Κοντοζυγώνει πάλι αυτή η εποχή του χρόνου. Εδώ και μερικά χρόνια το τέλος του καλοκαιριού και η επιστροφή στην πόλη συνοδεύονται με έναν θεσμό που μας θυμίζει γιατί είμαστε ακόμα ζωντανοί και αγωνιζόμαστε. Το Punk Against Capitalism είναι η μεγαλύτερη γιορτή του DIY και της punk μουσικής (και όχι μόνο) στα Βαλκάνια. Για πέμπτη χρονιά, αυτό το φεστιβάλ φυτρώνει κάθε Σεπτέμβρη στην Αθήνα ως απάντηση σε ένα σύστημα που επιβάλλει την αλλοτρίωση μέσω της κατανάλωσης, της ταξικής ανισότητας και της πολιτιστικής διάλυσης. Βασισμένο στις αξίες του DIY, της συμπερίληπτικότητας και του "εμείς" το P.A.C. σπάει τον διαχωρισμό ανάμεσα σε διοργανωτές, καλλιτέχνες και κοινό. Γιατί όλ@ είμαστε μέρος μιας ίδιας συλλογικότητας, ακόμα και αν δεν το γνωρίζουμε. Την Παρασκευή 5 και το Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου.
Πάμε να δούμε τι θα ακούσουμε φέτος :
Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου (Στέκι Μεταναστ(ρι)ών, Τσαμαδού 15, Εξάρχεια)
ΠΟΥ ΤΟΥΝΤΟΥΣ ΤΟΥΤΟΥΣ
Το να ακούω τον Ερμή από το "Ουκ Αν Λάβοις Παρά Του Μη Έχοντος" να ουρλιάζει βγάζοντας το λαρύγγι του πολιτικό πανκ στίχο με Κυπριακή προφορά ήταν κάτι που δεν ήξερα πως χρειάζομαι στη ζωή μου μέχρι που το απέκτησα. Η ομοιότητα στην φωνή είναι τρομακτική, όμως πέρα από την πλάκα, οι Που Τούντους Τούτους, αυτοί οι πάνκηδες από το Κάιμακλί της Λευκωσίας έχουν κάτι το φοβερά σαγηνευτικό στον ήχο τους. Λίγο ο θυμός, λίγο η προφορά, λίγο το χιούμορ που αναβλύζει από τους στίχους (see "Γαμώ Τον Στρατό") και το ύφος και έχουν γρήγορα γίνει μια από τις must-see μπάντες μου για το φετινό φεστιβάλ. Όταν έχεις βγάλει τραγούδι με τίτλο "El Σεισμός and la Κάθαρση Σελ Context de One Dialéctica Cósmica" και διαρκεί ένα δευτερόλεπτο και μια κραυγή... είσαι παντοτινά φίλος μου.
WITCHES ON BEACHES
Σύμφωνα με τις Witches On Beaches, τα τραγούδια τους είναι «rites and spells against oppression». Οι Witches on Beaches είναι μια ανερχόμενη punk μπάντα από την Αθήνα. Δημιουργήθηκαν το 2023, και ο ήχος τους χαρακτηρίζεται από κατά κύριο λόγο μελωδικές γραμμές, ψυχεδελικά synths και αρκετά υποτονικά φωνητικά, σε ένα είδος που οι ίδιες ονομάζουν grrl dream punk. Είναι όντως σαν να σε ταξιδεύουν σε μια dreamy κατάσταση, όπου τα quirky φωνητικά σε συνδιασμό με τον εκκεντρικό ήχο ακούγονται στα αυτιά μου σαν sleep paralysis demon, με τους στίχους να πυρώνονται στο μυαλό. Οι θεματικές τους επικεντρώνονται σε ζητήματα όπως η έμφυλη ισότητα και η αντίσταση ενάντια σε καταπιεστικά συστήματα. Είτε αυτά είναι οι μπάτσοι, είτε η πατριαρχία είτε το σύστημα το ίδιο που τα γεννά. Το ομώνυμο άλμπουμ τους, που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2025 είναι ένας δίσκος που όμοιο τους δεν έχω ακούσει ποτέ, και μου έχει κινήσει απόλυτα το ενδιαφέρον για να τις δω ζωντανά.
