Στο Film Pit ισχύει ο χρυσός κανόνας του «τόσο κακό που είναι καλό». Αυτό, στην περίπτωση των ταινιών που επιλέγουν να αναλύσουν διεξοδικά κάθε Τετάρτη σε ένα υπόγειο της Κυψέλης στα podcasts τους ο Στέλιος Καρακάσης, ο Μάκης Παπασημακόπουλος και ο Αχιλλέας Χαρμπίλας, περιλαμβάνει ένα ποτ πουρί από νίντζα (πολλούς νίντζα), διαγαλαξιακές μάχες, πετσοφορεμένους μηχανόβιους, τέρατα αγνώστης προελεύσεως, βαμπίρ, μπάτσους και ξεκοιλιάσματα, όλα φτιαγμένα με αμίμητη κινηματογραφική φινέτσα (ίσως και όχι).
Για να πάρω λίγη από τη μαγεία της τελετουργίας του Film Pit, που έκλεισε αισίως 50 εκπομπές, κατέβηκα ένα απόγευμα στο υπόγειο της Κυψέλης. Με υποδέχτηκαν με ένα γενναίο merchandise ταινιών που μετατρέπουν την «ποιότητα» σε «πχιότητα» και πολλή φθηνή μπύρα για να πάει κάτω. Τους ζήτησα να τοποθετηθούν σε μερικά καίρια ζητήματα που απασχολούν τους απανταχού φίλους του καλού κακού σινεμά.
Το μικρόφωνο σε αυτούς...
Με ρωτάνε τι είναι το Film Pit, τι να τους πω;
Mάκης Παπασημακόπουλος: Εσένα ρωτάνε, εμείς θα τους πούμε; Σε κάθε περίπτωση, μπορείς να τους πεις ότι είναι ένα πόντκαστ για πολύ φτηνές ταινίες (συνήθως), για τις οποίες μιλάνε τρεις τύποι πίνοντας ακόμα φτηνότερες μπύρες (συνήθως). Ή απλά να τους πεις ότι είναι το σπουδαιότερο ποδκαστ του πλανήτη. Either/or.
Στέλιος Καρακάσης: Είναι όντως το σπουδαιότερο ποντκαστ του πλανήτη, αν μας ακούει η μπύρα Μπάλτικα.
Θα λέγατε, δηλαδή, ότι το Film Pit είναι η σημαντικότερη κινηματογραφική εκπομπή μετά το Siskel & Ebert;
MΠ: Σίγουρα δεν έχουμε τα style points που τους χάριζαν τα κάζουαλ τζάκετ τους και τα λογιστικά τους πουκάμισα, αλλά we make up for it με τις ορίζιναλ μουσικές μας, τις οποίες φτιάνει ο Αχιλλέας. Σοβαροί να είμαστε όμως. ΠΡΟΦΑΝΩΣ και είμαστε η σημαντικότερη κινηματογραφική εκπομπή έβερ. Αυτό δεν το λέμε εμείς, το λέει τόσος κόσμος. Τον οποίο δεν έχω ακούσει να το λέει, αλλά φαντάζομαι να το έχει πει. Σε κάποια φάση.
ΣΚ: Ο Έβερτ ήταν πολύ καλός, ο Σίσκελ πιο Παλαιοκρασσάς, εξαιρετικοί σε ό,τι έκαναν, δεν θα το κρίνω εγώ, αλλά μπετονιέρα σε λατομείο δεν είχαν δουλέψει.
Αλήθεια, αν κάποια στιγμή το στούντιο της Κυψέλης δεχόταν επίθεση από κάποιον κινηματογραφικό «κακό», ποιος θα του άρμοζε; Και πώς είστε προετοιμασμένοι για μια τέτοια επίθεση;
ΜΠ: Θα ήθελα κάτι συγκλονιστικά γκράντε, όπως τον Κινγκ Γκιντόρα, αλλά επειδή πρέπει πάντα να στοχεύουμε πιο ρεαλιστικά, θα ζητούσα τον αρχινίντζα απο το Νίντζα Τερμινέητορ (πρώτη εκπομπή ΦΙΛΜ ΠΙΤ σπορτς φανς), μόνο και μόνο για να κάνει ντου στο υπόγειο με το υπέροχο κόκκινο πυτζαμάκι του και το million dollar χαμόγελό του. Σε περίπτωση που έσκαγε, θέλω να πιστεύω πως θα σηκωνόμασταν και οι τρεις σε στάση προσοχής. Τόσο απλά.
