Πολυθεσίτισσα, πολυτάλαντη, πολύπλευρη. Πολύ όμορφη, πολύ ενδιαφέρουσα, σε όλα της πολλή και ταυτόχρονα ανάλαφρη, αεικίνητη. Η Καλλιόπη Μητροπούλου είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά καλλιτεχνικά παραδείγματα της γενιάς της. Δημιουργεί μουσική ασταμάτητα, είτε ως βιολονίστα στη Λυρική, είτε ως τραγουδίστρια των Echo Tides, είτε ως βασική συνεργάτιδα μιας ατελείωτης λίστας καλλιτεχνών: Pan Pan, VASSIŁINA, Oi Va Voi. Γενικά, όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, θα την βρεις από κάτω, σαν το νερό που κυλάει. Και, φυσικά, θα την συναντήσεις και ως αυτόνομη δύναμη, μιας και έχει ήδη ολοκληρώσει την ηχογράφηση του πρώτου προσωπικού της άλμπουμ Between, το οποίο παρουσίασε μαζί με το Νίκο Βελιώτη το χειμώνα που μας πέρασε, και το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα από την Submersion Records.
Όταν δεν περιτριγυρίζεται από μουσική, η Καλλιόπη Μητροπούλου περιτριγυρίζεται από τις φίλες και τους φίλους της. Αν έχεις βρεθεί σε κάποια από τις συναυλίες που συμμετέχει, το έχεις σίγουρα αισθανθεί - οι άνθρωποι είναι το κεφάλαιό της. Όσες φορές μίλησα μαζί της, δε, ένιωσα βαθιά ενδυναμωμένη. Και πάντα αναριωτιέμαι, τι κάνει αυτό το κορίτσι να αναβλύζει τόση ζωή, με όλα της τα χρώματα και όλες τις ποιότητες της;
Για τη συνέντευξή μας αυτή, την πέτυχα στο tour van των Echo Tides. Ανταλλάξαμε μερικά ηχητικά μηνύματα, μόλις είχε γυρίσει από το εξωτερικό και με το τέλος της περιοδίας έχει να περιμένει το live της στις 29 Μαρτίου στο ΚΕΤ, στα πλαίσια του φεστιβάλ της Submersion Records. «Μπαίνω στο στούντιο, να σου απαντήσω γραπτά;». Σκέφτηκα το παθιασμένο κείμενο της Hélène Cixous “Το γέλιο της Μέδουσας” : "Woman must write woman" - οι γυναίκες πρέπει να γράφουν οι ίδιες για τις εμπειρίες τους . Οι απαντήσεις της Καλλιόπης Μητρόπουλου, μετά από κοινή μας συμφωνία, δεν έχουν δεχτεί καμία επεξεργασία. Ας αφήσουμε τις γυναίκες να μιλήσουν με τη δική τους φωνή.
Κλισέ, μα η Σιμόν ντε Μποβουάρ είπε, γυναίκα δεν γεννιέσαι, γίνεσαι, εννοώντας πως το Φύλο μας καθορίζεται από την επανάληψη πρακτικών, τελετουργιών και «επιτελέσεων». Πες μου το πιο κοριτσίστικο τελετουργικό σου.
Χα! Ίσως όταν έχω μια βραδιά για μένα, να είναι το να κάνω ένα βοτανοτσάι, να βάλω αυτά τα eye patches για τους μαύρους κύκλους, να κάνω μια μάσκα ομορφιάς και να δω μια ταινία. Εκείνες τις στιγμές νιώθω και πολύ κορίτσι, μ’ αρέσει πολύ το pampering.
Κάθε φορά που σε βλέπω πάνω στη σκηνή, με συνεπαίρνουν οι αντιθέσεις σου, οι οποίες ολοένα εκτείνονται, και πάντα ανακαλύπτω κάτι καινούριο για εσένα καλλιτεχνικά. Υπάρχουν όρια για την Καλλιόπη Μητροπούλου, κι αν ναι, ποια είναι αυτά;
Αχ ουάου ευχαριστώ πάρα πολύ! Μαλλον εννοείς τα μουσικά όρια; Αν ναι, φυσικά και υπάρχουν όρια, δε νομίζω πως θα μπορούσα ποτέ να ανταπεξέλθω σε μια free jazz μουσική σκηνή, είτε σε black metal πχ. Αν εννοείς σκηνικά, και εκεί υπάρχουν όρια για μένα, δε θα μπορούσα να σκάσω με στιλέτο γιατί θα πέσω στο δευτερόλεπτο, ή δε θα μπορέσω να χτυπηθώ πάρα πολύ πάνω-κάτω νομίζω ποτέ, γιατί η ανάσα μου θα κοπεί και δε θα μπορώ να τραγουδήσω, χαχα.
