Coolness και το διαχρονικό σεξαπίλ της βαθιάς. θεατρικής φωνής που απογείωσαν με τον τρόπο του ο καθένας ο Serge Gainsbourg και ο Leonard Cohen, εύκολα τραγούδια που κερδίζουν με την αμεσότητα το επιρρεπές στο οικείο ελληνικό αυτό αλλά κρύβουν περισσότερα επίπεδα που αναδεικνύονται ιδίως στις live αποδόσεις τους. Τα συστατικά που κάνουν κάθε εμφάνισή του Maarten στη χώρα μας, είτε με τους Warhaus είτε με τους Balthazar, είναι άκρως επιτυχημένη, γιατι έχει όλα αυτά που μιλούν στην καρδιά του ελληνικού κοινού. Σε αυτό το επιτυχημένο σερί αναμένεται να γραφτεί ένα ακόμα επεισόδιο την Πέμπτη 15 Μαϊου στο Gagarin, όπου οι Warhaus θα παρουσιάσουν όλες τις επιτυχίες τους καθώς και το νέο τους album Karaoke Moon. Για το οποίο και μας μίλησε, ως το πιο πρόσφατο απότοκο του προσωπικού του δημιουργικού “ego trip” -όπως το χαρακτηρίζει ο ίδιος, λίγο πριν τραγουδήσει για μια ακόμη φορά προς τέρψη των Ελλήνων θαυμαστών του το “Love’s A Stranger”.
Πώς ξεκίνησε το solo project Warhaus για σένα;
Πάντα με γοήτευε να έχω ένα καλλιτεχνικό όνομα, ένα alter ego για να κρύβομαι από πίσω. Νιώθω ότι έχουμε όλοι το δικαίωμα να έχουμε στιγμές που μπορούμε να είμαστε εντελώς μαλάκες και να είναι εντάξει αυτό. Να γιορτάσουμε αυτή τη στιγμή. Όλοι είμαστε άνθρωποι και μπορούμε να εκφραζόμαστε μέσα από τα τραγούδια και να συνδεόμαστε με αυτά χωρίς να ξέρουμε απαραίτητα ποιος είναι από πίσω. Άσε που αν έκανα solo με το όνομά μου θα ήταν πολύ δύσκολο να το προφέρουν στο εξωτερικό. Το Maarten Devoldere δεν είναι πιασάρικο. (γέλια).
Είναι η αλήθεια ότι ο κόσμος συνδέεται άμεσα με τα τραγούδια σου χωρίς, τουλάχιστον, στην αρχή να ψάχνουν απαραίτητα να δουν «ποιος είναι αυτός ο Warhaus». Έχουν μια απλότητα και αμεσότητα σαν να γράφεις ένα γράμμα σε κάποιον. Αν όντως τα τραγούδια σου ήταν γράμματα σε ποιον ή ποιους θα τα απεύθυνες;
Στο κενό. Σε διάφορες πλευρές. Στον εαυτό μου. Δεν νομίζω ότι έχω την απάντηση ακριβώς. Κάποια πράγματα πρέπει να μένουν μυστηριώδη.
Το νέο σου album “Karaoke Moon” έχει επίσης στοιχεία μυστηρίου και σουρεαλισμού. Πώς θα το σύστηνες εσύ στο κοινό σου;
Είναι το τέταρτο album μου και έρχεται ως αποτέλεσμα μιας διετίας που έδωσα χώρο στον εαυτό μου να πειραματιστεί, να ψάξει καινούρια πράγματα. Εξερευνούσα καινούριους τρόπους να έρθω πιο κοντά στη μούσα μου και στην έμπνευση. Ήθελα να γράψω όμορφα τραγούδια και χωρίς να είμαι κομμάτια από κάποια ερωτική απογοήτευση. Δοκίμασα διάφορα περίεργα πράγματα για να δω ποιο θα ταίριαζε, ύπνωση, ψυχεδελικά πράγματα. Υπερβολές και υπερεκτάσεις της αντίληψης κατά τη διάρκεια της δημιουργικής διαδικασίας. Η αλήθεια είναι ότι οι καλές ιδέες έρχονται από ένα σημείο που δεν μπορείς πραγματικά να προσπελάσεις, να το εξηγήσεις. Έχεις μια καλή ιδέα αλλά δεν ξέρεις από που στ’ αλήθεια έρχεται. Παίρνεις τα εύσημα για αυτήν αλλά η αλήθεια είναι ότι απλώς πρόκειται για μια στιγμή που το υποσυνείδητό σου έτυχε να συμπάσχει μαζί σου. Και νομίζω ότι αυτός ο δίσκος έχει να κάνει με αυτό, με τον τρόπο που ψάχνω να προσπεράσω την αντίληψή μου, να προσπεράσω τη λογική σκέψη μου, όταν γράφω ένα τραγούδι, όσο το δυνατόν περισσότερo.
