Ένας χρόνος και κάτι έχει περάσει από την τελευταία εμφάνιση των Therion στην χώρα μας, και με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του Leviathan ΙΙΙ τον Δεκέμβριο του 2023, μας επισκέφτηκαν ξανά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Σε παλιότερες συναυλίες τους οι Therion είχαν ως support ξένα συγκροτήματα (και πολλές φορές παραπάνω από 2 support) με τους Elyose (2010) και τους Leprous (2012) να είναι ανάμεσα σε αυτά, ενώ για την φετινή τους εμφάνιση είχαν τους δικούς μας The Silent Wedding. Φτάνοντας στο Fuzz Club λίγα λεπτά πριν την έναρξη των The Silent Wedding, διαπιστώσαμε ότι ο εξώστης ήταν κλειστός και κάτω είχε, ακόμα, λίγο κόσμο. Οι prog/power The Silent Wedding κάνουν ξεκάθαρο από την πρώτη νότα την μεγάλη εμπειρία που έχουν επί σκηνής. Δεν είναι τυχαίο ότι τους είχαν support οι Threshold σε διάφορες περιοδείες τους, ενώ στην Ελλάδα, ανάμεσα σε άλλα συγκροτήματα, έχουν παίξει με τους Iced Earth, Within Temptation, ενώ την τελευταία φορά που είχαν παίξει στο Fuzz ήταν με τους Fate Warning. Το ξεκίνημα ήταν με το “Time of Darkness” και στα 50 λεπτά που τους αναλογούσαν ακούσαμε τραγούδια από τις δυο κυκλοφορίες τους, ενώ μάθαμε ότι το “Stealing The Sun” είναι γραμμένο εδώ και πάρα πολλά χρόνια και το κρατούσαν στο συρτάρι για την κατάλληλη στιγμή. Μια συναισθηματική στιγμή ήταν στο “Loneliness” με τον ντράμερ Ρένο Λιαλιούτη να δείχνει συνέχεια με το χέρι του τον ουρανό, και φαντάζομαι ότι το τραγούδι αυτό είναι για όσους/ες έχουν «φύγει» μακριά. Ωραίο στήσιμο από τους The Silent Wedding, έξτρα μπόνους για την κοπέλα στα δεύτερα φωνητικά, και κλείσιμο με το “Song of The Dead” με πολλά χειροκροτήματα από το κοινό.
Με το πέρας των The Silent Wedding, είδα ότι στον εξώστη είχαν ανοίξει τα πλαϊνά μέρη, και τον κόσμο στην αρένα να αυξάνεται. Βέβαια η δυναμική των Therion είναι πια συγκεκριμένη στην χώρα μας, οπότε δεν μου έκανε εντύπωση ότι πρέπει να μάζεψαν περίπου 900 άτομα. Το συζητούσα με τον φίλο και γνωστό content creator στον χώρο της μουσικής, τον Mr. Music (Δημήτρης Μπάρμπας) ότι αυτή είναι πια η δυναμική των Therion, ο Δημήτρης είχε κάποιες ενστάσεις, αλλά έχοντας δει τους Therion από το 2007 και μετά σε όλες τις συναυλίες τους ο κόσμος ήταν περίπου ο ίδιος. Από τους Therion, από το 1991 και μέχρι τώρα, έχουν περάσει δεκάδες μουσικοί (ιδιαίτερα τραγουδιστές) και ο ηγέτης τους Christofer Johnson, πάντα έψαχνε τους κατάλληλους διαθέσιμους μουσικούς για την κατάλληλη χρονική περίοδο για να υλοποιήσουν το όραμα του. Επίσης δεν είχε και κανένα θέμα, εάν αποχωρούσε και κάποιος τραγουδιστής. Αμέσως έβρισκε άλλον. Τα τελευταία χρόνια κάτι έχει αλλάξει και ο Christofer Johnson, θέλει την σταθερότητα. Μπορεί, για πολλούς, ο Thomas Vikstrom να μην είναι ο καλύτερος τραγουδιστής που έχει περάσει από τους Therion, είναι όμως μαζί τους από επίσημα από το 2009 μέχρι σήμερα, ενώ και ο κιθαρίστας Christian Vidal από το 2010. Στα γυναικεία φωνητικά είχαμε την επιστροφή της αγαπητής Lori Lewis μετά από πολλά χρόνια απουσίας από τους Therion καθώς και της Rosalia Sairem που μοιραζόντουσαν με τον Thomas Vikstrom στα φωνητικά. Ξεκίνημα με το “Blood Of Kingu” και η συνέχεια είχε το καλύτερο για εμένα τραγούδι από το Leviathan ΙΙΙ το “Ruler Of Tamag” το οποίο εάν και καινούριο, είχε ανταπόκριση από το κοινό. Ίδια ανταπόκριση είχαν και άλλα τραγούδια από την τριλογία του Leviathan όπως το “Tuonela” και κάπου εκεί ήρθε η ώρα για μια από τις καλύτερες στιγμές της συναυλίας.
