Σαν σήμερα, 27 Ιουνίου στο Χιούστον του Τέξας, η μέρα θεωρείται σχεδόν αργία για όσους (αρκετές χιλιάδες κόσμου) μεγάλωσαν με τα περίφημα mixtapes του Dj Screw.
Περιέργως, η ημερομηνία δεν σχετίζεται με τη γέννηση ή τον αιφνίδιο θάνατο του Dj Screw, αλλά αναλογεί στον τίτλο του πιο θρυλικού mixtape από τα 350 (!!!) περίπου που κυκλοφόρησε ο “μπαμπάς” των pitched down (δηλαδή των αργών και ατμοσφαιρικών) mixtapes και που σε μία μέρα σαν και τη σημερινή το 1996, ηχογράφησε τα freestyles των Big Moe, Key-C, Yungstar, Big Pokey, DeMo, Haircut Joe και Kay-Luv πάνω από το πειραγμένο beat του "Da Streets Ain't Right,” των Kriss Kross.
Eλαχίστες ώρες μετά, η κασέτα και το CD με το mixtape “June 27” βρήκαν το δρόμο τους, όπως τα περισσότερα mix που έκανε ο Dj Screw, σε κάθε “καλοφτιαγμένο” αμάξι του Houston, σε κάθε γειτονιά και σε κάθε σχολείο. Δύο δεκαετίες αργότερα, δεκάδες σχολικές μπάντες συνεχίζουν να διασκευάζουν το “June 27” στους σχολικούς χορούς ενώ θρυλικοί Houston rappers όπως ο Lil Flip εξακολουθούν να κλείνουν τα live σετ τους με αποσπάσματα από το εν λόγω mixtape, βλέποντας την απίστευτη ανταπόκριση που έχει στο κοινό.
Αυτές τις μέρες λοιπόν, κυκλοφορεί και επίσημα ένα βιβλίο που καταγράφει τα έργα και τις ημέρες του Dj Screw. Το έχει επιμεληθεί ο Lance Scott Walker, που έχει επίσης γράψει και το έπος “Houston Rap” ενώ ο τίτλος του βιβλίου, απόλυτα συμβατός με τον αργές ταχύτητες στις οποίες ταλαιπωρούσε ο Screw τα samples του, φέρει τον τίτλο “A Life in Slow Revolution”. Γιατί ακόμα και αν είναι παντελώς άγνωστος στη χώρα μας, ο ήχος και τα κόλπα παραγωγής του Dj Screw δημιούργησαν μια ολόκληρη σχολή στις πολιτείες της Αμερικής που συνορεύουν με το Houston, εκεί όπου τα αργόμπιτα jams του σε συνδυασμό με τα freestyles των ντόπιων MCs έβαλαν το σπόρο για αυτό το υποείδος της ραπ και παράλληλα του εξασφάλισαν κέρδη χιλιάδων δολαρίων και πάνω απ' όλα μια υστεροφημία που ταιριάζει σε έναν οραματιστή του hip hop.
Όμως ας το πιάσουμε από την αρχή. Ο Robert Earl Davis Jr. aka Dj Screw (ψευδώνυμο που προέκυψε από τον τρόπο που πετσόκοβε τους δίσκους που μίξαρε) θεωρείται από τους πρωτεργάτες της περίφημης “chopped and screwed" dj τεχνικής και ξεκίνησε να κάνει dj sets στην πόλη του Χιούστον από το 1983, σε ηλικία μόλις 12 χρονών. Μέχρι τα 1990, είχε βρει το χαρακτηριστικό slowed down στυλ για να μιξάρει τους αγαπημένους του ραπ και r&b δίσκους και από τις αρχές των 90s (’91 - ’92) ξεκίνησε να πουλάει τα mixtape του προς το 10 δολάρια την κασέτα. Για όλους τους σωστούς λογούς, καθώς μιλάμε κυριολεκτικά για μια ριζοσπαστική για την εποχή της τεχνική μίξης, οι κασέτες του Screw ταξίδεψαν σε κάθε εφηβικό σπίτι του Τέξας και σύντομα μια σειρά από ανερχόμενους MCs που έμεναν στη νότια πλευρά της πόλης ξεκίνησαν να ξημεροβραδιάζονται στο δωμάτιο του προκειμένου να ηχογραφήσουν πάνω στα αργόμπιτα jams του.
