14η συνεχόμενη χρονιά παρουσίας του μεγαλύτερου φεστιβάλ κλασικού (ως επί το πλείστον) Heavy Metal, με τα συγκροτήματα που το απαρτίζουν να μην αποτελούν τα μεγαλύτερα (γνωστότερα) του είδους, αλλά χωρίς να στερούνται τίποτα σε ποιότητα. Συγκροτήματα που αφυπνίζονται από τη λήθη του παρελθόντος, δίπλα δίπλα στη σκηνή με αφανείς ήρωες που ποτέ δεν εγκατέλειψαν την αγαπημένη τους μουσική, αλλά και νεότερα συγκροτήματα που η επιτυχία δεν έχει ακόμα προλάβει να τους χτυπήσει την πόρτα, συμβάλουν ώστε να ικανοποιήσουν τα δικά μας ιδιαίτερα γούστα. Ένα φεστιβάλ που έχει μεγαλώσει πολύ από αυτό που ήταν στα πρώτα του βήματα, αναγκάζοντας οπαδούς και συγκροτήματα να συρρέουν από Καναδά μέχρι Ιαπωνία για χάρη του. Το ανέβαλα αρκετά χρόνια, αλλά φέτος έκανα και εγώ την παρθενική μου επίσκεψη στη Μέκκα του κάθε κλασικο-μεταλλά…
Όταν μπήκα στο χώρο του φεστιβάλ οι ALPHA TIGER είχαν ήδη ξεκινήσει να παίζουν. Με το συγκρότημα δεν είχα κάποια προηγούμενη επαφή και δύσκολα θα ασχοληθώ μαζί τους αφού αυτό που άκουσα ήταν power της σειράς, συμπαθητικό αλλά τίποτα το ιδιαίτερο. Η φωνή πάντως ήταν εντυπωσιακή, κάτι που φάνηκε άλλωστε και στην εξαιρετική απόδοση τους στη διασκευή για το “Queen of The Ryche”. Στη σύνθεση λοιπόν έχω τις ενστάσεις μου και όχι στην εκτελεστική τους δεινότητα.
Σειρά των Αμερικανών HELLHOUND, κλασική περίπτωση συγκροτήματος που δεν ξέρεις τι να περιμένεις αφού έχουν πολλές δεκαετίες να δώσουν σημάδια ζωής. Τελικά δεν κατάφεραν να με ξαφνιάσουν ευχάριστα, αφού ούτε η επιλογή κομματιών με ικανοποίησε, αλλά το κυριότερο, ούτε η απόδοσή τους. Δεν ξέρω αν ο τραγουδιστής είναι ο ίδιος με αυτόν που ακούμε στα demo τους (και στις συλλογές τους), αλλά η φωνή που ακούσαμε σίγουρα δεν έμοιαζε. Απέδωσαν και αυτοί φόρο τιμής στον DIO (κάτι που θα γίνεται συχνά μέχρι το τέλος του φεστιβάλ) διασκευάζοντας το “Kill The King”. Απογοητευτικοί.
Video: HELLHOUND – “Under Evil Dreams”
Από τους DAMIEN THORNE είχα ακούσει μόνο το αριστουργηματικό τους ντεμπούτο, ύστερα από το οποίο και κάποιες δεκαετίες αργότερα, και αφού μεσολάβησαν διαλύσεις και επανασυνδέσεις, έχουν κυκλοφορήσει τη τελευταία δεκαετία ακόμα δύο δίσκους. Η ύπαρξη αυτών των δύο δίσκων ήταν που με προβλημάτιζε για την εμφάνισή τους, και τελικά δυστυχώς επιβεβαιώθηκα, αφού η επιλογή των τραγουδιών έγειρε την πλάστιγγα υπέρ των νέων και μάλιστα αρκετών από τον δίσκο που ετοιμάζονται τώρα να κυκλοφορήσουν (“End of the Game”). Τα παλιότερα κομμάτια που ακούσαμε ήταν σε καλές εκτελέσεις χωρίς όμως να με ξεσηκώσουν, ενώ τα καινούργια ήταν επιεικώς απαράδεκτα. Και σαν μην έφτανε αυτό άρχισαν να γίνονται εκνευριστικοί όταν μετά από κάθε τραγούδι μας προέτρεπαν να αγοράσουμε το νέο τους «μεγαλούργημα».
DAMIEN THORNE – “Damien's Procession (March of The Undead)”
Και ενώ μέχρι στιγμής παρακολουθήσαμε εμφανίσεις πολύ κατώτερες των προσδοκιών, ήρθε ο καιρός να ρεφάρουμε. Με το που κατέλαβε τη σκηνή η BITCH με την κομπανία της όλα άλλαξαν. Μπορεί οι δίσκοι της να μην είναι κάτι το εξαιρετικό, είναι όμως ξεσηκωτικοί και σίγουρα αποτελούν κατάλληλο υπόβαθρο για πάρτυ καταστάσεις. Έτσι λοιπόν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, ανεβάζοντας τα τραγούδια τους αρκετά επίπεδα πάνω, με την Betsy να τραβάει όπως είναι φυσικό όλα τα βλέμματα πάνω της, και πολλές φορές σε ένα συγκεκριμένο σημείο της (που συνοδευόταν από ένα ολόιδιο ακριβώς δίπλα του)… Μπορεί να μην διατηρεί τη νεανική της ομορφιά όμως η supercugar που έχει εξελιχθεί έδωσε άλλο αέρα στη σαδομαζοχιστική της εμφάνιση που συνοδεύτηκε από μαστίγια και τεραστία μακρόστενα γλειφιτζούρια να γεμίζουν το στόμα της, δένωντας αρμονικά με τους πουτανιάρικους στίχους της!
