Το ελληνικό κοινό δεν θα σταματήσει να αγαπάει οτιδήποτε έχει μέσα στον ήχο του σκοτάδι, θάνατο και απόγνωση, έναν πολύ καλό frontman και μερικά πιασάρικα riffs...

Δεν «σείστηκε» η Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών. Η κεντρική σκηνή έμοιαζε μισογεμάτη, ενώ η εμφάνιση άφησε ορισμένους με ένα χάσμα μεταξύ της ηχογράφησης του Ten Freedom Summers και της ζωντανής απόδοσής του...

Αύξησαν θεαματικά το κοινό τους στην Ελλάδα, κυρίως μάλιστα ανάμεσα στις γυναίκες. Το απέδειξε τόσο η προσέλευση στη Θεσσαλονίκη (Principal), όσο και το αθηναϊκό sold-out στο Fuzz...

Σείστηκε το Gagarin όταν είπε το “Wish I Had An Angel” στο encore, σε μια συναυλία που είχε κόσμο, παλμό και πάθος...

Δεν είναι εύκολο να κρατήσεις το κοινό μόνο με μία ακουστική κιθάρα. Αλλά ο Αμερικανός δεν σε άφηνε να βαρεθείς με την από καρδιάς τραγουδοποιία του...

Όπως αποδείχθηκε –περίτρανα– το βράδυ της Δευτέρας στο An Club, τα χρόνια μπορεί να πέρασαν, αλλά το Κράνος μπορεί ακόμα να ταρακουνάει συναυλιακά venues, με περίσσεια άνεση...

Οι ζωντανές εμφανίσεις του Biff και της παρέας του εξακολουθούν να δίνουν την περιεκτικότερη και ταυτόχρονα ουσιαστικότερη απάντηση στο ερώτημα «τι εστί heavy metal»...

Ενθουσιασμένος έφυγε από το Fix Factory Of Sound της Θεσσαλονίκης ο εκεί συντάκτης μας, λίαν ικανοποιημένος δηλώνει και ο ανταποκριτής μας στο Fuzz από το «μπλαζέ και αποστασιοποιημένα λονδρέζικο στιλιζάρισμά» τους...

Σαν καουμπόι και χίπης ταυτόχρονα, με τη μπαντάνα του και την α-λα-Γιάννη Γιοκαρίνη φυσιογνωμία του, ο Αμερικανός και η παρέα του χάρισαν groove απαράμιλλο και κιθαριστικό γκάζι μεγατόνων...

Στην τελική, να ξέρουμε και τι λέμε: δεν πήγε κανείς στο Gagarin για να παρακολουθήσει ένα ακαδημαϊκού ενδιαφέροντος κονσέρτο, πήγε για να περάσει καλά. Και οι προσδοκίες καλύφθηκαν με πλήρη επάρκεια...