Υπάρχουν θηλυκότητες, είτε του υπαρκτού είτε του φανταστικού κόσμου, που να σε έχουν επηρεάσει προσωπικά ή / και καλλιτεχνικά;
Φυσικά, πολλές, και η μία έπαιξε και ρόλο μέντορα κάποια στιγμή στη ζωή μου. Η Anna Phoebe είναι μια συνθέτρια και βιολονίστα με βάση την Αγγλία, λίγο μεγαλύτερη από μένα. Είναι τέλειο να βλέπεις κάποιον άνθρωπο και να λες «να αυτό θέλω, αυτό που κάνει, ή έστω κάτι όμοιο!» Με γνώρισε στο Λονδίνο και μου έδωσε κάποια gigs που δεν είχε χρόνο πια να κάνει, χωρίς καν να με ακούσει να παίζω, απλά με εμπιστεύτηκε. Τότε δεν έκανα ακριβώς αυτό που ήθελα, και τη ρώτησα πως να πάω προς το μονοπάτι που έχει χτίσει η ίδια. Η πιο πολύτιμη της συμβουλή ήταν να δω την κάθε φάση της ζωής ως πείραμα, να κάνω short-term plans και να ξεκινήσω τώρα, χτες. «Χάνεις χρόνο μέσα στη μέρα για επιβίωση; Τα σαββατοκύριακα θα δουλεύεις για το όνειρο σου. Όχι Netflix τα βράδια, αλλά θα κάτσεις έστω μια ώρα να δουλέψεις πάνω σε αυτό που θέλεις». Δυσκολο στην πράξη; Ναι.
Από τις στιγμές που έχουν αποτυπωθεί βαθύτατα μέσα μου, είναι όταν στα live show της VASSIŁINA, στο τέλος, όλες οι συνεργάτιδές της συγκεντρώνεστε σε μια τρυφερή αγκαλιά και τραγουδάτε το κομμάτι “Cheers”. Αρχικά, είναι ανακουφιστικό να βλέπει κανείς μία γυναικεία φιλία που δεν αναπαράγει όλα τα τοξικά στερεότυπα με τα οποία η γενιά μας έχει μεγαλώσει. Τι θα έλεγες πάνω σε αυτό;
Δεν είναι τέλειο; Θυμάμαι το πώς μεγάλωσα και το τι άκουγα ως κοριτσάκι στο δημοτικό και στο γυμνάσιο και σιχαίνομαι. Τι κρίμα που μεγάλωσα σε μια εποχή που ο γυναικείος ανταγωνισμός ήταν κάτι που γούσταραν να μας επιβάλλουν. Νιώθω πως οι νεότερες γενιές δεν το έχουν τοσο, θέλω να πιστεύω πως προχωράμε, ...προχωράμε; Πάντως στο τώρα μου, οι γυναίκες γύρω μου είναι πάρα πολύ υποστηρικτικές και βοηθητικές και θέλω να κάνω και εγώ το ιδιο.
Από την τρυφερή αγκαλιά της VASSIŁINA, στο πρόσφατο “Το πιο σκληρό κορίτσι στην πόλη”, στο οποίο συνεργάστηκες με τους Π.Ι.Ε.Β. και Βίκτωρα. Πώς ισορροπείς ανάμεσα στις πολλαπλές (συν)εργασίες σου;
Κοίτα, αυτό ακριβώς μου δίνει ενέργεια, κάπως γίνομαι σαυρούλα και μπαίνω στον κάθε κόσμο. Αισθητικά ανοίγω τα μουσικά συρταράκια του μυαλού μου και παίρνω και ένα στοιχείο απ’ το καθένα. Για το συγκεκριμένο κομμάτι, στην αρχή μου είχε έρθει να πω ένα spoken word, «απάντηση» στον Π.Ι.Ε.Β., ως το «σκληρό κορίτσι» που είναι φουλ απαλό και το παίζει σκληρό και έχει χτίσει τους τοίχους και τις άμυνες του. Ο Π.Ι.Ε.Β. δεν ήθελε να είναι διάλογος, όποτε το αποτέλεσμα είναι αυτό που ακούτε, που το βιολί είναι ένα σόλο one take που επίτηδες δεν το έκανα πρόβα, απλά πάτησα rec και το έγραψα. Δεν ξερω, κάθε συνεργασία μου δίνει και κάτι διαφορετικό καλλιτεχνικά και μ’ αρέσει που μπορώ να ελίσσομαι σε διαφορα είδη.