Video: BITCH – “Be My Slave”
Video: BITCH – “Skullcrusher”
Για τους SLAUTER XSTROYES πάνω κάτω ήξερα τι να περιμένω, έχοντας την τύχη να τους παρακολουθήσω σε μια μοναδική εμφάνιση πριν από 3 χρόνια στο Up The Hammers Festival. Και παρ’ ότι δεν βίωσα την ίδια έκπληξη με την πρώτη τους εμφάνιση όσον αφορά την πραγματικά απίστευτη απόδοση των κομματιών, τόσο μουσικά όσο και στο τομέα της φωνής (μιας φωνής που πριν τους δω live τη πρώτη φορά θεωρούσα αναντικατάστατη), αυτό δεν μείωσε σε τίποτα τον ενθουσιασμό και την θαυμασμό που ένιωσα για μια μπάντα που έχει λάβει πολύ λιγότερα από αυτά που της αναλογούν. Και επειδή το μόνο κριτήριο το οποίο θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω είναι η πρώτη τους εμφάνιση, θα πω ότι παρ’ ότι η απόδοση στα κομμάτια ήταν, αν είναι ποτέ δυνατόν, ακόμα πιο κολασμένη, σαν σύνολο η εμφάνισή τους ήταν ελαφρώς κατώτερη. Σε αυτό σίγουρα συνέβαλε η γνώση του τι να περιμένω, αλλά το κυριότερο ήταν ο μεγάλος αριθμός νέων - ακυκλοφόρητων κομματιών που έπαιξαν, αναλογικά με την σχετικά λίγη ώρα που είχαν στη διάθεσή τους. Γιατί δεν είναι δυνατό να βγεις για encore με νέο κομμάτι, όσο καλό και αν είναι αυτό. Και ήταν πραγματικά καλό...
Video: SLAUTER XSTROYES – “Black Rose And Thorns”
Video: SLAUTER XSTROYES – “Charlotte”
Οι BROCAS HELM αποτελούν έναν πολύ συχνό επισκέπτη στη χώρα μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι τους έχουμε χορτάσει. Πώς να χορτάσεις άλλωστε ένα δολοφονικό τρίο, που ότι κομμάτι επιλέγει να παίξει κρύβει μέσα του όλα αυτά τα συστατικά που μετουσιώνουν αυτό που ονομάζουμε Heavy Metal!! Για άλλη μια φορά ξεσήκωσαν το κοινό, με τη φωνή στην αρχή να χάνει κάπου, αλλά στη συνέχεια να επανέρχεται στα γνώριμα επίπεδά της. Περιέργως δεν έπαιξαν το “Fly High”, αλλά τι να λέμε τώρα για επιλογή κομματιών; Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα μπορούσαν να απογοητεύσουν. Συγκινητικότερη στιγμή της εμφάνισής τους, όταν στο “Into Battle” 2000 γροθιές (ε, καλά ίσως κάπως λιγότερες) υψωμένες να τους αποδίδουν τον δικαιωματικό τους φόρο τιμής.
Video: BROCAS HELM – “Into Battle”
Video: BROCAS HELM – “Time of The Dark”
Οι Αμερικανοί BREAKER που ακολούθησαν δεν έχουν να επιδείξουν τίποτα το αξιόλογο πέραν του πολύ καλού ντεμπούτου τους (“Get Tough”). Ότι λοιπόν έπαιξαν από εκεί (αρκετά ευτυχώς) ήταν αρκούντως ικανοποιητικά με την φωνή να με εντυπωσιάζει ευχάριστα με το εύρος της. Από κει και πέρα όμως τα ανέμπνευστα κομμάτια από το κάτι-σαν-συλλογή “Peace Love Death” κούρασαν, και ένα (τουλάχιστον) νέο κομμάτι που παρουσίασαν από τον επερχόμενο δίσκο τους (“I Destroy” το κομμάτι, το ίδιο νομίζω θα ονομάζεται και ο δίσκος) να είναι το λιγότερο αδιάφορο.