Είναι η αλήθεια ότι αυτός ο δίσκος επεκτείνει τον ήχο σου ως Warhaus. Σε αρκετές στιγμές, πάλι, ακούγεται και αρκετά ανεβαστικός, θυμίζοντας και κάτι από Balthazar. Επηρεάζει το ένα project το άλλο; Και αν ναι, πώς;
Νομίζω ότι το κοινό στοιχείο μεταξύ τους σε ό, τι αφορά εμένα είναι ότι καλούμαι να γράψω με ό, τι έχω διαθέσιμο εκείνη τη στιγμή. Οπότε υπό αυτήν την άποψη ναι αλληλεπιδρούν το ένα με το άλλο, μοιράζονται κοινούς πόρους. Από την άλλη οι Balthazar είναι μια μπάντα με ό, τι αυτό σημαίνει. Υπάρχουν πάνω από ένας συνθέτες, πάνω από ένας τραγουδιστές, μεγαλύτερη ποικιλία, μια συλλογή τραγουδιών υπό τη συνεπιμέλειά μας. Ενώ το Warhaus project μου δίνει την ευκαιρία για περισσότερη αμεσότητα, την ευκαιρία να σκάψω βαθύτερα μέσα μου, στο υποσυνείδητο που λέγαμε. Αλλά λατρεύω τον συνδυασμό αυτών των δύο projects. Μου αρέσει πολύ να ανήκω σε μπάντα, αυτή η αίσθηση ότι μπορείς να βασιστείς στο ταλέντο και άλλων ανθρώπων, ότι δεν χρειάζεται να τα κάνεις όλα μόνος σου. Αλλά παράλληλα έχω και την ευχέρεια της άνεσης να επιβιβαστώ στο προσωπικό μου, δημιουργικό ταξίδι, σε αυτό το Warhaus ego trip.
Έρχεστε από τη σκηνή του Βελγίου που είναι μια ήρεμη αλλά υπολογίσιμη δύναμη. Από που πιστεύετε ότι προέρχεται;
Νομίζω έχει να κάνει με τις ιδιαιτερότητες της χώρας μας. Είμαστε μια μικρή χώρα, με μια αίσθηση προσωρινότητας. Δημιουργηθήκαμε ως ένας συμβιβασμός μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων της Γερμανίας και της Γαλλία και είμαστε ένα σάντουιτς μεταξύ τους. Είμαστε μια μικρή χώρα με τρεις κυβερνήσεις και τρεις γλώσσες. Ένα γραφειοκρατικό χάος. Αλλά αυτό μας δίνει και τη δύναμη μας. Είμαστε πολυπολιτισμικοί, ανοιχτοί, δε είμαστε σωβινιστές. Παίρνουμε στοιχεία από παντού και φτιάχνουμε το δικό μας μοναδικό βελγικό μείγμα. Δεν έχουμε στεγανά και δεν είμαστε κολλημένοι σε κάποια παράδοση, όπως για παράδειγμα η Γαλλία ή η Αγγλία που είναι κολλημένη με το britpop. Αν κοιτάξεις όλες τις cool μπάντες που έρχονται από το Βέλγιο, ακόμα και τους pop καλλιτέχνες όπως ο Stromae, όλοι δεν δουλεύουν με την παράδοση, δημιουργούν τη δική τους παράδοση.
Έχεις δει αρκετά τραγούδια σου να γίνονται radio hits, τουλάχιστον στην Ελλάδα τόσο ως Warhaus όσο και ως μέλος των Balthazar. Το “Love’s A Stranger” ακούγεται ακόμα σε κάθε playlist κάθε alternative ραδιοφωνικού σταθμού εδώ στην Ελλάδα. Έχεις νιώσει ποτέ πίεση για επανάληψη αυτών των ραδιοφωνικών επιτυχιών.
Για να πω την αλήθεια όχι, είναι κάτι που με κάνει πολύ χαρούμενο. Χαίρομαι πάρα πολύ που τα τραγούδια μας ακούγονται τόσο πολύ εκεί – ευχαριστούμε πολύ για αυτό. Είναι ωραίο να έχεις ραδιοφωνικά hits – θέλω να πω μπορείς να κάνεις καλούς δίσκους αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα ακουστούν και τα τραγούδια σου, έτσι δεν είναι; Είναι πολύ ευχάριστο ότι υπάρχει μια χώρα όπου τα τραγούδια μας μπορούν να είναι ραδιοφωνικά hits. Χρειαζόμαστε κι άλλες τέτοιες! (γέλια).
Υπάρχει κάποιος κοινός παρονομαστής στα τραγούδια σου; Μια κλωστή ή ένα μοτίβο που τα ενώνει;
Η απώλεια του ελέγχου, νομίζω. Μια αίσθηση που πάντα επιστρέφει, ότι στην πραγματικότητα δεν έχεις κανένα έλεγχο, ότι σε καθοδηγούν μυστικές, σκοτεινές δυνάμεις. Αλλά και η αγάπη. Αυτές είναι οι κυρίαρχες αισθήσεις, τα κυρίαρχα θέματα. Θα χρειαστώ περισσότερους δίσκους ίσως για μια πιο στιβαρή απόδειξη αλλά νομίζω ότι όλα τα τραγούδια μου είναι παραλλαγές πάνω σε αυτά τα δύο θέματα.
Εάν μπορούσες να διαγράψεις, να εξαλείψεις κάποιο κλισέ για τους μουσικούς ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;
Δεν ξέρω, νομίζω είναι όλα αλήθεια! (γέλια). Ειλικρινά πιστεύω ότι είναι όλα αλήθεια. Ναι είμαστε κατά κανόνα «ανεύθυνοι». Έχουμε μεγαλώσει κι εμείς με αυτά τα στρεβλά πρότυπα αρρενωπότητας αλλά και το σύνδρομο του Πήτερ Παν. Σαν να αρνούμαστε να μεγαλώσουμε, ναι νομίζω οι περισσότεροι άντρες καλλιτέχνες αρνούνται να μεγαλώσουν. Ακούστε το τραγούδι “Jim Morrison” από το τελευταίο album. Τα λέει όλα, νομίζω είναι η καλύτερη απάντηση.
O Warhaus και το σχήμα του ανεβαίνουν την Πέμπτη 15 Μαΐου στη σκηνή του Gagarin 205, για να παρουσιάσουν όλες τις επιτυχίες τους, καθώς και υλικο απο τον νέο δίσκο τους Karaoke Moon. Περισσότερα εδώ.
