Τους ακολουθώ στα social media, κι έτσι, αναπόφευκτα, ακολούθησα και το ταξίδι τους στην Ευρώπη - πιο συγκεκριμένα, το ανοιξιάτικο τουρ τους, που ξεκίνησε στις 16 Απριλίου στο Άμστερνταμ, και ολοκληρώθηκε στις 3 Μαΐου στα Ιωάννινα. Στα βίντεο έβλεπα μισοφωτισμένες μικρές σκηνές, κορμιά να χορεύουν σπασμωδικά, βλέπω τρεις νέους ανθρώπους να πετυχαίνουν κάτι που, ακόμη και στις μέρες μας, μοιάζει ακατόρθωτο. Να «εξάγουν», δηλαδή, ελληνόφωνο συνθ-πανκ, έχοντας μάλιστα ήδη δημιουργήσει ένα αξιόλογο fanbase στους εγχώριους ακροατές του είδους. Ποιοί είναι όμως οι αθηναίοι Dramachine, με το punk attitude και την ποπ γυαλάδα τους; Λίγες μέρες πριν, τους πετύχαμε στο ρεπό τους, ενθουσιασμένους από τη θερμή ανταπόκριση των πρώτων έξι ζωντανών τους εμφανίσεων, και προσπαθήσαμε να βουτήξουμε μαζί τους στον δυστοπικό τους κόσμο.
Δύο αγόρια κι ένα κορίτσι με κιθάρα. Ποιοι είναι οι Dramachine και πως προέκυψε το project αυτό;
Οι Dramachine φτιάχτηκαν το 2019 από τρεις ανθρώπους, την Ελένη Μάκκα (το κορίτσι, δηλαδή, με την κιθάρα), τον Γιώργο Πάλλη και τον Χάρη Ζαχαρόπουλο. Είχαμε, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, φιλικές σχέσεις μεταξύ μας, έχοντας παράλληλα συνυπάρξει σε διάφορα δίκτυα. Μοιραζόμασταν κοινές καταβολές λοιπόν! Και, όπως φαντάζεσαι, ξεκινήσαμε από το πλέον βασικό: βρεθήκαμε για να τζαμάρουμε. Ένα drum machine, ένα μπάσο, μία κιθάρα, διάφορα πετάλια, και εμείς.
Ποια είναι η έμπνευση πίσω από το λογοπαίγνιο του ονόματός σας; Υπάρχει κάποιο αυτοβιογραφικό υπονοούμενο;
Υπάρχουν διάφορες ιστορίες γύρω από το όνομά μας. Ας αρκεστούμε στο ότι ο δραματικός χαρακτήρας του στιχουργικού μέρους και το θεατρικό στοιχείο του συναυλιακού δίνουν τον τόνο. Τείνουμε, γενικώς, προς την υπερβολή! Καταλαβαίνεις λοιπόν πως αυτό το γεγονός, σε συνδυασμό με τη χρήση drum machine (το πρώτο μας drum machine ήταν το kr-55 της Korg), ήταν που μας βάφτισε.
Από το πρώτο σας, ομώνυμο EP του 2020 μέχρι και σήμερα, τι έχει αλλάξει και τι παραμένει ίδιο για τους Dramachine;
Μπορούμε να συμφωνήσουμε μάλλον πως μιλάμε για χρόνια καταιγιστικά από πάρα πολλές απόψεις. Κάναμε τις πρώτες μας συναυλίες τον Φλεβάρη του 2020 — λίγες μέρες μετά θα βρισκόμασταν σχεδόν κλειδωμένες στα σπίτια μας για πολλά και αόριστα χρονικά διαστήματα. Όπως καταλαβαίνεις, η διαδικασία αυτή δημιούργησε διάφορες παύσεις, επανεκκινήσεις, αναβολές και επιταχύνσεις: ας πούμε πως ο πρώτος μας δίσκος, η Συγκινησιακή Πανούκλα, ηταν το τέκνο όμως αυτών των παράξενων μετασχηματισμών. Η εποχή μας, ο κόσμος του 2025, μοιάζει να έχει αφομοιώσει για τα καλά ένα σύνολο από πράγματα τα οποία λίγα χρόνια νωρίτερα θεωρούσαμε αδιανόητα, τώρα τα θεωρούμε περίπου αυτονόητα. Και εμείς, όπως και τόσοι άλλοι και τόσες άλλες, πρέπει να επιβιώσουμε σε έναν νέο κόσμο.
Μεταξύ άλλων, έχετε συμμετέχει στη συλλογή "Greek Synth Compilation" με το κομμάτι "Αστεροσκοπείο" – προσωπικό μου αγαπημένο. Τι σημαίνει για εσάς η συμμετοχή σε τέτοιες συλλογές και πώς βλέπετε τη θέση σας στη σύγχρονη ελληνική σκοτεινή synth σκηνή;
Ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια! Ήταν μια πολύ ωραία και σωστή πρωτοβουλία της ανεξάρτητης δισκογραφικής Dystatic και του Dry_feel. Προσπαθούμε, οπότε μας το ζητάνε βεβαίως, να στέλνουμε κομμάτια σε συλλογές και να υποστηρίζουμε τις σκοτεινές ή εναλλακτικές σκηνές, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Δεν κουβαλάμε ωστόσο την ψευδαίσθηση της ταυτότητας όσον αφορά τα μουσικά είδη, είναι πολλές φορές αρκετά συσκοτιστική: αποκρύπτει ένα σύνολο από αντιθέσεις —κοινωνικές ή πολιτισμικές— τις οποίες εμείς, στο μέτρο του δυνατού, προσπαθούμε να αναδεικνύουμε περαιτέρω. Η ελληνική σκοτεινή synth σκηνή έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον και είμαστε χαρούμενοι όταν νιώθουμε σημείο στην ιστορία της.