Αχιλλέας Χαρμπίλας: Ο Ρόμπογουορ. Ταιριάζει, σκέψου το. Κράνος έχει. Ανεβαίνει ανάποδα την Κύπρου, ντελιβεράς στάιλ, παρκάρει απόξω, κατεβάζει τη πόρτα με κλώτσο και σκάει μέσα, χτυπάει και κρανοκέφαλο στην υπερβολικά χαμηλή κάσα της πόρτας. Αμίμητο φυζικαλ κόμεντι που ακολουθείται στενά από καταιγισμό σφαιρών και γκορ, με αντερα απλωμένα στα μικροφωνα και δε συμμαζεύεται.
ΣΚ: Θα πω τον αλησμόνητο Yoshito (Si Y Jo) στο αδικημένο Miami Connection που κανονικά θα έπρεπε να παίζει δίπλα στον Τζην Χάκμαν.
Σε έναν δίκαιο κόσμο, ποια θα έπρεπε να είναι η ταινία που να διδάσκεται παντού αντί για τον Πολίτη Κέιν;
ΜΠ: Προσωπικά θεωρώ χωρίς ίχνος πλάκας πως θα έπρεπε να διδάσκεται ΠΑΝΤΟΥ το Combat Shock, αλλά αφού πρέπει να το αλαφρύνω, θα έλεγα το No Retreat, No Surrender, κυρίως γιατί μας μαθαίνει πως όταν είσαι με την πλάτη στον τοίχο, μπορείς πάντα να προσευχηθείς στο φάντασμα του Μπρουζλή και εκείνος θα έρθει να σε βοηθήσει. Ή να σου μάθει κουνγκ φου τέλος πάντων, more or less το ίδιο πράμα.
ΑΧ: Ξεκάθαρα το Samurai Cop, μια φοβερά αστεία ταινία με καταιγιστικό κωμικό ρυθμό που χτυπάει στα ίσα όποια κλασική κωμωδία μπορείς να φανταστείς. Το ότι το 99.9% των γκαγκ έχουν βγει κατά λάθος λόγω αμπαλοσύνης ή/και αστρικής συγκυρίας είναι ένα καλό μάθημα για όλους τους επίδοξους ωτέρ εκεί έξω.
ΣΚ: Το The Cremator (1969).
Σε έναν ακόμη δικαιότερο κόσμο, πιστεύετε πως ο αδερφός-χλαπάτσα στο Basket Case του Frank Henenlotter θα έπρεπε να είναι διασημότερος από το μωρό-γίδι στο Eraserhead του David Lynch;
ΜΠ: Ξεκάθαρα. Ποιος Ντεβι Λι τώρα, πως τόνε λένε, σοβαροί είμαστε; Τι να πει γενικά μπροστά στον Φρανκ τον Χενενλότερ, ο άνθρωπος έχει δώσει μόνο πχιότητα και νόημα. Τι καλάθια με σκατομπουγελόφατσες, τι αυτόματες μηχανές κοπής γκαζόν, τι αυτόνομα πέη με έντονη προσωπικότητα. Μιλάμε για ΙΕΡΕΑ της τέχνης, μας τα έχουνε πρήξει τόσα χρόνια με τον Γομολάστιχα. Σιγά τον Βαμβακούλα.
ΑΧ: Εγώ με αυτόνα τον Ντεβι Λι Ροθ έχω το εξής θέμα: καραψήνομαι με την αισθητική του και τις επιλογές του σε επίπεδο καστ, μουσικής, στυλιζαρισματος και τα ρέστα, αλλά όταν βλέπω ολόκληρες ταινίες του εκνευρίζομαι ΠΑΝΤΑ.
ΣΚ: Σαφέστατα. Ο Χενενλότερ είναι αυστραλέζικη πανκ μπάντα. Αλλά και δεξί μπακ στην Τβέντε θα μπορούσε. Από την άλλη, το Eraserhead είναι λίγο σαν το Kill ‘em All. Δηλαδή το καλύτερο άλμπουμ του.
