Η 3η και τελευταία μέρα του φετινού Release Athens που πραγματοποιείται με χορηγό τη Visa, ήδη έχει (άτυπα) ονομαστεί ως «η μέρα των Jamiroquai» σε διάφορες συζητήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και δικαιολογημένα, αφού το Σάββατο 17 Ιουνίου στην Πλατεία Νερού το ελληνικό κοινό θα έχει την ευκαιρία να δει μπροστά του ένα από τα μεγάλα συναυλιακά απωθημένα του. Αν δεν το έχεις κάνει ακόμα, φρόντισε να κλείσεις γρήγορα το εισιτήριο σου, χρησιμοποιώντας τη Visa κάρτα σου, καθώς έτσι μπορείς να κερδίσεις την πρώτη σου μπύρα δώρο, σε αυτό το μοναδικό live.
Jamiroquai
Αν και συνηθίζουμε να λέμε «οι Jamiroquai», στην πραγματικότητα το σχήμα είναι one-man show, αφού κινητήριος δύναμη και «ψυχή» του συνόλου είναι ο ιδρυτής, τραγουδιστής και συνθέτης του υλικού τους Jay Kay (πραγματικό όνομα: Jason Cheetham), ο οποίος έστησε τη μπάντα το 1992 στο Λονδίνο και την καθοδηγεί μέχρι και σήμερα, που έχει πια φτάσει στα 47.
Οι Jamiroquai αναδείχθηκαν σε πραγματικό φαινόμενο κατά τη δεκαετία του 1990, γιατί ενώ ξεκίνησαν ως κομμάτι μιας ήδη ενεργής και επιτυχημένης acid jazz σκηνής –την οποία εκπροσωπούσαν συγκροτήματα σαν τους Brand New Heavies ή τους Incognito– έφτασαν να την υπερβούν σε δημοτικότητα, μετρώντας πωλήσεις 30.000.000 αντιτύπων σε παγκόσμια κλίμακα. Αυτή μάλιστα τη στιγμή, Βρετανοί ειδικοί υπολογίζουν ότι ο Jay Kay κατέχει περιουσία αξίας 40.000.000 λιρών, βάση της οποίας στάθηκαν οι πωλήσεις των Jamiroquai. Κι όλα έγιναν γιατί ήθελε να γίνει τραγουδιστής των Brand New Heavies, αλλά «κόπηκε» στη σχετική audition!
Με το πρώτο τους κιόλας άλμπουμ, Emergency On Planet Earth (1993), οι Jamiroquai έγιναν «δύναμη» στη Βρετανία, βλέποντάς το να κατακτά το νούμερο 1 των charts και να βγάζει top-10 επιτυχίες σαν το “Too Young To Die”. Με αυτό, όμως, ο Jay Kay έθεσε παράλληλα και τον ορίζοντα των οικολογικών του προβληματισμών, καλώντας το κοινό –στο ομώνυμο του δίσκου τραγούδι– να σκεφτεί λίγο την περιβαλλοντολογική καταστροφή και να αντισταθεί στην περαιτέρω μοντερνοποίηση της ζωής.
Επίσης, ήταν και ο δίσκος που λάνσαρε τη γνωστή καρτούν εικόνα του Jay Kay ως «Buffalo Man», μια σιλουέτα δηλαδή που φορούσε ένα χαρακτηριστικό καπέλο που παρέπεμπε στον αμερικανικό βίσωνα λόγω των κεράτων του. Το (περίφημο, πια) σκίτσο που είχε φτιάξει για λογαριασμό του ο Βρετανός σχεδιαστής James Marsh ταξίδεψε τότε σε όλον τον κόσμο, καθώς επιλέχθηκε ως εξώφυλλο του Emergency On Planet Earth. Λίγοι όμως ξέρουν την αλήθεια πίσω από την όλη παραπομπή, που έχει να κάνει με τον «δικό μας» Μινώταυρο –έναν μύθο ιδιαιτέρως αγαπητό στον Jay Kay, ο οποίος έχει δηλώσει σε συνεντεύξεις του πόση ταύτιση αισθανόταν από μικρός με τον Θησέα!
