Thrash παροξυσμού συνέχεια με ακόμα ένα συγκρότημα από το παρελθόν να μας επισκέπτεται, με την εντύπωση περί αναβίωσης του old-school thrash να ενισχύεται, αλλά όχι επαρκώς όπως έδειξε και η πολύ χαμηλή προσέλευση κόσμου. Οι ASSASSIN δεν ήταν ποτέ και ούτε πρόκειται να γίνουν μεγάλο όνομα, η καθημερινή ως μέρα διεξαγωγής της συναυλίας δεν βοήθησε, αλλά δεν περίμενα ο κόσμος να φτάνει με το ζόρι τριψήφιο αριθμό….
Τρία δυνατά ονόματα της εγχώριας σκηνής σκέφτηκα αρχικά ότι θα μετατρέψουν τη συναυλία σε mini thrash fest. Στο τέλος όμως το όλο event κατάντησε κουραστικό με την αρχή να γίνεται από την καθυστέρηση μιάμισης ώρας μέχρι τελικά να εμφανιστούν οι CONVIXION. Κλασικά πολύ καλή εμφάνιση, με την live δυναμική που διαθέτουν να ανεβάζει ένα επίπεδο πάνω τα κομμάτια τους, αν εξαιρέσουμε βέβαια τον μέτριο ήχο, που συνεχίστηκε σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας για να χαλάσει ακόμα περισσότερο στους headliners. Αλλά αυτά σε λίγο… Έπαιξαν μεταξύ άλλων και ένα νέο, σατανέ κομμάτι (“Black Magic Night) από το επερχόμενο 7’’ που θα κυκλοφορήσουν.
Οι MORTAL THREAT που ακολούθησαν δεν μου πολυαρέσουν, και κατά συνέπεια ανεξαρτήτως απόδοσης δεν θα μπορούσαν να με συγκινήσουν. Ευχάριστοι, καλό στήσιμο και απόδοση, αλλά τη γνώμη μου δεν την άλλαξαν. Τους THE CRUCIFIER τους είχα αφήσει κάπου μετά τον πολύ ωραίο πρώτο τους δίσκο. Εκτός του ότι από τότε έχουν αλλάξει όλα τα μέλη τους πέραν του τραγουδιστή, έχουν αλλάξει ελαφρώς και ύφος, με αποτέλεσμα αυτό που άκουσα (και είδα) να με αφήσει αδιάφορο.
Οι ASSASSIN έχοντας πρόσφατα κυκλοφορήσει ένα δίσκο, το εξώφυλλο του οποίου μοιάζει με επανέκδοση του ντεμπούτου τους, και τη μουσική τους να μην έχει εμφανή σημάδια εκμοντερνισμού, άσχετα με την όχι ιδιαίτερα υψηλή συνθετική αξία του δίσκου, ήμουν αισιόδοξος, αν όχι για τίποτα άλλο, για καλές εκτελέσεις των παλαιότερων κομματιών, κάτι βέβαια που ήταν και το ζητούμενο, αφού όπως και τις περισσότερες φορές σε παρόμοιες περιπτώσεις ο δίσκος που ήθελα διακαώς να ακούσω ήταν (ω μα τι έκπληξη) το ντεμπούτο τους, χωρίς βέβαια να έχουν κυκλοφορήσει κακό δίσκο, με τον δεύτερο μάλιστα να στέκεται αρκετά καλά σε συνθετικό επίπεδο.
Τελικά αν και η επιλογή κομματιών ήταν παραπάνω από ικανοποιητική (σχεδόν ολόκληρο το ντεμπούτο και μπόλικα από τον δεύτερο), το συγκρότημα έβγαζε πάθος παρά τη ξενερουά ομολογουμένως κατάσταση απουσίας κοινού (το οποίο βέβαια ήταν εκδηλωτικότατο, όπως σε κάθε thrash συναυλία οπού δημιουργείται νταβαντούρι ανεξαρτήτως τι βγαίνει από τα ηχεία), κάτι ένοιωθα να λείπει. Αυτή την αίσθηση βέβαια ήρθε να συμπληρώσει ένας από τους χειρότερους ήχους που έχω ακούσει. Η κιθάρα ακουγόταν πολύ χαμηλά, και σε σημεία χανόταν εντελώς, με κάτι παρόμοιο να συμβαίνει και στη φωνή. Τουλάχιστον το πρώτο κομμάτι “Breaking the Silence” το ακούσαμε instrumental, και στα περισσότερα από τα υπόλοιπα η φωνή ακουγόταν λες και έπαιζε στο background. Κρίμα να χαντακώνει τόσο πολύ ο κακός ήχος μια εμφάνιση που ήδη δεν ήταν και των υψηλότερων προδιαγραφών.
Αξιοπρεπέστατοι, τιμιότατοι αλλά τελικά λίγοι με τα επιμέρους στοιχεία, για τα οποία δεν φέρουν καμία ευθύνη, να λειτουργούν εναντίων τους. Πολύ θα ήθελα να τελειώσω λέγοντας ότι όσοι δεν ήρθατε χάσατε, αλλά η αλήθεια είναι ότι τελικά δεν χάσατε και τίποτα.
Set – list
1.“Breaking the Silence”
2.“Nemesis”
3.“The Last Man”
4.“Junkfood”
5.“Destroy The State”
6.“AGD”
7.“Judas”
8.“Holly Terror”
9.“Raise In The Dark”
10.“Intro Forbidden”
11.“Fight”
12.“Bushwackers”
13.“Bullets”
14.“Turf War”
15.“Abstract War”
16.“Baka”
17.“Assassin”