Ποια είναι η σημαντικότερη σκηνή στην ιστορία του σινεμά;
ΜΠ: Εύκολο. Απο το αριστούργημα του Αμέρικαν Νίντζα 2, στο 3.58 λεφτό o αξέχαστος Στηβ Τζέημς τρώει πέσιμο βραχίσιο απο μαυροφορεμένο νίντζα. Πρώτον, πάρα πολύ χρήσιμο να φοράς μαύρα με ντάλα ήλιο στην παραλία, βοηθάει πολύ το να μην φαίνεσαι. Δεύτερον. Και σημαντικότερον. Μαθαίνουμε πως ο σωστός νίντζα, όταν κάνει πέσιμο από ψηλά, πετάει στα σκουπίδια το έλεμεντ οβ σαρπράηζ για να βγάλει από τα στήθια του την κλασσική νιντζική κραυγή «ΓΙΟΥΖΟΥΗ». Απλός, καλός σινεμάς.
ΣΚ: Η σκηνή που το ρομποτάκι μαζορέτ απειλει τον Ρίτσαρντ Χαρισον και του διακόπτει τις φιλήσυχες στιγμές στο έπος του Γκόντφρεη Χο. Πολύ πριν η νανοτεχνολογία γίνει της μόδας, ο Δάσκαλος έδειχνε τον δρόμο.
Υπάρχει κάτι πιο τρομακτικό και αποκρουστικό από την πίτσα που παραγγέλνει η Lisa στο The Room;
ΜΠ: Ναι. O Reb Brown όταν φωνάζει.
ΑΧ: Δεν το ξέρουν πολλοί, αλλά ο Reb Brown έπαιζε και στα πρώτα demo των Slipknot. Ματημπαναγία.
ΣΚ: Ναι. Το άθλιο The Dead Don’t Die του Τζάρμους.
Ποιος θα πρέπει να γυρίσει μια μέρα ταινία για το 2020;
ΜΠ: Ο Φρανκ Χενενλότερ.
ΣΚ: O Φρανκ Χενενλότερ.
Ποια ταινία προέβλεψε το 2020;
ΜΠ: Το 2019 - After the Fall of New York. ΑΠΟΛΥΤΑ.
ΑΧ: Επίσης, όταν ερευνούσα την πλούσια καριέρα του George Peppard για το επεισόδιο του Galaxy Of Terror, έμαθα ότι έπαιζε σε μια ξεπλυμένη κομεντι του 1968 ονόματι What’s So Bad About Feeling Good?, στην οποία ένα Τουκάν προκαλεί μια πανδημία, hilarity ensues.
ΣΚ: Το Sakura Killers όπου κανένας δεν είναι σίγουρος τι πραγματικά συμβαίνει.
Πιστεύετε πως ο Christopher Nolan καταλαβαίνει τις ταινίες του;
ΜΠ: Ναι. Γιατί φτιάνει ταινίες με τον απλό κανόνα «όταν ο ένας θα κάνει εκείνο, τότε ένας άλλος θα κάνει το άλλο, αλλά μετά δεν θα το έχει κάνει ο ένας το εκείνο, γιατί ο άλλος θα είναι ο εκείνος, ή κάτι τέτοιο και μετά όλα θα είναι ανάποδα».
AX: O Nolan φτιάχνει ταινίες που φαίνονται έξυπνες σε έφηβους και σε χασικλήδες. Εμένα δε μου αρέσει γιατί είμαι γέρος και προτιμώ το αλκοόλ.
ΣΚ: Δεν καταλαβαίνω το πνεύμα του Αχιλλέα, αλλά είναι σαν αυτό που κάνεις ντουζ το πρωί και θυμάσαι αποσπάσματα από τα όνειρα που είδες, δεν βγάζεις άκρη, αλλά γενικά βλέπονται.
Ποιος θα θέλατε διακαώς να έρθει καλεσμένος σας σε ένα Film Pit; (Υπαρκτό ή φανταστικό πρόσωπο)
ΜΠ: Ο Λορένζο Λάμας, η Σύνθια Ροθροκ, ο Μάικλ Ντούντικοφ και ο Φρανκ Χενενλότερ.
ΑΧ: Ο ΡΟΜΠΟΓΟΥΟΡ:
Μακής: Καλησπέρα Ρομπογουορ, χαιρόμαστε πολύ που είσαι μαζί μας
ΡΓ: …
Μακης: Βρήκες το υπόγειο εύκολα;
ΡΓ: …
Μάκης: ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ.
ΣΚ: Ο Γκόντφρεη Χο.
Ποιος σκηνοθέτης πιστεύετε ότι θα πλήρωνε όσο-όσο για να σας έχει πρωταγωνιστή στην ταινία του; (Τον καθένα από σας ξεχωριστά)
ΜΠ: Ο Γκόντφρεη Χο. ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.