Πολύ σύντομα, η Screwed Up κλίκα ήταν κάτι ζηλευτό, ειδικά αν ήσουν από το Houston και μόλις είχες περάσει τα 20 σου ενώ από την εν λόγω παρέα προέκυψαν μερικά από τα σημαντικότερα ραπ ονόματα της πόλης στις επόμενες δύο δεκαετίες. Big Hawk, Big Moe, E.S.G., Fat Pat, Z-Ro, Trae tha Truth και ο Lil Flip ήταν από τους MCs που είχαν την τύχη να περνάνε συχνά χρόνο με τον Screw. O Russell Washington της BigTyme Recordz θα υπογράψει για την κυκλοφορία του All Screwed Up και εκεί θα γίνει ξεκάθαρο πλέον το εκλεκτικό γούστο και η τεχνική του Dj Screw. Πολύ πριν τους Avalanches, τους 2 Many Djs και τον Girl Talk, o Screw θα έπαιρνε στοιχεία από 4 τελείως διαφορετικούς και σούπερ eclectic δίσκους και θα έφτιαχνε τα περίφημα slow jams του αφήνοντας τον απαραίτητο χώρο στους φίλους του για να ραπάρουν για οτιδήποτε τους περνούσε από το μυαλό. Για παράδειγμα στο “Τell Me Something Good” σαμπλάρει Chaka Khan, Isley Brothers και Art Of Noise πριν ο UGK ξεκαθαρίσει ότι δεν “πείραξε” την γκόμενα κανενός από την γειτονιά.
Αυτές οι κασέτες και η ταχύτητα με την οποία διαδίδονταν, μοιραία, δημιούργησαν ουρές έξω από το σπίτι του Screw ο οποίος δεν το είχε σε τίποτα στο να φτιάχνει κατά παραγγελία mixtapes. Αυτό σήμαινε ότι ο καθένας μπορούσε να πάει εκεί με τη λίστα των κομματιών που επιθυμούσε να ακούσει στο “chopped and screwed" mixtape του, ενώ δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις των ανθρώπων που είχαν την τύχη να ραπάρουν πάνω στο mix για οτιδήποτε τους απασχολούσε εκείνη την εποχή, από σχέσεις, μέχρι τσαμπουκάδες, αμάξια με pimp my ride αισθητική, κόντρες και ασφαλώς ναρκωτικά.
Ναι, δυστυχώς αυτά τα τελευταία είναι που έκαναν νωρίς τη ζημιά. Από την εποχή που ο Dj Screw έγινε το όχι και τόσο κρυμμένο μυστικό της πόλης, μετακόμισε στο δικό του σπίτι και έφτιαξε το δικό του κατάστημα για να πουλάει τα mixes του, ξεκίνησε και ο εθισμός του στο purple drank ή αλλιώς lean ή αλλιώς κωδεΐνη στο ίδιο ποτήρι με σιρόπι για το βήχα και σόδα τύπου Sprite. Ίσως εδώ, για πρώτη φορά, να γίνεται κατανοητή η παγκόσμια -πλέον- επίδραση του Dj Screw. Αφενός εφηύρε ένα ήχο που μοιραία έκανε τα πάντα να λειτουργούν παραμορφωμένα σε αργές ταχύτητες (και η μετέπειτα επιρροή του μπορεί να φανεί σε κομμάτια όπως το “Peso” του A$AP Rocky , το “Purple Swag” ή το “Houston Old Head” όπως και το “November 18th” του Drake), αφετέρου πολλοί τον κατηγόρησαν ότι διέδωσε το purple drank ως απαραίτητο συστατικό για να βιώσει κανείς την απόλυτη ψυχεδελική εμπειρία των mixtapes του. Και ασφαλώς, μορφές όπως ο A$AP Yams που είχε εμμονή με τον ήχο και όλους τους δίσκους που ανέδειξαν τα mixtapes του Screw τον ακολούθησε τόσο φανατικά, που και αυτός έφυγε πριν την ώρα του μετά από υπερβολική χρήση κωδεΐνης.
