Στην προηγούμενη στήλη μιλήσαμε για έναν δίσκο πολύ μπροστά από την εποχή του που πραγματικά ήθελε μουσικές παραστάσεις για να εκτιμήσεις την περίοδο που κυκλοφόρησε. Αυτή την εβδομάδα τραβάω από την δισκοθήκη μου ένα άλμπουμ-ορόσημο για τον ήχο του που το ίδιο δημιούργησε, σε μια περίοδο που η καλή μουσική έβγαινε με το κιλό. Κάτι που μόνο δύσκολα θα έκανε τα πράγματα στην συνέχεια. Ο Jun Seba κατα κόσμον Nujabes, hip hop παραγωγός και ιδιοκτήτης δικού του δισκογραφικού label αλλά και δισκοπωλείου στην περίφημη Shibuya Street στο Τόκιο, κατάφερε να δημιουργήσει δικό του μουσικό κύμα, πιθανώς χωρίς ο ίδιος να το έχει αντιληφθεί.
Ακόμα θυμάμαι το πόσο δύσκολο ήταν να βρούμε στις αρχές του 2000 CDs με τέτοιο ήχο από Ιαπωνία και γι αυτό όλες αυτές οι κυκλοφορίες θα μου θυμίζουν πάντα το τιμημένο SoulSeek που κατεβάζαμε τα mp3s και εν συνεχεία τυπώναμε τα εξώφυλλα και τα φτιάχναμε μόνοι μας. Και λέω CDs γιατί αυτή την στενή περίοδο 2000-2008 περίπου, η βιομηχανία σήκωνε σχεδόν μόνο CDs. Και εκεί που η Nu jazz άνθιζε και το Hip Hop γίνοταν όλο και πιο jazzy και happy, ένας πολύ smooth ήχος ξεπρόβαλε που αδίκως πολλοί συμπεριέλαβαν στο απαράδεκτο Lounge κίνημα που ήταν στην πραγματικότητα ένας αχταρμάς, όλοι το γνωρίζουμε αυτό. Παρόλαυτα δεν θα κακιώσω για την ομπρέλα της Lounge γιατί έμαθε μουσική σε πολλούς από εμάς.
Ο Nujabes ήταν διαφορετικός και παρότι εύπεπτος από το πρώτο λεπτό (η μουσική του ακόμα και σήμερα ακούγεται η ίδια με τότε) κατάφερε να ξεχωρίσει λόγω της ποιότητας και της ειλικρίνειας της. Μιλάμε ουσιαστικά για instrumental jazz-based hip hop, που κάποιες φορές βέβαια είχε rap και κάποιες άλλες ή voices ή τραγούδι κανονικό. Το reference ήταν εκεί καθώς και τα σωστά samples. Τι να λέμε τώρα, το 4ο προσωπικό του άλμπουμ, Modal Soul του 2005 που έχουμε στην στήλη δε, μέχρι και διασκευή στον τεράστιο Terry Callier έχει που προφανώς ήταν ένας από τους μέντορες του Nujabes για τον πάνγλυκο ήχο του, πέρα από τα άπειρα looped πιανάκια.
Αλλιώς ξεκίνησα και αλλιώς συνέχισα. Συνοψίζοντας, το Modal Soul δεν στοίχειωσε - έντυσε άδικα τα όνειρα μας. Υπήρξε πυξίδα εκείνα τα χρόνια και ακούγεται ως και σήμερα σαν νεράκι παντρευόντας πολλή μουσική back and forth. Επιτέλους τυπώθηκε σε βινύλιο και έτσι έκανε τα πράγματα καλύτερα για όλους μας.
Καλή εβδομάδα αδέρφια.