ΑΧ: Εγώ εκ των πραγμάτων μόνο κομπάρσος στο Spinal Tap 2-The Reckoning μπορώ να είμαι. O Στέλιος, από την άλλη, είναι ξεκάθαρα χαρακτήρας του Abel Ferrara, ενώ ο Μάκης θα έπρεπε να παίζει το comedic μισό μπατσοδιδύμου των πρώιμων 90s σε σκηνοθεσία Richard Donner.
ΣΚ: Θα μιλήσω και για τους άλλους δύο και θα πω Πολ Βερχόφεν.
Επειδή, όμως, μετά από 50 εκπομπές, μάλλον είστε επαρκώς καταρτισμένοι για να γυρίσετε ο καθένας μια αναλόγου υψηλού επιπέδου ταινία με αυτές που καταπιάνεστε, περιγράψτε μου ο καθένας τον πιο εκθαμβωτικό και αποστομωτικό ήρωα της ταινίας σας -και δώστε και τον τίτλο της.
ΜΠ: Ο Στηβ Μαγκαφιόρος, Έλληνας που ζει στην Αστόρια των 80ς, έρχεται αντιμέτωπος με συμμορία κακοποιών, που στην προσπάθειά τους να του πουλήσουν προστασία για το σουβλατζίδικο Όλυμπος, το οποίο και περήφανα τρέχει, σκοτώνουν την αγαπημένη του για εκφοβισμό. Ο Στηβ ορκίζεται εκδίκηση και βγάζοντας από το μπαούλο του προπάππου του το γιαταγάνι του ξεχύνεται στους δρόμους της Νέας Υόρκης.
Ο Πάνος Μιχαλόπουλος ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΗΒ ΜΑΓΚΑΦΙΟΡΟΣ στην ταινία Γκρηκ Τζάστις (Αγάπη μου, εξόργισα τον Σουβλατζή).
ΑΧ: Έλλην μουσικός της Χέβυ Μέτολ πουλάει ψυχή σε διάβολο, κλασικά, με αντίκρυσμα άφατη επιτυχία/σφηνάκια/γκομενικά και τα λοιπά. Η ιστορία είναι αυτή που φανταζόμαστε και έχουμε δει πεντακόσες φορές όλοι, αλλά το τουίστ είναι ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ.
Η Μαίρη Είναι Ροκ (εναλλακτικά, Ροκάκια Με Τον… Διάβολο) - με τη Τζοβάνα Φραγκούλη στον επώνυμο ρόλο.
ΣΚ: Δεν μπορώ να ξεπεράσω τον Στηβ Μαγκαφιόρο.
Όση ώρα ετοίμαζα αυτές τις ερωτήσεις, άκουγα τα θέματα από τις ταινίες του John Carpenter. Έχετε να μου προτείνετε κάτι πιο ταιριαστό;
ΜΠ: Ασφαλώς. Το σάουντρακ του Mac and Me.
ΑΧ: Όχιιιι Mac and Me. Επίσης, καλός ο Carpenter, δε λέω, αλλά ας τιμήσουμε λίγο και έναν από τους ακάματους εργατες του σοφτκορ, τον ιταλό Γιώργο Κατσαρό, τον εραστή με το σαξόφωνο, τον έναν και μοναδικό Fausto Papetti. Ή το soundtrack του Judgement Night, είναι πολύ παρόμοια αισθητικά.
https://www.youtube.com/watch?v=SkbojpSsRdQ
ΣΚ: He could jump the Grand Canyon and land it WENG WENG RAP.
Πιστεύετε πώς μέχρι να φτάσετε τις 100 εκπομπές, ο κόσμος θα έχει καταστραφεί; Κι αν ναι, πώς;
MΠ: Ο κόσμος θα έχει καταστραφεί μέχρι να πιάσουμε τις 55 ποιες 100;
ΑΧ: Εγώ ξέρω ότι όλοι το θάψαμε το Waterworld όταν βγήκε, και τώρα πάμε προσω ολοταχώς για βραγχιοφόρους μοναχικούς αμερικάνους καμπόηδες να ξεκατινιάζονται με μετακαταστροφικούς πειρατές σε σκουριασμένα αμπάρια.
ΣΚ: Ο κόσμος θα καταστραφεί στις 217 εκπομπές μας, σύμφωνα με τις τελευταίες προβλέψεις.
Περισσότερο Film Pit μπορείτε να βρείτε στην επίσημη σελίδα του, στο Facebook, το Spotify και τα Apple Podcasts -πάντα με δική σας ευθύνη.
