Μέρος της εδώ συναυλιακής ιστορίας των Placebo, που είναι και μια παράλληλη ιστορία με το Avopolis Music Network και -εν πολλοίς- παράλληλη και με το Rockwave Festival που τους φέρνει και πάλι (μιας και το 1996 ήταν η χρονιά που ξεκίνησε και το Avopolis και το φεστιβάλ), συγκεντρώνουμε σε αυτό το άρθρο.
11 φορές έχουν εμφανιστεί οι Placebo στην Ελλάδα: κάποιες συναυλίες έχουν μείνει αξέχαστες, κάποιες θεωρούνται πιο διεκπεραιωτικές για κάποιους που αναζητούν ίσως το κάτι παραπάνω, αλλά οι ίδιοι έτσι κι αλλιώς έθεσαν από την αρχή τον πήχυ πολύ ψηλά. Τους είδαμε σε διαφορετικές εποχές, με τους ίδιους σε διαφορετικές φάσεις. Οι Placebo του 2022, με 11 εκατομμύρια πωλήσεις πια και πολύ μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα διεθνώς, είναι διαφορετικοί από τους Placebo του 1999, όταν ήρθαν εδώ μετά από 2 εξαιρετικά άλμπουμ και εύκολα έκλεψαν την παράσταση από τους Blur. Όμως ξέρουν πολύ καλά πώς να τροφοδοτούν το πιστό κοινό τους με αυτό που θέλει.
Photo: Χάρης Σφακιανάκης
Πλέον, μετά από δύο χρόνια στα οποία όλοι επαναπροσδιορίσαμε προτεραιότητες, δεν θεωρούμε τίποτα δεδομένο - και όταν λέμε όλοι, εννοούμε κοινό και καλλιτέχνες. Οι δύο τους εμφανίσεις στα πλαίσια των Rockwave Nights, αποτελούν σημείο αναφοράς: για όσους τους άφησαν νωρίς, εκεί στις πρώτες, θρυλικές τους εμφανίσεις εδώ, για όσους τους έπιασαν στη συνέχεια, για όσους θέλουν να απολαύσουν ένα από τα μεγάλα ονόματα της κιθαριστικής μουσικής, για όσους έχουν ακούσει τη νέα τους δουλειά που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, για τους πιστούς οπαδούς τους. Άλλωστε, ακόμα κι όταν μας παραδίδουν άνισα άλμπουμ φροντίζουν πάντα να έχουν singles άμεσα προσβάσιμα στο ευρύ κοινό, που είναι κομμένα και ραμμένα για τα live τους.
Στις 20 Ιουλίου, στη Μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη και στις 21 Ιουλίου, στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων στην Αθήνα (τιμή προπώλησης γενικής εισόδου: 48 ευρώ, ταμείο: 50 ευρώ), οι Placebo θα παίξουν μετά από μια πενταετία ζωντανά στη χώρα μας, και εμείς θα είμαστε εκεί. Στο μεταξύ θυμόμαστε 8 από τις εμφανίσεις τους στην Ελλάδα, με κείμενα (για την ακρίβεια, βασισμένα σε μέρος αυτών) και φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν τότε στο μέσο που διαβάζετε.
1
Rockwave Festival
14/06/1999 - Άγιος Κοσμάς
Η πρώτη τους εμφάνιση, αυτή στον Άγιο Κοσμά, ήταν σε ένα Rockwave Festival σε μεγάλες δόξες, καλλιτεχνικά και σε προσέλευση κόσμου. Ήταν η περίφημη βραδιά με το σκηνικό με τους dEUS, όταν σταμάτησαν το "Suds & Soda" και φώναξαν σε έναν τύπο να πηδήξει από τον πύργο του bungee jumping. Ήταν η ίδια ήμερα που είδαμε τους Blur και μία ημέρα μετά από αυτήν της Patti Smith και των Garbage. Αλλά αυτό που έγινε στους Placebo, δεν επαναλήφθηκε ίσως ποτέ, ούτε από τους ίδιους. Είχαν μόλις κυκλοφορήσει το δεύτερο άλμπουμ τους, αλλά δεν ήταν μόνο ότι όλο αυτό που έπαιζαν ακουγόταν φρέσκο, αλλά κυρίως η ίδια η εμφάνιση και ο ήχος που έβγαζαν. Μπορεί να εμφανίστηκαν μετά οι Blur, αλλά οι Placebo ήταν αυτοί που δεν άφησαν κανένα περιθώριο ως προς το κορυφαίο όνομα της βραδιάς. Εκείνη την ημέρα έβαλαν τις βάσεις για να δημιουργηθεί ένα κοινό στην Ελλάδα, που δεν ήταν όλο υποψιασμένο μέχρι εκείνη την ημέρα. 23 χρόνια μετά, εξακολουθούμε και συζητάμε για εκείνη την εμφάνιση που έβαλε πολύ υψηλα τον πήχυ και για τις επόμενες.