Video: BREAKER – “10 Seconds In”
Επανασυνδέσεις τύπου GRIFFIN είναι κάπως τραγελαφικές (μόνο εναπομείναντο μέλος ο τραγουδιστής με εντελώς νέα μπάντα) και εξίσου χαμηλές οι προσδοκίες, ειδικά αν περιμένεις από μια τόσο ωραία φωνή, ανενεργή για κάμποσο καιρό να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Τέτοιες εκπλήξεις όμως δεν συμβαίνουν και τόσο σπάνια τελικά και για πολύ καλή μας τύχη εδώ είχαμε να κάνουμε με μια τέτοια περίπτωση. Όχι αναλλοίωτη, αλλά σε ιδιαιτέρως υψηλά επίπεδα η φωνή, ικανή για πολλές συγκινήσεις με την υπόλοιπη μπάντα να μην μένει βήμα πίσω και να μας χαρίζουν μερικές από τις καλύτερες στιγμές του φεστιβάλ, με αποκορύφωση φυσικά το ανυπέρβλητο έπος και άτυπο ύμνο του διημέρου “Heavy Metal Attack”. Μοναδικό παράπονο η επιλογή περισσότερων κομματιών από το δεύτερο δίσκο τους σε σχέση με το ντεμπούτο τους, κάτι που πιθανολογώ πως είχε να κάνει με την πιο thrashίζουσα χροιά που έχουν τα κομμάτια του “Protectors of The Lair” και ταίριαζαν περισσότερο με την τωρινή κατάσταση της φωνής του McKay.
Video: GRIFFIN – “Heavy Metal Attack”
Είμαι σίγουρος ότι οι VICIOUS RUMORS αποτελούσαν θέλγητρο για πολλούς από τους παρευρισκόμενους, αλλά προσωπικά δεν με συγκινούν ιδιαίτερα, πέρα από τους πρώτους τους δίσκους (και ιδιαίτερα το ντεμπούτο τους). Αυτό σήμαινε ότι για να με κερδίσουν ολοκληρωτικά θα έπρεπε να έχουν ένα πολύ συγκεκριμένο setlist, το οποίο δεν ήταν δυνατόν να έχουν και τελικά δεν είχαν. Για την ακρίβεια αγνόησαν εντελώς το “Soldiers Of The Night”. Αν και για μένα αυτό ήταν μια ήττα, δεν μπορώ να παραβλέψω την πολύ καλή τους απόδοση σε ότι τελικά έπαιξαν. Στα αξιοπερίεργα της εμφάνισής τους ήταν η εμφάνιση του γιου του Carl Albert που τελικά είχε πρωταγωνιστικό ρόλο, αφού ο νέος τους τραγουδιστής ερμήνευσε πολύ λιγότερα κομμάτια. Έχει συμβεί και στο παρελθόν ο γιός κάποιου μεγάλου καλλιτέχνη να παίρνει τη θέση του πατέρα του, και όσο γελοίο και αν μου φαίνεται αυτό δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ ότι η φωνή του «junior» ήταν καταπληκτική και συγκίνησε όχι μόνο με την ομοιότητά της, αλλά και με το πάθος της.
Video: VICIOUS RUMORS – “You Only Live Twice”
Το να δω τους AGENT STEEL με τον Cyriis στη φωνή ήταν για μένα από τα μεγαλύτερα ατού του φεστιβάλ. Όσο και να με ξενέρωσε η ακύρωσή του, σίγουρα δεν με ξάφνιασε αφού είναι γνωστός ο άστατος χαρακτήρας του. Για δεύτερη φορά λοιπόν θα παρακολουθούσα τους AGENT STEEL με διαφορετικό τραγουδιστή, υπό το όνομα MASTERS OF METAL αυτή τη φορά, και ελπίζοντας να μην ζήσω κάτι παρόμοιο με την συναυλία-παρωδία της Αθήνας. Ευτυχώς τελικά δεν είχαμε να κάνουμε με τέτοια αρπαχτή, με τον Rick Mythiasin (STEEL PROPHET) άλλοτε να καταφέρνει να κρατάει το πνεύμα των κομματιών και άλλοτε να το χάνει, πολύ… Μουσικά δεν υπήρχε θέμα, όμως όπως και να το κάνουμε η απουσία της συγκεκριμένης φωνής δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη, αφού όσο καλός και να είναι ο αντικαταστάτης είναι εξαιρετικά δύσκολο (απίθανο θα έλεγα) να πιάσει όχι μόνο το εύρος αλλά και την παράνοια του Cyriis. Εν τέλει πάντως ήταν μια ικανοποιητική εμφάνιση, και μάλλον σε αυτή θα πρέπει να αρκεστούμε αφού μια κανονική επανασύνδεση φαντάζει πλέον εξαιρετικά δύσκολη. Όταν θέλησαν και αυτοί με τη σειρά τους να τιμήσουν την μνήμη του DIO ανέβηκε μαζί τους στη σκηνή ο πανταχού παρών Rivera για να συμβάλει στο medley. Με το “Bleed For The Godz” έπεσε η αυλαία της πρώτης μέρας, που ομολογουμένως μπορούσε να προσφέρει παραπάνω πράγματα. Τα καλύτερα όμως έπονται…
Video: MASTERS OF METAL (AGENT STEEL) – “Traveler”
Video: MASTERS OF METAL (AGENT STEEL) – “Children Of The Sun”