ΟΡΥΜΑΓΔΟΣ
Οι Ορυμαγδός είναι παλιές καραβάνες όσον αφορά το P.A.C. Τους είδαμε το 2023 και πίσω τους αφήσανε χήρες και ορφανά. Οταν το intro στο δίσκο σου είναι στιγμιότυπα από τις συνομιλίες του Αποστόλου της ΧΑ και συνεχίζει με την αλλαγή στο ύφος τους όταν μαθαίνουν για τους αυτόπτες μάρτυρες, τότε ξέρεις πως ο δίσκος δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο. Ελληνικός στίχος με τρομερό περιεχόμενο που κόβει σαν ξυράφι. Ο "Κοινωνικός Πόλεμος" θα έλεγα πως έχει τους αγαπημένους μου στίχους στο ελληνικό πανκ των τελευταίων χρόνων, μέχρι που άκουσα το "Δολοφόνοι Με Στολή" που το έκανε one-up. Το "Ορυμαγδός" είναι ίσως το καλύτερο self-promo κομμάτι ever. Αυτό όμως που γουστάρω περισσότερο σε αυτήν την μπάντα είναι η ευκολία με την οποία βγάζουν εξίσου καλά κομμάτια σε όλα τα tempo. Από το αργό "Νεκροστολισμένα Όνειρα" στο mid-tempo "Νοσηρές Επιθυμίες" μέχρι τον φρενήρη σκαλποβγάλτη που ακούει στο όνομα "Δολοφόνοι Με Στολή". Δεν έχω να πω πολλά, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Αγοράστε την ασιατική έκδοση του δίσκου γιατί το artwork θερίζει ακόμα παραπάνω. Α επίσης έχει και μια διασκευή από τους θεούς τους G.I.S.M. RIP Sakevi!
ΑΝΗΦΟΡΑ
Οι Ανηφόρα είναι μια ολόφρεσκη hardcore punk μπάντα από την Αθήνα, που δημιουργήθηκε το 2024. Το punk τους είναι ωμό, έχει γρήγορο ρυθμό και εναλλαγές από γυναικεία και αντρικά φωνητικά. Και οι δύο αυτοί τρόποι έκφρασης της οργής τους συντελούν εξίσου καταστροφικά στην μετάδοση του μηνύματός τους. Και ποιό είναι αυτό; Οι στίχοι τους αναφέρονται σε ψυχικές καταστάσεις και κοινωνικά ζητήματα. Κομμάτια όπως "Ψυχαναγκασμός", "Ψυχοσωματικά", "Σύνδρομο Καταδίωξης", "Διπολική Διαταραχή" και... "Γαστρεντερίτιδα" μεταξύ άλλων. Όλες αυτές τις μικρές και μεγαλύτερες ανηφόρες της ζωής. Στα lives τους συνήθιζαν να παίζουν και το "Μαύρος Πυρετός" των Βανδαλούπ που όσο να πεις ταιριάζει στο gimmick τους. Το ομότιτλο ντεμπούτο άλμπουμ τους, κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2024 και ήταν μια από τις αγαπημένες μου εγχώριες κυκλοφορίες στο είδος για την χρονιά. Στα lives πλέον βγαίνουν με τις μάσκες από το εξώφυλλο, σε μια τελείως uncanny valley κατάσταση και είναι ακραία fun to watch.
Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου (Πάντειο Πανεπιστήμιο, Λεωφόρος Ανδρέα Συγγρού 136)
RAW POWER
Οι Raw Power από την Ιταλία, ενεργοί από το 1981, εκπροσωπούν την ανυποχώρητη καρδιά του hardcore punk, και μέχρι σήμερα αναγνωρισμένοι ως σημείο αναφοράς για την ευρωπαϊκή punk κοινότητα. Ειναι η ίδια η ραχοκοκαλιά της σκηνής. Γρήγοροι, αιχμηροί και πέρα για πέρα θυμωμένοι. Τόσο θυμωμένοι που φτύνουν τους στίχους με τέτοια μανία που δεν καταλαβαίνεις λέξη χωρίς το booklet στο χέρι. Μπλακμεταλλάς είμαι όμως, τέτοιες μπάντες θέλω στη ζωή μου. Το συγκρότημα ιδρύθηκε στο Reggio Emilia από τα αδέλφια Facci, και από την αρχή στόχευε σε έναν ήχο που γεμάτο ταχύτητα, ωμότητα και πολιτική συνείδηση. To όνομά τους προέρχεται προφανώς από το υπερμέγιστο τρίτο άλμπουμ των Stooges και από αυτό και μόνο καταλαβαίνεις πως η πρώτη ύλη τους είναι Α' ποιότητας. Από το ομότιτλο demo και το You Are The Victim του 1983 πετούσε τον έναν raw punk ύμνο μετά τον άλλον, όμως το απόγειο της επιδραστικότητάς τους ήρθε με το Screams From The Gutter ένα χρόνο μετά. Ένα κλασικό δείγμα hardcore punk που δεν έχει χάσει τίποτα από την επίδρασή του 40 χρόνια μετά, σε νεότερες γενιές μπαντών και ακροατών. Έχουν τεράστια παρουσία στην αυτοοργανωμένη σκηνή και εδώ και δεκαετίες παραμένουν δομικό στοιχείο της. Το DIY τους δεν ήταν μόδα, ήταν μονόδρομος! Δεν περίμεναν υποστήριξη από τη βιομηχανία, ούτε υποχώρησαν για να «χωρέσουν». Στο P.A.C. θα βρεθούμε σε ένα ραντεβού με την ιστορία.
MISANTROPIC
Από το Umeå της Σουηδίας, οι Misantropic φέρνουν μαζί τους την πιο ωμή, αδιάλλακτη εκδοχή του πολιτικοποιημένου hardcore/crust. Δημιουργημένοι σε μια πόλη η οποία έχει βαρυσήμαντη ιστορία για την σκηνή και την κουλτούρα του DIY (οι Refused, η καλύτερη μπάντα στο σύμπαν, είναι από εκεί. Χρειάζεται να πω περισσότερα;), οι Misantropic συνεχίζουν αυτήν την κληρονομιά όχι απλώς παίζοντας δυνατά, αλλά οργανώνοντας, συμμετέχοντας και στηρίζοντας. Οι στίχοι τους έχουν έντονα πολιτικό χαρακτήρα, και αγγίζουν θέματα όπως ο φεμινισμός , ο αντικαπιταλισμός, η αντιφασιστική δράση, τα δικαιώματα των ζώων και η περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση. Τα riffs του Eken και του Rille κόβουν σαν μαχαίρια και είναι γεμάτα groove (το δεύτερο μισό του "Man Into Beast" οριακά έχει το καλύτερο punk riff της προηγούμενης δεκαετίας) και η Gerda πίσω από το μικρόφωνο σαρώνει τα πάντα με τον αγνό θυμό της. Και το Insomnia του 2010 αλλά και το πρόσφατο Catharsis (2020) είναι καταπληκτικοί δίσκοι In their own right, αν και φυσικά πάντα θα επιστρέφω στο πρώτο. Ένας δίσκος διαμάντι για το crust με κάποια από τα καλύτερα singles στο είδος. "Raise The Gallows", "Man Into Beast", "A LIfe Lost" κλπ. Στο Catharsis έκαναν μια στροφή σε κάπως πιο μέταλ/crossover ήχο, και με εμφανέστατα καλύτερη παράγωγη. Ότι πιο mosh-able.