2
Rockwave Festival
03/07/2001 - Ποδηλατοδρόμιο ΟΑΚΑ
https://www.youtube.com/watch?v=B7J8kPLQ3X4
Mετά το πέρας της δεύτερης συναυλίας των Placebo στη χώρα μας ήταν πλέον οφθαλμοφανές πως το συγκρότημα είχε γίνει huge. Οι πωλήσεις και το φανατικό κοινό που είχαν δημιουργήσει ήταν πέρα από την φαντασία τους και αποδείχθηκε εκείνο το βράδυ. Χιλιάδες κόσμου χόρευαν και τραγουδούσαν όλες τις γνωστές επιτυχίες της βρετανικής μπάντας. Η εκρηκτικότητα και η ενέργεια που εκλύουν οι τρεις Placebo είναι ό,τι πρέπει για headliners ελληνικού ροκ φεστιβάλ, και για μίαμιση ώρα περίπου, μέσα από τα πασίγνωστα πλέον “Every me, every you”, “Without you I’m nothing”, “Special K”, “Days before you came”, “Taste in men”, “Passive Aggressive”, “My sweet prince” και “Black-eyed man” όλοι φαίνονταν ότι διασκεδάζουν. Το τελείωμα δε με το “Pure Morning” έγινε με ένα show θορύβου το οποίο ήταν καταπληκτικό. Aν πριν δύο χρόνια, οι Placebo είχαν κλέψει την παράσταση από τους Blur, τότε αυτή τη φορά, δικαιωματικά, το Rockwave τους ανήκε. Είχαν τον καλύτερο ήχο από όλους, οι κιθάρες και το μπάσο έβγαιναν καταπληκτικά και το κοινό παραληρούσε. - Πάνος Καραφωτιάς, Ηλίας Πυκνάδας
3
14/09/2003 - Λυκαβηττός
Η ηχητική post-punk αισθητική τους ξανάρθε στη μόδα τη στιγμή ακριβώς που στο τσουβάλι τους κουβαλούσαν άφθονα πιασάρικα κομμάτια από τέσσερα ολόκληρα άλμπουμ και οι ίδιοι πλέον πρόβαλλαν ως ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του rock των τελευταίων ετών -και τα πιο δημοφιλή παράλληλα σε όλη την Ευρώπη, ενώ το Sleeping With Ghosts ήταν εξίσου αγαπησιάρικο με τη δεύτερη δουλειά τους. Οι 3 Placebo εφόρμησαν στη σκηνή με το "Bulletproof Cupid" από την τελευταία δουλειά τους και εν συνεχεία εκτέλεσαν ένα μεγάλο μέρος αυτής: "Protect Me From What I Want", "Plasticine", "The Bitter End", "Sleeping with Ghosts", "I'll Be Yours", "Special Needs", "English Summer Rain", "This Picture" και το αγαπημένο "Centrefolds", που αφιέρωσαν στον Johnny Cash, τον μακαρίτη πλέον παππού της country, του οποίου ο θάνατος συγκλόνισε όλους τότε. Αληθινός και σαν να απευθυνόταν σε μια γενιά που κατά τη γνώμη του έπρεπε να ανακαλύψει και να αναγνωρίσει το μεγαλείο του θρύλου της country, o Brian είπε λίγες και καλές κουβέντες γι'αυτόν, τονίζοντας ότι ο άνθρωπος αυτός που τροφοδοτούσε τη γενιά των 50s με αριστουργήματα, τολμά να διασκευάζει κομμάτια των Depeche Mode και Nine Nich Nails. Μάλιστα, μετά το τέλος και του τελευταίου encore, οι ήχοι του "Hurt", της αριστουργηματικής διασκευής του Cash στο κομμάτι των τελευταίων, συνόδευαν την αργή και βασανιστική έξοδό μας.