Το 2012 οι Therion, δηλαδή ο Christofer Johnson -για να λέμε τα πράγματα σωστά-, είχε την ιδέα να κυκλοφορήσει το άλμπουμ διασκευών σε pop γαλλικά τραγούδια δεκαετίας 60s -70s με τον τίτλο Les Fleurs du Mal. Γράφοντας τότε την κριτική για το άλμπουμ, είχα πει ότι το θεωρούσα μια άσκοπη κίνηση. Ο Christofer Johnson σε ένα μακροσκελές post στο Facebook μετά από χρόνια, είχε πει ότι σχεδόν όλοι το θεωρούσαν ως ένα άλμπουμ δίχως κανένα νόημα, και μάλιστα το είχε χρηματοδοτήσει ο ίδιος καθώς η εταιρεία ήταν αντίθετη. Συνεχίζοντας το post, ο Johnson έγραφε ότι σε αριθμούς streaming που πια αυτά έχουν σημασία, τραγούδια από το Fleurs du Mal έχουν ξεπεράσει πολλά κλασικά τραγούδια των Therion, με συνέπεια το άλμπουμ να είναι απόλυτα επιτυχημένο. Και για αυτό τον λόγο, είχε έρθει η ώρα για το “Mon Amour, Mon Ami” (Marie Laforet cover), το οποίο αποδόθηκε με απόλυτη θεατρικότητα κυρίως από τις κοπέλες. Προσωπικά αυτή η στιγμή ήταν η καλύτερη στιγμή του live, αλλά το live είχε ακόμα πολλές καλές στιγμές όπως το πάντα δυναμικό “Ginnungagap”, το αγαπημένο “Lemuria”, το “Sitra Ahra” που είχε καιρό να παιχθεί από τους Therion και καθώς ο Johnson έχει ξεπεράσει κάποια προβλήματα υγείας που είχε τα οποία τον εμπόδιζαν να παραμένει παραπάνω από 100 λεπτά στην σκηνή και για αυτό τον λόγο είχαν παίξει «λίγο» δηλαδή 100 λεπτά το 2018 στο Piraeus 117 Academy, αυτή την φορά είχαν σχεδόν συμπληρώσει 100 λεπτά όταν ακούσαμε το «τελευταίο» τραγούδι το “Sons Of The Staves Of Time” με το οποίο έφυγαν από την σκηνή.
Φυσικά δεν γίνεται να τελειώσει συναυλία των Therion δίχως τα δύο πιο γνωστά τους τραγούδια. Μετά από 2 λεπτά, ξανά στην σκηνή οι Therion και η ώρα για το “Rise Of Sodom And Gomorrah” είχε έρθει με τον αναμενόμενο χαμό. Με το τέλος του τραγουδιού πήρε τον λόγο ο Christofer Johnson και μας είπε κάτι που το έχει γράψει και στο Facebook. Από εδώ και πέρα, οι Therion θα περιορίσουν αρκετά τα live τους, και θα δίνουν μόνο σε επιλεγμένες χώρες. Φυσικά η Ελλάδα θα είναι σε αυτές τις χώρες, για να επιβεβαιωθεί για άλλη μια φορά η σχέση που έχουν χτίσει οι Therion με το ελληνικό κοινό. Αφού μας έκανε και το γνωστό παιχνίδι ο Christofer Johnson να φωνάξουμε 3 φορές το όνομα του τελευταίου τραγουδιού, είχε έρθει η ώρα για το "To Mega Therion" που έγινε και ένα μικρό mosh pit.
Δύο ώρες μετά φύγαμε όλοι χαρούμενοι από την νιοστή φορά που βλέπαμε τους Therion καθώς πέτυχα και ορισμένους οπαδούς που τους είχαν δει και στα 90s. Στην έξοδο, ξανά μίλησα με τον Mr. Music, και μου είπε μια κουβέντα : «Ακόμα και μια μέτρια, ας υποθέσουμε, εμφάνιση των Therion, είναι για άλλα συγκροτήματα απάτητη κορυφή». Και είχε δίκιο, ήταν μια αρκετά καλή εμφάνιση, τους έχω δει ενδεχομένως και σε καλύτερες συναυλίες, με περισσότερα support, με πιο θεατρική εμφάνιση, αλλά ακόμα και σήμερα ήταν μια χορταστική εμφάνιση, με 22 τραγούδια και με 2 ώρες στην σκηνή, και την επόμενη φορά που θα έρθουν, πάλι θα βρισκόμαστε εκεί.
Blood Of Kingu
Ruler Of Tamag
Birth Of Venus Illegitima
Tuonela
Twilight Of The Gods
Mon Amour, Mon Ami (Marie Laforet cover)
La Maritza (Sylvie Vartan cover)
Leviathan
Asgard
Morning Star
Black Diamonds
Ginnungagap
Litany Of The Fallen
Siren Of The Woods
Aeon Of Maat
Lemuria
Sitra Ahra
Quetzalcoatl
The Eye Of Algol
Sons Of The Staves Of Time
Encore:
Rise Of Sodom And Gomorrah
To Mega Therion