HELLSHOCK
Οι Hellshock είναι μια από τις πιο εμβληματικές crust‑punk μπάντες της σύγχρονης αμερικανικής σκηνής, με έδρα το Portland των ΗΠΑ. Δημιουργήθηκαν το 2000 και έκτοτε έχουν καθιερωθεί ως φωνή ενάντια στην καταπίεση, τον πόλεμο, τον καπιταλισμό και τις κοινωνικές ανισότητες. Στα του ήχου, παίζουν ένα κράμα από hardcore, crust και death metal που όμοιο του δεν έχω ακούσει αλλού. Είναι βρώμικοι, είναι γρήγοροι όμως παράλληλα είναι brutal και heavy όσο δεν πάει. Ένας από τους πιο τοξικούς και συναρπαστικούς συνδιασμούς. Παρά τις μέταλ καταβολές τους, οι Hellshock παραμένουν πιστοί στο DIY ethos, οι περιοδείες τους περνούν μέσα από αυτοοργανωμένους χώρους, squats, κοινωνικούς πυρήνες που συμμετέχουν ενεργά στη σκηνή, ενισχύοντας την αλληλεγγύη και τη συλλογική δράση. Πρσσωπικό soft spot το They Wait For You Still του 2009, έναν από τους πιο γεμάτους ηχητικά punk δίσκους που έχω ακούσει ποτέ σε επίπεδο παραγωγής. Ακούγεται σαν τσιμεντόλιθος. Από το 2003, με την κυκλοφορία του εμβληματικού Only the Dead Know the End of War, μέχρι και το XXV που κυκλοφόρησε μόλις λίγες μέρες πριν, οι Hellshock υπόσχονται αδυσώπητα riffs, blasts και βαθιά πολιτικοποιημένο punk/death. Άχαστοι!
DOWNFALL OF GAIA
Οι Downfall of Gaia, από τη Γερμανία, είναι η μεγαλύτερη έκπληξη για το Punk Against Capitalism 2025. Το να ακούσεις black metal σε punk φεστιβάλ θα ήταν ένα κάπως οξύμωρο concept για κάποιον που δεν είχε το context. Όμως οι Downfall of Gaia είναι μια μπάντα που ξεπερνάει τα όρια του συνηθισμένου black metal, συνδυάζοντας στοιχεία crust punk, sludge και post‑metal. Ιδρύθηκαν το 2008 και από τότε έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν έναν ήχο που είναι ταυτόχρονα σκοτεινός, βαρύς, ατμοσφαιρικός και πάραλληλα πολιτικά και συναισθηματικά φορτισμένος. Η μουσική τους και οι στίχοι λειτουργούν σαν καθρέφτης της εποχής : οργή, απόγνωση, αλλά και ελπίδα για συλλογική αντίσταση. Από το 2010 που ντεμπούταραν με το fittingly titled Epos έγινε πολύ ξεκάθαρο το οτι δεν μιλάμε για μια τυπική black metal μπάντα. Ο ήχος τους αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από πολυσύνθετες, επαναλαμβανόμενες καθηλωτικές δομές. Είναι σαν ένα πάντρεμα των λατρεμενων Fall of Efrafa με τους Cult of Luna, την punk δυναμική και μια βουτιά στο ατέρμονο μαύρο. Βάλε σε αυτό το πακέτο και τις κυκλοφορίες από την Alerta Antifascista, και έχεις την απόλυτη συνταγή για μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μπάντες της νέας γενιάς. Από τότε οι κυκλοφορίες τους είναι όλες τους εξίσου φανταστικές, με τελευταία κυκλοφορία το εκπληκτικό Silhouettes of Disgust του 2023 να τους βρίσκει στην καλύτερη δυνατή φόρμα και σε έναν από τους πιο ηχητικά diverse δίσκους τους. Στο P.A.C., αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της πολυφωνίας, μιας και προσφέρουν κάτι πολύ διαφορετικό από τις υπόλοιπες μπάντες, όμως η καρδιά και ο πυρήνας τους χτυπάει στα σωστά σημεία και σίγουρα αποτελούν την αγαπημένη μου προσθήκη για φέτος.