Από αυτοοργανωμένους χώρους και φεστιβάλ αλληλεγγύης, στην Ευρώπη. Πως αισθάνεστε για αυτό και ποιες ήταν οι προσδοκίες σας στην αρχή της διαδρομής;
Πράγματι, είμαστε πολύ χαρούμενοι για όλο αυτό. Κάναμε αρκετά LIVE σε διάφορες πόλεις της Γαλλίας, της Ολλανδίας, του Βελγίου και της Ιταλίας, κι επιστρέψαμε στην Ελλάδα για δύο LIVE σε Θεσσαλονίκη και Γιάννενα, παρέα με τον φίλο μας Larsovitch, έναν εξαιρετικό μουσικό του Minimal Revolt ρεύματος, από το Μονπελιέ.
Τι περιείχε η playlist που ακούγατε στο ταξίδι;
Τζόνι Χαλιντέι, Εντίθ Πιάφ; Ίσως — περάσαμε αρκετές ημέρες στη Γαλλία. Όπως φαντάζεσαι ακούμε πολλά και διάφορα πράγματα, συχνά έχουν εντελώς αυθαίρετη σχέση μεταξύ τους.
Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο κοινό στο οποίο απευθύνεται η μουσική σας; Όχι ηλικιακά ή γεωγραφικά - αλλά σαν «ψυχολογικό προφίλ». Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι;
Προσπαθούμε να συνθέτουμε μουσική και να γράφουμε στίχους, και προσπαθούμε πολλές φορές να καταθέτουμε πράγματα τα οποία βγαίνουν από μέσα μας, να εξομολογούμαστε κάτι το οποίο δεν ξέραμε πως υπήρχε προηγουμένως εδώ, όμως υπάρχει. Είναι μοιραίο μάλλον οι άνθρωποι που μας ακούνε να ανακαλύπτουν στην πρότασή μας κάτι που τους θυμίζει τους δικούς τους εαυτούς. Επιστρέφουμε λοιπόν· θέλουμε οι άνθρωποι που μας ακούνε να μοιράζονται τα δικά μας ζόρια, να παλεύουν με τους κοινούς μας δαίμονες, όχι απλώς να τους επιτελούν.
Συνεργάζεστε στενά με την Sci-Fi River, η οποία έχει μία εντελώς διαφορετική ηχητική προσέγγιση. Τι καινούριο ανακαλύψατε για τη δική σας μουσική μέσα από αυτή τη «ασύμβατη» σύμπραξη;
Η Sci-Fi River είναι φίλη μας, την αγαπάμε πολύ, σύντομα θα κυκλοφορήσει και τον πρώτο της ολοκληρωμένο δίσκο για τον οποίο πρέπει να ανυπομονείτε! Μας αρέσει να φτιάχνουμε πράγματα με ανθρώπους από διαφορετικά σύμπαντα, να δημιουργούμε δηλαδή φρέσκια μουσική, συμβατή με τους καιρούς μας.
Υπάρχει στον ήχο σας κάτι το εσκεμμένα «χαλασμένο», σαν να παίζει μια κασέτα που έχει γραφτεί ξανά και ξανά. Πώς δουλεύετε με το «λάθος» και την ατέλεια; Είναι για εσάς αισθητική επιλογή ή υπαρξιακή δήλωση;
Υπάρχει πράγματι το λεγόμενο «στοιχειοντολογικό ρεύμα» στη σύγχρονη μουσική, είναι μάλλον στη μόδα, εκεί όπου τα μέσα μουσικής παραγωγής ή ακρόασης (η βελόνα του βινυλίου, η στροφή της κασέτας, ο ίδιος μουσικός νοούμενος μάλλον σαν απλός άνθρωπος) βγαίνουν στο προσκήνιο. Προσπαθήσαμε να εντάξουμε τέτοιες λογικές, κυρίως στο πρώτο μας EP. Γενικά μιλώντας, αντέχουμε —χωρις να φετιχοποιούμε— το λάθος ή την παραφωνία. Η παραγωγή δεν χρειάζεται να είναι πάντοτε τόσο αστραφτερή· μπορεί να είναι ειλικρινής με τον εαυτό της.
Υποθέτω πως είμαστε περίπου συνομήλικοι – πάνω κάτω, κοντά στα 30. Πώς θα περιγράφατε τη γενιά μας και πως η μουσική σας συνομιλεί με τις ανησυχίες της;
Πράγματι, έχουμε περάσει εδώ και λίγα χρόνια τα τριάντα, έχοντας ζήσει ένα σύνολο από γεγονότα αρκούντως καθοριστικά: από την εξέγερση του 2008 μέχρι τις νέες πειθαρχήσεις των τελευταίων ετών. Η μουσική μας ακούγεται μάλλον πιο ενδιαφέρουσα σε ανθρώπους που έχουν ζήσει αυτά τα πράγματα. Με έναν αστερίσκο βέβαια: πρέπει να τα έχουν ζήσει από θέση παρόμοια με τη δική μας. Δεν έχει μάλλον και πολύ νόημα να μιλάμε για «γενιά», αν ξεχνάμε ένα σωρό καθοριστικές κατηγορίες: την ταξική θέση, το φύλο, τη φυλή.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια των Dramachine;
Μόλις κυκλοφόρησε ένα ακόμη κομμάτι από τον επερχόμενό μας δίσκο, με τίτλο “Φάντασμα”, ένα τραγούδι αφιερωμένο στο αγαπημένο χόμπι των καιρών μας: τη νοσταλγία.