Mε τόσα κομμάτια από το νέο τους υλικό, οι επιλογές από τα τρία προηγούμενα άλμπουμ, ήταν αναπόφευκτο να μειωθούν δραματικά, ειδικά σε ένα σετ που κρατά μία ώρα και τριανταπέντε λεπτά. Αγαπημένα κομμάτια, όπως το συγκλονιστικό "My Sweet Prince" ή το πρώτο τους μεγάλο hit, το "Nancy Boy", βρέθηκαν εκτός, μαζί με πολλά άλλα, ενώ το ντεμπούτο τους εκπροσωπήθηκε αποκλειστικά από το "Teenage Angst" που είπαν στα encore. Έτσι περιορίστηκαν στα μεγάλα hits: "Every You Every Me", "Black Eyed", "Without You I’m Nothing", "Special K", "Taste In Men", "Slave To The Wage", "Pure Morning", τα οποία έγιναν δεκτά με ενθουσιασμό, ακόμα και με τις ελαφρώς αλλαγμένες τους αποδόσεις (ειδικά το πρώτο ήταν αγνώριστο). Η κορυφαία στιγμή της βραδιάς, όμως, ήταν η διασκευή τους στο "Where is my mind" των Pixies, στην οποία προσπαθούσαμε μετά κόπων και βασάνων να μην ...ποδοπατηθούμε. - Τάσος Βογιατζής
4
Rockwave Festival
22/6/2004 - Terra Vibe, Μαλακάσα
Εκτός από το ατυχές ξεκίνημα, όπου κάποια πράγματα έδειχναν να μην δουλεύουν καθόλου καλά πάνω στη σκηνή και το δέσιμο μεταξύ τους να ήταν μία ονειρική έννοια, τα πράγματα έστρωσαν έπειτα από 4-5 τραγούδια, ο περισσότερος κόσμος έδειχνε να τους γουστάρει με τα χίλια και εκείνοι δεν του χάλασαν χατήρι, αφού έπαιξαν μερικά από τα πιο αγαπημένα τους hits: "Taste In Men" (με το οποίο άνοιξαν την 80λεπτη περίπου συναυλία τους), "Special K", "Black Eyed", "English Summer Rain", "This Picture", "Bitter End", "Special Needs", "Pure Morning", "Without You I’m Nothing", "Every You And Every Me", "Nancy Boy", "Teenage Angst", "Come Home" κ.ά. - Παναγιώτης Κονδύλης
Photo: Olga K.
5
05/09/2006 - Terra Vibe, Μαλακάσα
Μικρό το set τους τότε: 9.30 ξεκίνησαν, 10.30 ακριβώς τελείωσαν το κανονικό σετ, δύο κομμάτια encore, το “Twenty Years” σαν δεύτερο encore και τέλος. Ευνόητο είναι να έμειναν απ’ έξω πολλά κομμάτια που ο κόσμος περίμενε ν’ ακούσει, όπως το “Without You I’m Nothing” και τόσο άλλα γνωστά. Είπαν βέβαια όλο το καινούργιο τους άλμπουμ, όπως ήταν αναμενόμενο, και το είπαν καλά. Αλάνθαστα θα ήταν η πιο σωστή λέξη, αφού πια έρχονται σαν πενταμελής μπάντα, με τον μπασίστα Stefan Olsdal να το έχει ρίξει στην κιθάρα για να μπορεί να πηγαινοέρχεται στη σκηνή σαν αφηνιασμένο ροκ θηρίο που ξέρει να δίνει ένα υποδειγματικό σόου. Ο Molko είναι πάντα ο Molko, ο άνθρωπος που ξέρει να αγγίζει πολλές ευαίσθητες χορδές στους ακροατές των τραγουδιών του, και νομίζω ότι όλος ο λαός που κουνούσε τα χέρια του στο ρυθμό είχε πάει εκεί μόνο για λογαριασμό του. Δεν απογοήτευσε κανέναν, ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικός στην παρουσία του στη σκηνή –αν και έχει αποφασίσει και αυτός να μην παίζει κιθάρα στα μισά τουλάχιστον κομμάτια, απομακρύνοντας τον εαυτό του από τη θέση του μουσικού και δίνοντας βαρύτητα σ’ εκείνη του ερμηνευτή. - Μάνος Μπούρας
Photo: Έφη Παναγιωτοπούλου
6
15/06/2007 - Θέατρο Λυκαβηττού
Ο Λυκαβηττός κόντεψε να βουλιάξει. Την άξιζαν τέτοια προσέλευση, αφού έδωσαν μια απ' τις καλύτερες συναυλίες τους, απ' όσες είχαμε δει μέχρι τότε. Σε μιάμιση ώρα κατάφεραν να στριμώξουν μια πληθωρική σειρά από τραγούδια τους, από το πρώτο ("Bionic" και "I Know" μόνο δυστυχώς), μέχρι και το πιο πρόσφατο άλμπουμ τους ("Ambulance" που ξεκίνησε εκρηκτικά τη συναυλία, "Follow The Cops Back Home ", "Song To Say Goodbye" κ.α.). Ο κατά βάση νεανικός πληθυσμός του κονσέρτου ήξερε καλά το μάθημά του φυσικά, και τους αποθέωσε σε κομμάτια σαν το "The Bitter End" (που με τη δια βοής μέθοδο δημοψηφίσματος βγήκε το δημοφιλέστερο από τα τραγούδια τους), το "Every You Every Me", το "Without You I 'm Nothing" ή το "20 Years" που έκλεισε τη συναυλία με anti-climax τρόπο.