APPÄRATUS
Οι Appäratus από την Κουάλα Λουμπούρ της Μαλαισίας αποτελούν μια από τις πιο δυναμικές και ακραίες παρουσίες στο παγκόσμιο D‑Beat και crust punk. Ενεργοί από τα μέσα των 2000s παίζουν πάντοτε με την ενέργεια στο κόκκινο. Έχουν μέχρι σήμερα 3 full length κυκλοφορίες, τα Hardcore Religion (2009), Absurd 19 (2019) και Vaksin (2022) όπως επίσης και μια θάλασσα από demo και split, όλα με κοινό παρανομαστή το self-release και την DIY φιλοσοφία. Η πολιτική τους θέση είναι ξεκάθαρη: αντιφασισμός, αναρχία, ισότητα και αντίσταση στην καταπίεση αποτελούν πυρήνα του μηνύματος που περνά μέσα από τα τραγούδια τους. Hot take : Αν οι Appäratus ήταν από την κεντρική/βόρεια Ευρώπη, θα μιλούσαμε για μία από τις μεγαλύτερες punk μπάντες του σήμερα. Ήδη δηλαδή είναι ένα από τα αναγνωρίσιμα ονόματα στην παγκόσμια d-beat σκηνή. Είναι ωραίο όμως το να γνωρίζουμε πως και στην άλλη άκρη του πλανήτη υπάρχουν πυρήνες που κρατούν την φλόγα ζωντανή. Στο πλαίσιο του P.A.C. 2025, η παρουσία τους έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς φέρνει τον ήχο και την αντίσταση από την Ασία σε μια ευρωπαϊκή κοινότητα που αγκαλιάζει την παγκόσμια punk κουλτούρα. Σε έναν κόσμο όπου ο πολιτιστικός ιμπεριαλισμός προωθεί μόνο τις «δυτικές» μπάντες, η φωνή των Appäratus είναι αναγκαία.
KRAV BOCA
Οι Krav Boca είναι μια διεθνής μουσική συλλογικότητα που γεννήθηκε το 2014 στην Τουλούζ της Γαλλίας. Η σύνθεσή τους είναι πολυπολιτισμική, με μέλη από τη Γαλλία, την Ελλάδα και το Μαρόκο, και χαρακτηρίζεται από μια δυναμική και εκρηκτική σκηνική παρουσία. Το όνομά τους αποτελεί λογοπαίγνιο που συνδυάζει το "Krav Maga" με τη λέξη "boca" (που σημαίνει "στόμα" στα ισπανικά), υπογραμμίζοντας την έμφαση ότι το μεγάλο τους όπλο είναι η φωνή και οι στίχοι τους. Οι Krav Boca είναι μοναδικό φαινόμενο. Η μουσική τους είναι μια τολμηρή μίξη punk, rap, hardcore και metal, με έντονη παρουσία κιθάρας, μπάσου, ντραμς και μαντολίνου. Όσοι έχουν πάρει μέρος στο discourse μεταλλο-ομάδων στα social θα έχουν σιχαθεί την έκφραση «πιο μέταλ από το μέταλ σας». Διάολε όμως εδώ κολλάει τέλεια. Οι στίχοι τους, κυρίως στα γαλλικά αλλά και στα ελληνικά, είναι πολιτικά φορτισμένοι, εκφράζοντας αντιφασιστικά, αντιρατσιστικά και αντικαπιταλιστικά μηνύματα. Έχουν ως τώρα πάρα πολλές κυκλοφορίες singles και δίσκων, με αποκορύφωμα το εκπληκτικό Barricades του 2021. Ξεχειλίζει ορμή, στίχους και φωνητικά γεμάτα οργή και μισό τσουβάλι riffs. Τώρα τους βρίσκουμε στη γύρα στα πλαίσια του Heretic που κυκλοφόρησε πέρυσι. Ένας πολύ φιλόδοξος δίσκος με πολλές επιπλέον επιρροές. Οργανωμένο χάος. Οι Krav Boca έχουν γίνει γνωστοί και για τις "θεατρικές" τους ζωντανές εμφανίσεις. Στη σκηνή, τα μέλη τους εμφανίζονται πάντα με κουκούλες και μακιγιάζ, και συχνά, τα lives τους περιλαμβάνουν φωτιά, ακροβατικά και ασταμάτητη ενέργεια. Τέτοια θέλουμε!