Παρατηρώ μία επικράτηση λιγότερο ηγεμονικών αφηγημάτων στη μουσική το τελευταίο διάστημα - από το αφοπλιστικό “Οι φίλες μου” της Ολίνα ως το ανατριχιαστικό “Φίδια στα μαλλιά” της Nalyssa Green, αλλά και το πολύ πρόσφατο, απενοχοποιημένο “Είμαστε μαζί” των Oytekan και Turboflow3000 που μιλά για μία εντελώς απρόσμενη έκφανση ανδρισμού. Είναι κάτι που παρατηρείς κι εσύ; Έχοντας ζήσει και εργαστεί στο εξωτερικό, πιστεύεις πως είναι ένα μια γενικότερη νέα πνοή στον τρόπο που γράφονται τα μουσικά αφηγήματα;
Παρα πολύ όμορφο σχόλιο. Εμένα μου αρέσει που βλέπω πολλές συνεργασίες, άλλη κι άλλη μια μη ηγεμονική πράξη. Νιώθω πως όταν γράφουμε τέτοια κομμάτια είναι βάλσαμο, σα να κρατάμε το χέρι του ακροατή, σα να λέμε «είμαι εδώ, μαζί σου, ξέρω τι περνάς, είμαστε μαζί σε αυτό». Είναι πάρα πολύ συγκινητικά τα συγκεκριμένα κομμάτια που είπες. Δεν ξέρω στη Γερμανία και στην Αγγλία (οι χώρες που έχω ζήσει) η αντίστοιχη σκηνή πώς είναι και πως γράφει, σίγουρα ομως οι μουσικοί της εναλλακτικής σκηνής στην Ελλάδα ειναι αλληλέγγυοι.
Υπάρχει «σκηνή» στην Ελλάδα, κι αν ναι, ποια είναι τα χαρακτηριστικά της.
Α, να τη η ερώτηση, χαχα. Υπάρχουν πολλές μικρό-σκηνές, λίγο-πολύ όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας και βοηθάμε ο ένας τον άλλον.
Ποιο (φεμινιστικού περιεχομένου ή μη) βιβλίο θα χάριζες στον έφηβο εαυτό σου;
Δε μπορώ να σκεφτώ κάτι από τα κλασικά τώρα, αλλά σίγουρα μπορώ να σου πω πως ακούω σε audio book αυτό το μήνα το "WANT." της Gillian Anderson. Είναι ανώνυμες φαντασιώσεις από γυναίκες από όλο τον κόσμο και έχει πολύ ενδιαφέρον. Όπως έχω πει, μακάρι να υπήρχε μια σειρά σαν το Sex Education όταν ήμουν εφηβακι, ε, κάπως έτσι και με αυτό το βιβλιαράκι.
Ποια καλλιτέχνιδα πρέπει οπωσδήποτε να έχω στο ραντάρ μου;
Θα την μάθεις σύντομα αν δεν την ξέρεις ακόμη, τη λένε Λαμπρινή Γκόλια.
Την 8η Μάρτη να σου πάρω λουλούδια;
Να μου πάρεις! Αν θέλει κάποιος να κάνει μια όμορφη κίνηση, είναι μια όμορφη κίνηση.
Τέλος, από γυναίκα σε γυναίκα, δώσε μου ένα σημαντικό tip.
Το λέω και σε μένα. Όταν ακούμε κάτι σεξιστικό να ρωτάμε γιατί το λένε αυτό, με απορία και μαιευτική. Γενικά ο κόσμος αυτός αλλάζει αν αλλάξουμε πρώτα εμείς. Άκουσα τις προάλλες από μια κοπέλα που ήθελε να γίνει χειρουργός, και έπρεπε να πάει για ειδικότητα, πως δε θα ακολουθήσει τελικά αυτό το μονοπάτι γιατί «λένε» πως οι περισσότεροι χειρουργοί είναι άντρες και πως οι ίδιοι αν είσαι γυναίκα σου κάνουν mobbing. Τι να πω;
Η Submersion Records, στην οποία δισκογραφεί η Καλλιόπη Μητρόπούλου, διοργανώνει για πρώτη χρονιά το μουσικό φεστιβάλ Submersion Festival, το διήμερο 28 & 29 Μαρτίου 2025 στο ΚΕΤ (Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων). Περισσότερα εδώ.