Με τα πράγματα σε τόση κίνηση, το επόμενο βήμα ήρθε πολύ γρήγορα. Το The Return Οf Τhe Space Cowboy (1994) μπορεί να έχασε για λίγο το βρετανικό νούμερο 1, μα εδραίωσε τους Jamiroquai ως πρέσβεις ενός ανανεωμένου funk ήχου, με πατήματα στην τζαζ και στη soul του Stevie Wonder. Έκανε επίσης το όνομά τους ευρύτερα γνωστό, καθώς τα τραγούδια τους άρχισαν να ακούγονται πολύ και εκτός Βρετανίας, όχι μόνο σε άλλες χώρες της Δυτικής Ευρώπης, μα και ως την Αυστραλία και την Ιαπωνία. Μόνο η Αμερική «αντιστεκόταν», όμως όχι για πολύ ακόμα.
Το Travelling Without Moving του 1996 αποδείχθηκε στον πλέον καθοριστικό δίσκο στην καριέρα των Jamiroquai, αυτόν που και το «κάστρο» της Αμερικής έριξε, μα και σε παγκόσμιους αστέρες τους μετέτρεψε. Εκεί βρίσκονται άλλωστε και τα τραγούδια με τα οποία τους λάτρεψε πολύς κόσμος και στη χώρα μας, πρωτίστως δηλαδή το "Cosmic Girl", αλλά και το "Virtual Reality", που έκανε μεγάλη αίσθηση σε εκείνα τα χρόνια με το (βραβευμένο) βιντεοκλίπ του.
Μία ακόμα τεράστια επιτυχία ήρθε το 1998 μέσω του soundtrack του πολυσυζητημένου remake του θρυλικού Godzilla: ήταν το “Deeper Underground”, το μοναδικό νούμερο 1 που κέρδισαν οι Jamiroquai στη Βρετανία σε επίπεδο τραγουδιών, το οποίο «προλόγισε» έτσι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το δύσκολο άλμπουμ που θα διαδεχόταν το Travelling Without Moving. Κάπως έτσι, όλα κύλησαν ομαλά για το Synkronized του 1999, που έβγαλε μάλιστα άλλη μία σημαντική επιτυχία, το “Canned Heat”.
Με το Synkronized τελείωσε και η πρώτη φάση της καριέρας των Jamiroquai, καθώς ο Jay Kay άρχισε να προσανατολίζει τις συνθέσεις του προς πιο disco και εν γένει ηλεκτρονικά μονοπάτια, κάτι που οδήγησε κάποια από τα αρχικά μέλη της μπάντας να αποχωρήσουν –μεταξύ τους και τον Wallis Buchanan, με το τόσο χαρακτηριστικό του didgeridoo (όργανο παραδοσιακό των ιθαγενών της Αυστραλίας). Το 5ο τους λοιπόν άλμπουμ A Funk Odyssey (2001) δίχασε ήδη από το club αισθητικής εξώφυλλο και απογοήτευσε μερίδα των 1990s fans, όσους θεώρησαν ότι χάθηκε ο ιδιαίτερος Jamiroquai ήχος τον οποίον είχαν αγαπήσει. Δεν αισθάνονταν όμως όλοι έτσι, κάτι που απέδειξε το τραγούδι “Little L”, γενόμενο η μεγαλύτερη dance επιτυχία στην καριέρα τους.
Έκτοτε ο Jay Kay έχει κινηθεί με συνέπεια στην ίδια πορεία, τελευταίος καρπός της οποίας είναι το φετινό άλμπουμ Automaton, που του χάρισε ακόμα ένα νούμερο 1 στην πατρίδα Βρετανία και τον έχει βγάλει στη νυν περιοδεία, στα πλαίσια της οποίας θα τον δούμε κι εμείς στην Πλατεία Νερού. Κάτι τέτοιο, ασφαλώς, δεν σημαίνει ότι έχει ξεχάσει τις παλιές του επιτυχίες. Κάθε άλλο!
