Κάτι τα αμέτρητα lives που έχουν ανακοινωθεί για φέτος (την ίδια μέρα έπαιζαν και οι HEAVEN SHALL BURN), κάτι η ελαφρώς περιορισμένη προώθηση του event, κάτι η δισκογραφική πτώση των ENTHRONED τα τελευταία χρόνια, τελικά οι δυσοίωνες προβλέψεις επαληθεύτηκαν και ο κόσμος που έδωσε το «παρών» ήταν δραματικά λίγος. Κακό του κεφαλιού του πάντως, καθώς πέραν των Βέλγων blackmetallers, έχασε την σπάνια ευκαιρία να παρακολουθήσει τους ισοπεδωτικούς NADIWRATH και τους φερέλπιδες CAEDES CRUENTA.
Οι τελευταίοι άνοιξαν την βραδιά με το πιο-παραδοσιακό-δεν-γίνεται blackmetal τους έχοντας σαφή αφετηριά τον ψυχρό νορβηγικό ήχο και πινελιές βέβαια από την ελληνική σκηνή. Το ζητούμενο εδώ λοιπόν δεν είναι κάποιου είδους πρωτοτυπία, αλλά οι συνθέσεις, τα riffs και η ψυχή και οι CAEDES δείχνουν να έχουν σε ικανοποιητικό βαθμό και τα τρία. Ακούστε για παράδειγμα το ομώνυμο κομμάτι από τον δίσκο τους (“Skies Daimonon”) με τους ελληνικούς στίχους και αφεθείτε στο επικίζον, νοσταλγικό του μοτίβο. Συναυλιακά τώρα, δεν ξέρω αν έχουν ξαναπαίξει live, παρολαυτά στάθηκαν αξιοπρεπέστατα, με τυπικο μεν, φροντισμένο δε image και έχουν τα φόντα για να γίνουν ακόμα καλύτεροι στο μέλλον.
Αυτό που θα ακολουθούσε όμως δεν το φανταζόταν κανείς από όσους βεθήκαμε στο 7Sins εκείνο το βράδι. Οι NADIWRATH, δηλαδή η άλλη όψη του νομίσματος που ακούει στο όνομα DODSFERD (μοιράζονται πλέον τα ίδια μέλη πάνω-κάτω), γκρέμισαν τα σύνορα ανάμεσα στο blackmetal και το punk και έδωσαν μια από τις πιο βίαιες live εμπειρίες που μπορεί να βιώσει κανείς. Με τον Nadir πότε να εξαπολύει σιδηροδρομικά riffs και πότε να απλώνει πιο mid-tempo ηχοτοπία και τον Wrath από τη μια να φτύνει μισανθρωπικούς στίχους και από την άλλη απεγνωσμένα ουρλιαχτά, απέδειξαν τρανά ότι μερικα΄από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα συμβαίνουν εδώ δίπλα μας. Το ίδιο δείχνουν και κομμάτια όπως το τσιτωμένο “Two Face Shit Fuckers” ή το πολυδιάστατο “Horns” που μεταξύ άλλων αντιπροσώπευσαν τον δίσκο τους “Nihilistic Stench”, ο οποίος μόλις κυκλοφόρησε και επιβάλλεται να του ρίξετε τουλάχιστον μια «αυτιά».
Για τους headliners της βραδιάς, πρέπει να παραδεχτούμε ότι όσο κι αν κάποιοι αμφισβητούμε την ποιότητα των τελευταίων τους κυκλοφοριών, οι ENTHRONED στη σκηνή στέκονται άψογα ως έμπειροι μουσικοί, βέβαιοι για τις δυνατότητές τους. Αξίζουν μάλιστα έξτρα σεβασμό γιατί επιλέγουν να παρουσιάζουν την πρόσφατη δουλειά τους (8/13 κομμάτια του setlist προέρχονταν από το περσινό “Tetragrammaton”) και ομολογουμένως η μουσική τους αποκτά μεγαλύτερη δυναμική, παιγμένη ζωντανά. Παρολαυτά, θα θέλαμε να ακούσουμε και κάτι από το εξαιρετικό ντεμπούτο τους, αλλά τελικά αρκεστήκαμε στο “The Ultimate Horde Fights” από το “Towards The Skullthrone Of Satan”. Ας έχει, το ζουμί ήταν η τίμια εμφάνισή τους.
Κλείνοντας και αφού αποδώσουμε τα εύσημα στον τραγουδιστή των ENTHRONED για τις ενδυματολογικές του προτιμήσεις (t-shirt TREBLINKΑ πάνω στη σκηνή και KRIEG μετά το live), πρέπει να πούμε ότι συνολικά ήταν μια πολύ ωραία συναυλιακή βραδιά που δυστυχώς τιμήθηκε από πάρα πολύ λίγους (δεν πρέπει να παραβρέθηκαν πάνω από 80 άτομα στο κλαμπ). Τα είπαμε και στον πρόλογο όμως, δύσκολοι καιροί, πολλά lives. Άλλωστε και η «οικογενειακή ατμόσφαιρα» μερικές φορές λειτουργεί θετικά. Πάμε γι’ άλλα...