HAY STEALTHY
Η ακύρωση των ΕΝΑΝΤΙΑ σίγουρα άφησε μια πικρή γεύση. Έδωσε όμως την ευκαιρία για κάτι πάρα πάρα πολύ καλό, και αυτό είναι η ανακοίνωση των Hay Stealthy. Η πρώτη φορά που τους άκουσα ήταν όταν ανακοινώθηκαν για το P.A.C., και από τότε ο ομώνυμος δίσκος τους έχει παίξει πάνω από 5 φορές στα ακουστικά μου. Παίζουν post metal από το πάνω ράφι, με σκόρπιες hardcore και crust επιρροές. Με λίγα λόγια; Είναι οι Έλληνες Rosetta! Ας μην μασάμε τις λέξεις μας, και για αυτό τους γούσταρα φουλ από την πρώτη στιγμή. Από το πρώτο δευτερόλεπτο του "Gnorts Mr. Alien" αυτό ήρθε στο μυαλό μου, και μέχρι την τελευταία πνοή του "Purple People Eater" αυτό έμεινε. Δεν ξέρω αν το "Pelican" είναι κάποια αναφορά στην μπάντα, μιας και κινούμαστε πολύ κοντά ηχητικά, ξέρω όμως πως είναι καταπληκτικό... και μια καλή αφορμή να θυμηθώ να ακούσω ξανά το The Fire in Our Throats Will Beckon the Thaw. Δεν σας κρύβω πως στο perfect bill μου αν έφερνα εγώ κάποια από τις προαναφερθέντες μπάντες ή τους... Downfall of Gaia θα ζητούσα από τους Hay Stealthy να ανοίξουν. Το P.A.C. το έκανε αυτό... και με δωρεάν είσοδο.
ΠΑΝΙΚΟΣ
Οι Πανικός είναι μία από τις πιο ιστορικές και επιδραστικές μπάντες του ελληνικού punk και crust ήχου. Ιδρύθηκαν το 1988 στη Θεσσαλονίκη και θεωρούνται από τους πρώτους που εισήγαγαν τον βαρύ, μεταλλικό crust ήχο στην ελληνική σκηνή, επηρεάζοντας καθοριστικά την εξέλιξή του. Ο Πρώτος τους δίσκος με τίτλο Ο Πόλεμος Συνεχίζεται αποτελεί μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς για το punk της Βορείου Ελλάδος. Ένα φοβερά επιθετικό κράμα, όμως ακόμα σε πολύ ωμή μορφή. Το Awakening From Lethargy όμως, η μεγάλη τους επιστροφή το 2011 τους βρίσκει με έναν ανανεωμένο, πιο metallic και πιο "μουσικό" ήχο. Riffάρες, σολάρες και φωνητικά πιο θυμωμένα από ποτέ. Όσοι τους έχουν δει ζωντανά τα τελευταία χρόνια ξέρουν για τι πράγμα μιλάω. Στο Days Of Scattering πήραν scalp, και πιστεύω πως και στο P.A.C κανένα κεφάλι δεν θα μείνει στη θέση του.
Σε μια πόλη όπου τα δικαιώματα συρρικνώνονται, αγκαλιάζουμε κάθε μορφή αντίστασης και προτροπής να χτίσουμε δεσμούς αλληλεγγύης, διασφαλίζοντας ασφαλείς και συμπεριληπτικούς χώρους, ενώ, ταυτόχρονα, να δώσουμε την μάχη μας απέναντι στην εμπορευματοποίηση της τέχνης. Είσοδος ελεύθερη, δωρεές απαραίτητες, διανομή πόρων στο κίνημα. Όλα μέρος μιας νέας κοινωνικής αφήγησης. Οι λόγοι για τους οποίους το Punk Against Capitalism είναι απαραίτητο είναι περισσότεροι από όσους μπορούμε να μετρήσουμε. Να είμαστε όλ@ εκεί.