Michael Kiwanuka
Παλιότερα το μουσικόφιλο κοινό παραπονιόταν ότι δύσκολα βλέπει στην Ελλάδα κάποιον καλλιτέχνη «την ώρα που συμβαίνει». Αυτό δεν ισχύει πια και τόσο, και σίγουρα δεν ισχύει για το Release Athens με χορηγό τη Visa, που φέρνει στα μέρη μας έναν από τους πιο συζητημένους καλλιτέχνες του 2016, ώστε να πλαισιώσει τους αγαπημένους Jamiroquai το Σάββατο 17 Ιουνίου, στην Πλατεία Νερού, όπου εκτός από ωραίες μουσικές θα υπάρχουν δώρα και εκπλήξεις, για όσους έχουν κάρτα Visa.
Ο λόγος για τον Michael Kiwanuka, του οποίου το τραγούδι “Love & Hate” έχει ακουστεί στο ελληνικό ραδιόφωνο όσο λίγες διεθνείς επιτυχίες της τελευταίας δεκαετίας. Και βέβαια δεν είναι μόνο εγχώρια η απήχηση του 29χρονου Βρετανού.
O Kiwanuka μεγάλωσε στο βόρειο Λονδίνο, σε μια οικογένεια μεταναστών από την Ουγκάντα της ανατολικής Αφρικής, που το έσκασαν στη Βρετανία για να ξεφύγουν από τον τρόμο τον οποίον είχε επιβάλλει στη χώρα τους η στυγνή δικτατορία του Αμίν Νταντά (1971-1979). Αρχικά έπαιζε κιθάρα για λογαριασμό άλλων καλλιτεχνών, μέχρι που τον εντόπισε η μικρή δισκογραφική Communion, όπου και κυκλοφόρησε το πρώτο του ΕΡ, Tell Me A Tale (2011).
Το ξεκίνημα μπορεί να ήταν αθόρυβο, αλλά σύντομα ο Kiwanuka τράβηξε ακόμα μεγαλύτερη προσοχή, χάρη κυρίως στη φωνή του, με τις καλοχωνεμένες αναφορές σε τιτάνες της soul σαν τον Otis Redding και τον Marvin Gaye. Βρέθηκε έτσι με συμβόλαιο στην Polydor, η οποία και έβγαλε το ντεμπούτο άλμπουμ του Home Again το 2012: έναν δίσκο που έφτασε με άνεση στο #4 των βρετανικών charts, κερδίζοντάς του όμως και (αναπάντεχο) κοινό σε χώρες όπως η Νορβηγία, η Ολλανδία και το Βέλγιο. Εν τέλει μάλιστα και στην Αμερική.
Ο δρόμος είχε λοιπόν ήδη στρωθεί για τη μεγάλη περσινή επιτυχία του 2ου άλμπουμ του Love & Hate (Βρετανία #1), που έκανε τον νεαρό ερμηνευτή αγαπητό και στη δική μας χώρα. Πολλοί τον θεωρούν πια ως τη νέα μεγάλη φωνή της «μαύρης» Βρετανίας και ως καλλιτέχνη που είναι απλά ζήτημα χρόνου να εδραιωθεί και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αναμένεται λοιπόν με ιδιαίτερο ενθουσιασμό στην Πλατεία Νερού το Σάββατο 17 Ιουνίου, προσφέροντας –μαζί βέβαια με την εμφάνιση των Jamiroquai– το καλύτερο δυνατό κλείσιμο για το Release Athens 2017 το οποιό πραγματοποιείται και φέτος με χορηγό τη Visa, και έχει ήδη ανανεώσει και επισήμως το ραντεβού του με το κοινό για το 2018!