Δεν παραπονέθηκε κανείς από το επαυξημένο με δύο ακόμη μουσικούς σόου, αυτό δα έλειπε, είχαν αφήσει και κατά μέρος τους πολλούς κιθαριστικούς ηρωισμούς που κάποιους είχαν χαλάσει λίγο την προηγούμενη χρονιά στη Μαλακάσα, οπότε όλα καλά για όλους μέχρι την επόμενη φορά. - Μάνος Μπούρας
7
08/08/2014 - Στάδιο Ειρήνης & Φιλίας (Open Air)
Photo: Χάρης Σφακιανάκης
Από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο τραγούδι το κοινό βρισκόταν σε έκσταση –κάποια στιγμή σκέφτηκα μάλιστα ότι θα έβλεπα και το γνωστό θέαμα με τις φωτοβολίδες, αλλά ευτυχώς δεν είχαμε τέτοια πράγματα! Το “Every You Every Me” είναι αγαπημένο, αλλά εκείνο που μας έκανε εντύπωση ήταν η συμμετοχή του κοινού στο “Too Many Friends”: δεν ήταν το απόλυτα συναυλιακό κομμάτι, όμως με το άκουσμά του είδα κόσμο από τις πίσω σειρές να τρέχει για να πάει μπροστά να το τραγουδήσει.
Καθώς η βραδιά πλησίαζε προς το τέλος, είχε έρθει η ώρα για να ακούσουμε και μερικά από το πιο γνωστά τραγούδια των Placebo: “Song To Say Goodbye”, “Special K”, “The Bitter End” και μας αποχαιρέτησαν. Φυσικά υπήρχε και το απαραίτητο encore, με τα “Running Up That Hill” (η διασκευή στην Kate Bush), “Post Blue” και “Infra-red” να ολοκληρώνουν τη συναυλία.
Οι Βρετανοί έπαιξαν συνολικά 19 επιλογές, με τη συναυλία να αρχίζει στις 22:00 και να τελειώνει –μαζί με το encore, τις ευχαριστίες και τα χειροκροτήματα– στις 23:25. Έλειψαν κάποια αγαπημένα κομμάτια όπως το “Nancy Boy” ή το “Without You I’m Nothing”, αλλά σε γενικές γραμμές ικανοποίησαν το κοινό τους. - Παναγιώτης Λουκάς
8
Rockwave Festival
01/07/2017 - Terra Vibe, Μαλακάσα
Photo: Ντιάνα Καλημέρη
23:00 νταν ανέβηκαν στη σκηνή οι Placebo, και ξεκίνησαν με το “Pure Morning”, πετυχαίνοντας κάτι που δεν περιμέναμε με τίποτα εκείνη τη στιγμή: την πρώτη αληθινή ανατριχίλα της βραδιάς. Δυστυχώς ήταν και η τελευταία, όμως, αφού το υπόλοιπο μιαμισάωρο κύλησε χωρίς την παραμικρή άλλη συγκίνηση. Ο Brian Molko και οι μουσικοί του απλώς πέρναγαν από το ένα τραγούδι στο επόμενο, οι βαστάζοι έτρεχαν πέρα-δώθε κουβαλώντας τις κιθάρες τους κι ο κόσμος αδυνατούσε να ενθουσιαστεί.
Ως εξαίρεση αυτής της κατάστασης υπήρξε μόνο το “Without You I’m Nothing”. 20 χρόνια μετά, οι Placebo είναι μία εντελώς άλλη οντότητα, σίγουρα περισσότερο επαγγελματική, μα διόλου ενδιαφερουσα πια. Αν μπει δε στην εξίσωση και το γεγονός ότι στο encore έπαιξαν μόλις ένα τραγούδι (“Running Up That Hill”) κι έφυγαν χωρίς να δώσουν στον κόσμο το “Every You, Every Me” ή το “Meds”, μιλάμε για εμφάνιση που κρίθηκε τελικά απογοητευτική. - Μιχάλης Τσαντίλας