Παρόλα αυτά, για εκείνη την πενταετία από το 1995 μέχρι το 2000, την περίοδο, δηλαδή, της ωριμότητάς του, ο DJ Screw κατάφερε να δημιουργήσει το απόλυτο δικό του κύμα στην κουλτούρα της πόλης τους Τέξας. Το 3 'n the Mornin' (Part Two) του 1996 έγινε άτυπα το εγχειρίδιο για την επιβίωση κάθε πιτσιρικά αλλά και ανερχόμενου hustler στους δρόμους της πόλης. Αμάξια με αναρτήσεις και τακάκια μεγαλύτερα απ' ό, τι αντέχει ο μέσος όρος αισθητικής, είχαν γίνει κινητά soundsystems που έπαιζαν ασταμάτητα τα tapes του Screw και διέδιδαν τον αληθινό street ήχο μιας πόλης που σύντομα θα έμπαινε στο παγκόσμιο μουσικό χάρτη ως η γενέτειρα της Beyonce και του Travis Scott. Βέβαια μπορεί o Screw σπάνια να εμφανιζόταν δημόσια, κυρίως γιατί κοιμόταν ελάχιστα και εργαζόταν μανιωδώς στο “Wood Room”, όπως το αποκαλούσε , αλλά η φήμη που ακολουθούσε κάθε sample, κάθε κόσμημα, κάθε sneaker και κάθε ρούχο που διάλεγε να φορέσει ήταν εντυπωσιακή και λειτουργούσε κυριολεκτικά σαν ευαγγέλιο για τους ακόλουθους του. Μια μικρή κοινότητα ανθρώπων, από συνεργάτες, μέχρι , ντίλερς ή απλοί φανς που άραζαν μαζί του, οι περίφημοι “screwheads” είχαν συσπειρωθεί γύρω από τις Screwed Up Records αρχηγείο. Στον μικρόκοσμο που είχε ο ίδιος επιλέξει να ζήσει, ήταν ήδη ένας μικρός θεός και καθόλου τυχαία μετά τον αιφνίδιο θάνατό του, στις 16 Νοέμβρη του 2000 οι τιμές που του επεφύλαξε η πόλη του Χιούστον και η αμερικάνικη hip hop βιομηχανία ήταν εντυπωσιακές.
Το DJ Screwfest με την συμμετοχή διακοσίων και βάλε ειδικά διαμορφωμένων οχημάτων και δεκάδων ραπ ονομάτων είναι ένα φεστιβάλ που ξεκίνησε το 2006
Το ντοκιμαντέρ Screwed In Houston που επιμελήθηκε το VBS το 2007 είναι μαζί με το νέο βιβλίο οι δύο βασικές “πηγές” για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη δράση, τα έργα και τις ημέρες του Screw
Και τέλος, η αρχειοθέτηση 1600 βινυλίων από τη δισκοθήκη του Screw στην κεντρική βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Χιούστον και ένας εκθεσιακός χώρος στο σπίτι όπου διατηρούσε το “Wood Room”, είναι τρανές αποδείξεις του σεβασμού που θα τρέφει για πάντα η πόλη σε έναν από τους μουσικούς της ήρωες.
Στην εναλλακτική μουσική που απολαμβάνουμε όλοι μας από τα 00s και μετά, οι τεχνικές αλλά κυρίως η slow down αισθητική του Screw και η αίσθηση ότι ακούς rap δίσκους που παίζουν σε ένα υποβρύχιο πικάπ και είναι γεμάτοι από echo και ψυχεδελικές ατμόσφαιρες, γέννησαν ουκ ολίγα μουσικά ιδιώματα - ακόμα και κάποια αρκετά μακριά από την ραπ. Ο ήχος των οΟοΟΟ, η σύντομη witch house μόδα, τα ηχοτοπία των Onehtrx Point Never, η ατμοσφαιρική R&B του How To Dress Well ή ακόμα και οι Salem, έχουν όλοι τον DJ Screw ως αναφορά και βασική επιρροή τους και καθόλου τυχαία, η τρέχουσα γενιά των music heads που ασχολούνται με τη μουσική πρωτοπορία -ονόματα όπως ο Bill Kouligas της PAN- φρόντισαν να διαδώσουν την έκδοση του βιβλίου “A Life in Slow Revolution” ως ελάχιστο φόρο τιμής, στην επίδραση που είχε στο σύγχρονο ραπ ο ήχος του DJ Screw -ένα όνομα που μπορεί παγκόσμια να είναι λιγότερο αναγνωρισμένο, αλλά η επίδραση του στον ήχο που κατά καιρούς κυριαρχεί στα charts είναι αναμφισβήτητη.
Όμως, όπως σωστά σημειώνει και ο μελετητής Lance Scott Walker, “το είδος που δημιούργησε ο Screw μπορεί να πέρασε με το όνομα του στην ιστορία, αλλά όσοι τον έζησαν σαν “screwheads" μπορούν να επιβεβαιώσουν ότι “it wasn’t “screwed” if it didn’t go through his hands”.
