Οι Βρετανοί μάστορες του ατμοσφαιρικού doom / death ήχου, MY DYING BRIDE κλείνουν αισίως τα 20 χρόνια ζωής σαν συγκρότημα, γεγονός που αποτέλεσε πρώτης τάξης ευκαιρία να βγουν στο δρόμο και να δώσουν μια σειρά από “special” shows. Αρχής γενομένης αυτών των shows από την χώρα μας, η μπάντα είχε υποσχεθεί κομμάτια από όλο το φάσμα της δισκογραφίας τους, συμπεριλαμβανομένου κάποια που έχουν να παίξουν πολύ καιρό. Όπερ και εγένετο...
 |
Αφού έφτασα καθυστερημένα στο χώρο της συναυλίας, πρόλαβα ευτυχώς τα τελευταία δύο κομμάτια των Αθηναίων SHATTERED HOPE, οι οποίοι και άνοιξαν τη συναυλία. Έχοντας μια μικρή επαφή με υλικό του group, νομίζω πως αυτά που άκουσα πρέπει να ήταν καινούργια κομμάτια και οφείλω να ομολογήσω πως ήταν άκρως ενθαρρυντικά. Το συγκρότημα είχε πολύ καλό ήχο και πραγματοποίησε μια πολύ καλή εμφάνιση κερδίζοντας το κοινό, απ’ ότι ψάρεψα και από τους γύρω μου. Κατά τις 9 μας αποχαιρέτησαν εισπράττοντας θερμό χειροκρότημα και οι τεχνικοί ξεκίνησαν τις ετοιμασίες για τους headliners της βραδιάς.
 |
Στις 9:30 ακριβώς, Εγγλέζοι όνομα και πράμα, οι MY DYING BRIDE πάτησαν το σανίδι του Gagarin και άνοιξαν τη συναυλία με το “Fall With Me” από το τελευταίο τους album. Ο ήχος ήταν άψογος, ογκώδης και γεμάτος όσο έπρεπε, έτσι ώστε να αποδοθούν ως πρέπει τα κομμάτια της μπάντας. Στο δεύτερο κομμάτι, οι Βρετανοί μας επιφύλασσαν μια εκπληξούλα, παίζοντας το “The Whore, The Cook And The Mother” από το υποτιμημένο “34.788%...Complete” album τους και στα καπάκια το “Thy Raven Wings”. Το κοινό καραγουστάρει ήδη και το ίδιο το συγκρότημα το παρατηρεί και μας ευχαριστεί. Ιδιαίτερη μνεία γίνεται από τον Aaron Stainthorpe για την επιστροφή τους στην Ελλάδα μετά το 2007, όταν και είχαν εμφανιστεί πριν από MASTODON και METALLICA, και μετά από 7 χρόνια σε κλειστό χώρο. Οι νότες του “She Is The Dark” ξεσηκώνουν περισσότερο το κοινό του Gagarin και ύστερα βουτιά στο παρελθόν τους και δη στον “Turn Loose The Swans” δίσκο τους, απ’ όπου παίζουν και το ομώνυμο κομμάτι. “Catherine Blake” στα καπάκια και ξανά πίσω στις πρώτες μέρες του group και στο 1ο τους demo, απ’ όπου έπαιξαν το “Vast Choirs”, το οποίο συμπεριλαμβάνεται και στο ντεμπούτο album τους. Το ρολόι έδειχνε 10:30 και τελευταίο κομμάτι που ακούγεται στην κανονική διάρκεια του show, είναι το “My Body, A Funeral”.
 |
To group ανεβαίνει στη σκηνή, μετά από ένα σύντομο διάλειμμα για το 1ο encore, το οποίο ξεκινάει με το “The Dreadful Hours” και ανατριχίλες διαπερνούν ξανά τις σπονδυλικές μας στήλες. Δυστυχώς, μερικούς κρετίνους στο πίσω μέρος του club τους είχε πιάσει λογοδιάρροια, με αποτέλεσμα να ξενερώνουν τους υπολοίπους, μιας και στο ήρεμο μέρους του κομματιού ακούγονταν υπερβολικά, γεγονός που δεν πέρασε απαρατήρητο απο τον Aaron. “Here In The Throat” και “Bring Me Victory” έκλεισαν το 1ο encore και η μπάντα αφού κατέβηκε και ξαναανέβηκε επί σκηνής συνέχισε με το Α-Π-Ι-Σ-Τ-Ε-Υ-Τ-Ο “The Cry Of Mankind”, το οποίο και καθήλωσε το σύνολο των παρευρισκομένων. Ο Aaron αφού μας ξαναευχαρίστησε και έκανε πλακίτσα στον κιθαρίστα Andrew Craighan, μας πληροφόρησε πως το κομμάτι που μόλις είχαν τελειώσει να παίζουν, ήταν και το τελευταίο του setlist. Επειδή όμως ανταποκριθήκαμε καλά στα ‘‘καθήκοντά’’ μας ως κοινό, θα έπαιζαν ένα ακόμα κομμάτι ως bonus. Έτσι, αφού μας ζήτησε να χειροκροτήσουμε δυνατά και αυτούς στο πίσω μέρος να... σταματήσουν να μιλάνε έπαιξαν το “And I Walk With Them” και κέρδισαν επάξια το δυνατό μας χειροκρότημα.
 |
Για το τέλος άφησα τις αναφορές στην απόδοση του group, με τους κιθαρίστες Andrew και Hamish να μας καθηλώνουν με τις μελαγχολικές τους μελωδίες και riffs, την επιβλητική Lena σε συνεργασία με τον αλάνθαστο Dan στα drums να σχηματίζουν ένα στιβαρό και ακριβές rhythm section, τον ‘‘νέο’’ Shaun, λιγότερο στα πλήκτρα και περισσότερο στο βιολί, να χρωματίζει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο τις ήδη έντονες συνθέσεις και έναν ανεπανάληπτο Aaron πίσω από το μικρόφωνο να ζει και την παραμικρή στιγμή του κάθε κομματιού και να δίνει ρέστα στις ερμηνείες, είτε αυτές ήταν πνιχτές death, είτε σκισμένες black, είτε καθαρές και θρηνητικές. Από το γεγονός πως βγαίνοντας από το club, όλοι έλεγαν πως δεν χόρτασαν με τα 100 λεπτά που έπαιξαν οι MY DYING BRIDE, μπορεί εύκολα κανείς να καταλάβει ότι είχαμε παρακολουθήσει ένα κορυφαίο live από μια μεγάλη μπάντα. Άντε να μας ξαναέρθουν γρήγορα!!!
