύτερη αυτή εμφάνιση καθορίστηκε από την εικόνα ενός σχήματος που μοιάζει να απολαμβάνει κάθε λεπτό της διαδρομής στα πλαίσια του ενθουσιασμού και της ομαδικότητας – παρότι ηχεί παράταιρο ως περιγραφή. Ο Kelly Shaefer έκανε αστεία προς το κοινό όλη την ώρα, οι κιθαρίστες – διατηρώντας το απαραίτητο χαμηλό profile – στάθηκαν θερμότατοι σε κάθε δυνατή ευκαιρία, ο νέος μπασίστας Travis Morgan αποδείχθηκε πραγματικός γίγαντας στο ρόλο του, ενώ ο Steve Flynn απέδιδε στα τύμπανα υπό ρυθμούς που σε έκαναν να χαζεύεις. Αν η απόδοση των ATHEIST άγγιζε το 8 τη πρώτη φορά που μας επισκέφθηκαν, η δεύτερη εμπειρία θα κέρδιζε με περισσή ευκολία το 10 σε περίπτωση που περιλάμβαναν το “And The Psychic Saw” (...για το λόγο ότι αποτελεί το αγαπημένο κομμάτι του γράφοντος).
Αντί ορισμένων επιλογών, η εμφάνιση περιείχε αρκετές επιλογές από το νέο υλικό του σχήματος – κάτι που προσωπικά δεν ενόχλησε, για το λόγο ότι οι συνθέσεις μοιάζουν πολύ πιο πιστές ζωντανά σε πρωτόπλαστου τύπου μοτίβα. Από την άλλη, τα όποια κλασσικά κομμάτια δεν έλειψαν, με το σύνολο των κυκλοφοριών να εκπροσωπείται επάξια και κάθε παρευρισκόμενο να ωθείται σε εκδηλωτικές αντιδράσεις – με αποκορύφωμα τη παρουσία των ίδιων των EXHUMED, οι οποίοι ανέβηκαν επί σκηνής φέροντας τα ανάλογα «σφηνάκια» προς πρόποση. Πραγματικά, αν το death metal φέρει έστω και μια τομή ικανή να ενώσει τον κόσμο, το συναίσθημα που αποκομίσαμε περιγράφεται με αυτόν ακριβώς το τρόπο: Τρία σχήματα να δίνουν το καλύτερό τους εαυτό, απολαμβάνοντας κάθε λεπτό και στιγμή πρώτα για τους ίδιους κι έπειτα για το κοινό που τους ακολουθεί. Δε νομίζω πως υπάρχουν πολλοί βετεράνοι μουσικοί που βγάζουν ανάλογο πάθος σήμερα, κι αν υπάρχουν, δε μπορώ παρά να χαίρομαι που μερικοί από αυτούς εξακολουθούν να επισκέπτονται τη χώρα μας.
Atheist setlist:
"Unquestionable Presence"
"On They Slay"
"Second To Sun"
"Mineral"
"Fraudulent Cloth"
"An Incarnation's Dream"
"Live And Live Again"
"Retribution"
"Air"
"Mother Man"
"Faux King Christ"
"Piece Of Time"
