Πόσες φορές έχετε βρεθεί σε έναν εντυπωσιακό χώρο και στην προσπάθειά σας να τον οικειοποιηθείτε, σκέφτεστε τι μουσική θα του πήγαινε; Στη δική μου περίπτωση, αυτό έχει συμβεί πολλές φορές. Στο Πλανητάριο, στον Λυκαβηττό, στην Αιξωνή, σε κάποια αγαπημένη θάλασσα, κάπου που το μυαλό ξεφεύγει και δημιουργεί το κατάλληλο τοπίο και τις προϋποθέσεις για αισθανθεί ασφάλεια. Κάποια από τα μέρη που το έχω σκεφτεί έντονα αυτό, είναι σε επιβλητικά κτίρια που στεγάζουν κυρίως μουσεία. Όχι μόνο για την αρχιτεκτονική τους, αλλά και για το περιεχόμενο, που είναι επιβλητικό από μόνο του, λόγω ιστορίας.
Σε αυτό το κομμάτι, όμως, μας πρόλαβαν άλλοι (οι Air) και πιστέψτε με, το έκαναν με μεγάλη μαεστρία όταν το 2014 τους ζητήθηκε από το Palais des Beaux Arts in Lille, με άλλα λόγια την Σχολή Καλών Τεχνών της Λιλ στην Γαλλία. Ένα από τα μεγαλύτερα μουσεία της χώρας έκανε ένα ανοιχτό στο κοινό project. Οι Air ήταν μάλλον ένα από τα καλύτερα πράγματα που απολαύσαμε μουσικά πάνω από μια 20ετία. Έρχονταν από τις Βερσαλλίες της Γαλλίας, που έχει δείξει πως ξέρει να το κάνει πολύ καλά. Το ντουέτο αποτελούνταν από τους άκρως ταλαντούχους Nicolas Godin και Jean-Benoît Dunckel. Δε θα κρύψω την αδυναμία μου για τον πρώτο. Και καθότι λάτρης της δισκογραφίας τους, όταν ανακοινώθηκε η κυκλοφορία του Music for Museum από το Vinyl Factory, έτρεξα να προλάβω. Αφού δεν θα ήμουν στο μουσείο, να μην είχα ένα μέρος της εμπειρίας από την τυπωμένη μουσική;
Ασυγκίνητος δε θα μείνει κανείς με αυτό εδώ το έπος, που έμελλε να αποτελέσει την τελευταία τους δουλειά. Το artwork είναι εξαιρετικό. Διπλό διάφανο βινύλιο σε gatefold συσκευασία, με φωτογραφίες από τα εκθέματα και γραμμικά μοτίβα από φωτογραφίες του εσωτερικού του μουσείου στο μπλε του πάγου χρώμα που είχε φωτιστεί για την περίσταση. Μέσα υπάρχει και βιβλίο από όλο το project, που ανοίγει και καταλήγει σαν μια τεράστια αφίσα. Να πούμε ότι σαν εκθέματα παρουσιάστηκαν και οι δύο Air!
Στο μουσικό σκέλος, τώρα, που άφησα τελευταίο: Τι μπορεί κανείς να πει για τη μουσική τους; Δέκα στον αριθμό LPs. Από το μαγικό Moon Safari του 1997 και μετά, έδειξαν τις υπερδυνάμεις τους. Με γνώμονα την καλή γαλλική μουσική του λατρεμένου Serge Gainsbourg και των φανταστικών συνθετών library μουσικής από τις αρχές του 1970 και μετά, κατάφεραν να αναδείξουν τον ήχο τους. Άλλοτε πιο pop, όπως συνηθίζουν οι Γάλλοι και άλλοτε πιο dark, με έμφαση στον κινηματογραφικό ήχο.
Το Music for Museum θα έλεγε κανείς πως είναι αναμφίβολα, ό,τι πιο ώριμο έκαναν, αφήνοντας πίσω τα πάντα και γράφοντας ένα ατμοσφαιρικό αριστούργημα. Σε μια περίοδο που το genre της ambient, new age μουσικής ζει και βασιλεύει και όλοι προσπαθούν να το προσεγγίσουν με κάθε τρόπο, οι Air έχουν κάτι για όλους εσάς. Κάτι που από το εναρκτήριο "Land Me" σε παίρνει μαζί του σε ένα κοσμικό ταξίδι που διαρκεί περίπου μια ώρα ή που, τελικά, δεν τελειώνει ποτέ. Μουσική για μουσεία με πολλά synths, drone ατμόσφαιρα και ελάχιστα πνευστά. Πατήστε play και καλή απόλαυση, folks!
https://www.youtube.com/watch?v=gWtK6Feva9c
