Υπάρχει ένας hip-hop καλλιτέχνης, αν γνωρίζω καλά, με το όνομα ‘’Μηδενιστής’’, ο οποίος δεν ξέρω πως ακριβώς μηδενίζει τα ‘’θύματά’’ του, αλλά η metal έκδοση του αντικειμένου, ο ‘’Εκμηδενιστής’’ που είναι η ελεύθερη μετάφραση του ANNIHILATOR, ξέρει πολύ καλά πώς να το κάνει. Και το βράδυ της 25ης Νοεμβρίου περίπου 800 άτομα περίμεναν να καταστραφούν ολοσχερώς από τον Jeff Waters και την κομπανία του. Βλέπετε η αναμονή ήταν μεγάλη καθώς και οι προσδοκίες, κυρίως για εκείνους που δεν είχαν την ευκαιρία να τους δουν πριν από 2 χρόνια στο March Metal Day, όπως ο γράφοντας. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Την βραδιά άνοιξαν οι BEYOND PERCEPTION, εγχώριο group που προσωπικά δεν μου είπε και πολλά. Βέβαια πολύ γύρω μου έδειξαν να γουστάρουν αυτό το hardcore thrash που έπαιζαν, αλλά αυτά δεν είναι του γούστου μου. Παρατήρησα παρά ταύτα κάποια ωραία riffs στα κομμάτια τους, αλλά τίποτα παραπάνω. Ειδικά τα φωνητικά δεν μου άρεσαν καθόλου. Το ευτράπελο της υπόθεσης είναι ότι ο μπασίστας τους είχε γενέθλια εκείνη τη μέρα και όταν αναφέρθηκε αυτό και τον παρατήρησα καλύτερα, καθώς σήκωσε το μαλλί και φάνηκε πρόσωπο, ανακάλυψα ότι τον γνωρίζω προσωπικά και είχαμε πολύ καιρό να συναντηθούμε. Hail λοιπόν στον Παναγιώτη. Κατά τα άλλα το μισάωρο που έπαιξαν περίπου, πέρασε πολύ αργά. Για όσους τους άρεσαν όμως, go on guys.
 |
Το κυρίως πιάτο όμως ερχόταν αμέσως μετά. Είχε έρθει η ώρα για αγνό speed heavy metal και ένα συγκρότημα από τους κυρίους εκπροσώπους του. Με καινούριο, πολύ καλό, δίσκο στις αποσκευές τους και με περίσσια όρεξη άρχισαν από το πρώτο λεπτό, και το εναρκτήριο κομμάτι ‘’Ambush’’, να οργώνουν τη σκηνή. Ομολογώ πως πηγαίνοντας στη συναυλία δεν πίστευα ότι θα ξετρελαθώ, παρά το ότι είχα ακούσει τα καλύτερα για τα live τους. Κι όμως οι Καναδοί είχαν βαλθεί να με πωρώσουν. Εκτός από τον στυλοβάτη Jeff Waters, πλέον στο συγκρότημα έχει δέσει πλήρως και ο Dave Padden που χειρίζεται τόσο την κιθάρα όσο και τα φωνητικά με αξιοθαύμαστη άνεση και επιτυχία. Στο μπάσο και στα drums είχαν κλασικά session μουσικούς που πάντως έκαναν μια χαρά τη δουλειά τους. Είναι από τις λίγες φορές που δεν θα κράξω τον ήχο σε Ελληνική συναυλία και οφείλω να δώσω τα συγχαρητήρια σε αυτούς που φρόντισαν για την τόσο καλή ακουστική. Αυτό έδωσε και την απαραίτητη ώθηση στην μπάντα ώστε να προσφέρει ένα δίωρο σχεδόν ατελείωτου head banging, δυνατών και πιο χαλαρών στιγμών και σίγουρα αξέχαστο.
