PAIN OF SALVATION, LAKE OF TEARS, AQUA DΕ ANNΙQUE, DISILLUSION, SCAR OF THE SUN

Τρομερό πακέτο η συγκεκριμένη βραδιά και οι διοργανωτές αξίζουν από συγχαρητήρια μέχρι ανδριάντα. Δυστυχώς δεν πρόλαβα τους SCAR OF THE SUN και στον χώρο έφτασα στο δεύτερο τραγούδι των αγαπημένων μου DISILLUSION. Ο απογοητευτικός ήχος, τα τεχνικά προβλήματα και ο λίγος κόσμος μάλλον δεν βοήθησαν την μπάντα να χαρεί την πρώτη της επίσκεψη στην Ελλάδα. Τα κομμάτια του “Gloria” album, όμως παραμένουν μεγάλη attraction και πιστεύω πως πολλοί αντιλήφθηκαν ότι πρόκειται περί ενδιαφέρουσας μπάντας.

Η σκυτάλη σε μια από τις πιο αγαπημένες φιγούρες στον rock/metal χώρο, όσον αφορά την ελληνική επικράτεια. H Anneke εμφανίστηκε μπροστά στο ελληνικό κοινό, αυτή τη φορά με την δικιά της μπάντα. Οι αντιδράσεις μας παρέμειναν ενθουσιώδεις. Άρα μάλλον οι THE GATHERING θα χάσουν από αυτό το διαζύγιο. Με κομμάτια που ελάχιστοι γνώριζαν, οι AQUA DΕ ANNΙQUE κέρδισαν τους πάντες με τις ωραίες μελωδίες, την κρυστάλλινη φωνή της Anneke και την party διάθεση που είχαν. Μια εμφάνιση που με έψησε να ασχοληθώ μαζί τους πιο σοβαρά...

Τελευταία support μπάντα, οι LAKE OF TEARS, μια παλιά αγάπη που στο πέρας του χρόνου ξέφτισε. Και μετά από αυτή την βραδιά, το πιθανότερο είναι να σβήστηκε παντελώς από τις μελλοντικές προτιμήσεις μου. Η καρικατούρα – frontman Daniel Brennare αποτέλεσε μια ζωντανή απογοήτευση και ο ξερός, μονότονος live ήχος του group, με έκανε να ξεχάσω πόσο καταπληκτικά albums είναι τα “Forever Autumn” και “A Cromson Cosmos”. Με προηχογραφημένα πλήκτρα και τον Brennare σε πολλά σημεία να συλλαμβάνεται να κοροϊδεύει, πως παίζει κιθάρα, οι LAKE OF TEARS με εκνεύρισαν. Οι καλές εντυπώσεις που μου έχουν αφήσει τα τελευταία albums τους, δεν συνάδουν καθόλου με την συγκεκριμένη live απόδοση τους. Δυστυχώς δεν πιστεύω ότι ήταν κακή βραδιά...

Όπως έχω παραδεχτεί πολλές φορές, στα κείμενα μου, οι PAIN OF SALVATION είναι μια από τις αγαπημένες μου μπάντες. Έχω χάσει άπειρες ώρες, αναλύοντας τα concepts τους, ενώ η μουσική τους συντρόφευε πολλά από τα φοιτητικά μου βράδια. Μεγάλο μου παράπονο από αυτούς ήταν οτί μέχρι στιγμής δεν είχαν ένα “απόλυτο” live, που θα περιέχει όλες τις συνισταμένες μιας μεγαλειώδους εμφάνισης σε περίσσια. Από τις προηγούμενες επισκέψεις τους, καλές αναμνήσεις είχα από την δεύτερη επίσκεψη τους, τον Νοέμβριο του 2004, όπου όλο το Ρόδον τραγούδαγε το “Imago” και από το ακουστικό show τον Γενάρη του 2007 στο παλιό Underworld.

Με καταπληκτικό ήχο και με setlist που “σκότωνε”, αυτή η επίσκεψη τους, μάλλον θα μνημονεύεται ως η καλύτερη τους. Το ρίσκο που πήραν, να ξεκινήσουν με τα κλασικά “Used”, “Diffidentia”, “Ashes”, “Undertow” δείχνει περίτρανα οτί έχουν κομματάρες να χωρέσουν σε δύο ώρες setlist χωρίς να κάνει κοιλιά το show. Στα ενδιάμεσα ακούσαμε και το νέο “Linoleum” από το ομώνυμο EP τους, το οποίο live ακούστηκε αρκετά πιο ενδιαφέρον.

Κάπου εκεί, ο Daniel αφήνει κιθάρες – μικρόφωνα και κάθεται πίσω από το drum kit. Ο νέος drummer, Leo Margarit, πλησιάζει διστακτικά το μικρόφωνο και με μια πολύ “σταθερή” φωνή ακούμε μια διασκευή - έκπληξη στο “Nights In White Satin” των “The Moody Blues”. Αμέσως μετά τα συνηθισμένα αστειάκια του Daniel, προσωπικά θα ζήσω μια από τις πιο ευχάριστες στιγμές μου σε live. Το έπος “The Perfect Element” θα στρογγυλοκαθίσει στον εγκέφαλο μου, θα ανασύρει όλο το κατεβατό των στίχων και η φωνή μου θα στραγγίξει τον ενθουσιασμό μου.

Δεύτερο απανωτό σοκ με το “Fandango”, με τους Σουηδούς να οργιάζουν...εάν τέλειωνε εδώ το live θα ήμουν κάτι παραπάνω από ευχαριστημένος. Όμως το live έχει ακόμα δρόμο...”Handful of Nothing”, “Inside”, “If You Wait”, “Nightmist” μας φτάνουν μέχρι το encore. Και εκεί λίγο μας τα χαλάνε με την διασκευή στο “Hallelujah”, μια εμμονή του Daniel, που καλό θα ήταν να ξεκολλήσει, αφού έχουν ήδη μια πολύ καλύτερη διασκευή στο “Yellow Raven” των SCORPIONS αλλά και καταπληκτικές μπαλάντες που δεν έχουμε ακούσει ακόμα σε live τους (π.χ “Heart of Mine”). Το “Disco Queen” κλείνει με χαλαρό τρόπο την βραδιά, με τους “νέους” fans της μπάντας να χαίρονται χοροπηδώντας και τους παλιούς να φωνάζουν “Beyond The Pale”, “Plains of Dawn” κ.τ.λ