H Anna Calvi είναι μία από τις πιο ξεχωριστές μορφές στον εναλλακτικό κόσμο της τρέχουσας δεκαετίας. Μέσα από τους 3 προσωπικούς της δίσκους έχει καταφέρει να πλάσει το δικό της σύμπαν, μέσα στο οποίο συνυπάρχει ο ατμοσφαιρικός ροκ ήχος, η ερωτική ένταση και η κοινωνικοπολιτική τοποθέτηση, δοσμένη μέσα από ζητήματα φυλετικής ρευστότητας. Όλα αυτά είχαμε τη δυνατότητα να τα απολαύσουμε σε γενναίες δόσεις στην παρθενική εμφάνιση της Βρετανίδας στη χώρα μας, σε μία συνδιοργάνωση της ομάδας του Ejekt Festival και του Jameson Irish Whiskey, στο πλαίσιο των J3 live sessions που εγκαινιάζει το τελευταίο στην Αθήνα.

51Clv_2.jpg

Νωρίτερα, όμως, προηγήθηκε η εξαιρετική εμφάνιση της νεαρής τραγουδοποιού Amalia. Στο μισάωρο set της, αυτή και η μπάντα της μας παρουσίασαν έναν πολύ φρέσκο, σφιχτό και συνειδητοποιημένο indie pop-ήχο, επηρεασμένο έντονα από τη Sharon Van Etten και την Angel Olsen.

51Clv_3.jpg

Το γκρουπ κρίνεται εντυπωσιακά δεμένο, ενώ η παρουσία της Αmalia ήταν μετρημένη και ουσιαστική. Χαρακτηριστικό της άνεσης και του θάρρους που διαθέτει, στάθηκε η απόφαση να διασκευαστούν επιτυχώς τα “No Surprises” (Radiohead) και “Blister In The Sun” (Violent Femmes), τα οποία κατάφεραν να εντάξουν αρμονικά στην αισθητική τους· εκείνη, με τη σειρά της, αποτυπώθηκε σε τραγούδια με δυνατές μελωδίες σαν το “Ophelia”. Απ' ό,τι φάνηκε, λοιπόν, η Amalia διαθέτει όλο το πακέτο και μπορεί να εξελιχθεί σε μία ολοκληρωμένη καλλιτέχνη. Για την ώρα, υπήρξε ιδανική εισαγωγή για τη συναυλία της Anna Calvi.

51Clv_4.jpg

Στην 45λεπτη ανάπαυλα που ακολούθησε, το κοινό στο Acro πύκνωσε αρκετά και μοιράστηκε στα διάφορα stands με μπλούζες, ποτό, φαγητό –ακόμη και στο μπαρμπεράδικο που είχε στήσει το Jameson. Όλα αυτά λάμβαναν χώρα μέχρι να ξεπροβάλλει στη σκηνή η ψηλόλιγνη φιγούρα της Calvi, ανάμεσα σε αραιό καπνό και κόκκινο φωτισμό, η οποία δεν σου επέτρεπε να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της. Η παρουσία της στο σανίδι ήταν λοιπόν από την πρώτη στιγμή κάτι παραπάνω από πληθωρική: ανεβοκατέβαινε μανιωδώς τον χώρο, πάλευε με την ηλεκτρική της κιθάρα, τραγουδούσε τους στίχους της με προσήλωση, ενώ, όταν πλησίαζε προς το κοινό και κάρφωνε το βλέμμα της σε συγκεκριμένα άτομα, έμοιαζε με άγριο, αιμοβόρο κυνηγό, ο οποίος αναζητούσε το επόμενό του θήραμα. Ένα διαπεραστικό βλέμμα που, πραγματικά, πάγωνε το αίμα.

51Clv_5.jpg

Επομένως, η εμφάνιση της Calvi άνθισε πάνω σε μία χρυσή ισορροπία: η υποβλητικότητα και ο συναισθηματισμός που αναδύονταν από τις θεατρικές ερμηνείες έσπαγε αιφνίδια στα σημεία εκτόνωσης, όπου κυριαρχούσε ο πόθος,  η σεξουαλική ενέργεια και τα πρωτόγονα ένστικτα.

51Clv_6.jpg

Ανάμεσα σε αυτούς τους δύο νοητικούς χώρους, η χαρισματική performer κοινώνησε με στιλ και με τσαγανό όλες τις πτυχές του καλλιτεχνικού της οράματος, τόσο τις τρυφερές, όσο και τις πιο ωμές. Έτσι, ενώ συνθέσεις όπως το "Swimming Pool" και το "Indies Οr Paradise" δημιουργούσαν μία μελοδραματική ατμόσφαιρα καταραμένου ρομαντισμού, έρχονταν την κατάλληλη στιγμή τραγούδια όπως το "Suzanne Αnd I" και το "Ι’ll Be Your Man" για να φέρουν στο προσκήνιο τα πιο βίαια, ενστικτώδη και αφτιασίδωτα μέρη της μουσικής της, μέσα από δεξιοτεχνικά και καθαρτικά κιθαριστικά σόλο.

51Clv_7.jpg

Ειδική μνεία πρέπει να γίνει βέβαια και στη μπάντα που την πλαισίωσε στο Acro, δηλαδή στον ντράμερ Alex Thomas και στη Mally Harpaz στα πλήκτρα και σε ένα πολύ περίεργο κρουστό, που έμοιαζε με σερπαντίνα: μαζί με τη διαολεμένη ηλεκτρική κιθάρα της Calvi, κατάφεραν να δημιουργήσουν έναν πολύ γεμάτο και στιβαρό ήχο, κάτι που φάνηκε καλύτερα στο encore, κατά το εκπληκτικό χτίσιμο του “Desire”.

51Clv_8.jpg

Μέσα λοιπόν στη 1 ώρα της απολαυστικής της εμφάνισης, η Anna Calvi απέδειξε έμπρακτα γιατί οι συναυλίες της θεωρούνται ένα από τα πιο άχαστα μουσικά γεγονότα των τελευταίων χρόνων. Ακόμη και αν τα τραγούδια στους δίσκους της βασίζονται περισσότερο στη φλου ατμόσφαιρα παρά στις δυνατές συνθέσεις, μέσα από τη σαρωτική της παρουσία και το σπάνιο εκτόπισμά της, κατάφερε να κατευνάσει τις όποιες αμφιβολίες και τους τυχόν δισταγμούς. Η παρατεταμένη ανατριχίλα σε όλο το σώμα μετά από το ατελείωτο, ηδονικό ουρλιαχτό της στο τέλος του “Don’t Beat The Girl Out Of My Boy”, είναι η πιο αξιόπιστη επισφράγιση όλων των παραπάνω.

{youtube}RGl5Nl0U7m0{/youtube}

 

 

Ακολούθησε το Avopolis Network στο Google News

 

Διαβάστε Ακόμα

Featured