 |
Πρέπει να παραδεχτώ ότι στο set list συμπεριέλαβαν κομμάτια από σχεδόν όλες τις δουλειές τους με ιδιαίτερη έμφαση στα ‘’Alice In Hell’’ και ‘’King Of The Kill’’. Ειδικά στο ομώνυμο κομμάτι του τελευταίου είχαμε και τον πρώτο σεισμό στο Gagarin. Σίγουρα έλειψαν πολλά, όπως το ‘’Never, Neverland’’ που ήθελα πολύ να το ακούσω, αλλά πόσα κομμάτια να χωρέσεις σε 100 λεπτά ώστε να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι; Το σίγουρο είναι πως ο κύριος Waters έκανε ότι μπορούσε για να μας δώσει την ικανοποίηση. Η απόδοση και η διάθεση του ήταν στα ύψη, μέχρι το σημείο που ο δαίμονας των συναυλιών ξαναχτύπησε. Κάποιος που, αν είχα από πάνω μου το ΕΣΡ θα τον χαρακτήριζα ανίδεο, αποφάσισε να λούσει τον front man των ANNIHILATOR με μπύρα, έχοντας ως αποτέλεσμα την παρά λίγο διακοπή της συναυλίας. Τώρα που δεν έχω λογοκρισία θα τον χαρακτηρίσω ΜΑΛΑΚΑ. Ναι με κεφαλαία παπάρα που νομίζεις ότι έγινες πιο μάγκας με αυτό που έκανες. Ευτυχώς που ο Jeff είναι επαγγελματίας και σεβάστηκε το κοινό. Διαχώρισε τον ένα από τους πολλούς, προς όφελος της συνέχειας του πάρτι. Για την ιστορία αυτή η διακοπή έγινε στο ‘’W.T.Y.D.’’, το οποίο ευτυχώς ξαναέπαιξαν από την αρχή.
Στιγμές ξεσπάσματος είχε πολλές η συναυλία και θα ξεχωρίσω κάποιες από αυτές μέσα στις νότες των ‘’Set The World On Fire’’, ‘’Ultra-Motion’’ και ‘’The Fun Palace’’, ενώ το αγαπημένο μου σημείο ήταν όταν άκουσα κολλητά τα ‘’21’’ και ‘’Phantasmagoria’’. Ακριβώς πριν είδαμε κάτι που δεν βλέπουμε συχνά σε συναυλίες τέτοιου είδους και κυρίως από τους ANNIHILATOR. Καθιστοί και με ακουστικές κιθάρες κάνουν το πρωτότυπο για τα δεδομένα τους. Δύο μπαλάντες στη σειρά και το κλίμα χαλαρώνει ευχάριστα. Ομολογώ ότι δεν περίμενα ποτέ να ακούσω live τα ‘’Phoenix Rising’’ και ‘’Sounds Good To Me’’, τα οποία είναι και τα δύο εκπληκτικά κομμάτια. Για το τέλος τι άλλο; Μα φυσικά η εισαγωγή ‘’Crystal Ann’’ και το τραγούδι ορόσημο της μπάντας, το ‘’Alison Hell’’. Ε, εντάξει εκεί όπως ήταν αναμενόμενο έγινε πανζουρλισμός. Ότι πρέπει για κλείσιμο.
 |
Στα συμπεράσματα φτάνουμε ασφαλώς στο ότι οι Καναδοί εφάρμοσαν πλήρως το ‘’Veni - Vidi - Vici’’, αφού πράγματι νίκησαν. Ακόμα και ο πιο δύσπιστος αποκλείεται να μην πέρασε ωραία σε αυτό το live. Τα είχε όλα. Γεμάτο set, super απόδοση της μπάντας, ζεστή συμμετοχή του κόσμου, πολύ καλό ήχο και αρκετά μεγάλη διάρκεια. Όσοι ήμασταν υπομονετικοί και περιμέναμε να φάει την pizza του ο Jeff Waters, ανταμειφθήκαμε και με μία γνωριμία μαζί του, συνοδευόμενη με τις ανάλογες φωτογραφίες και υπογραφές. Αν είχα καταφέρει να πιάσω και εκείνη την πένα που, μία αγνώστου ταυτότητος μπότα πάτησε μαζί με το χέρι μου, τότε δεν θα είχα καμία ένσταση. Το μόνο που θα πω είναι πως όσοι δεν ήρθαν, έχασαν. Ξέρετε ποιοι είστε…
Annihilator Setlist:
‘’Ambush’’
‘’Clown Parade’’
‘’Plasma Zombies’’
‘’King Of The Kill’’
‘’Betrayed’’
‘’The Box’’
‘’Hell Is A War’’
‘’Time Bomb’’
‘’Ultra-Motion’’
‘’Set The World On Fire’’
‘’W.T.Y.D.’’
‘’The Trend’’
‘’The Fun Palace’’
‘’Phoenix Rising’’
‘’Sounds Good To Me’’
‘’21’’
‘’Phantasmagoria’’
‘’Crystal Ann’’
‘’Alison Hell’’
