Μαγικό, ταξιδιάρικο και τόσο καλοφτιαγμένο που επιβάλλεται να το ακούσεις με τα μάτια κλειστά.

Η ομορφιά της απλότητας θα κερδίζει πάντα.

Ηλεκτρονική μουσική από την Ελλάδα του 2023 που αξίζει να μπεί σε κάθε δισκοθήκη.

 Οι Depeche Mode θυμήθηκαν τον θάνατο και γι' αυτό μπόρεσαν να θυμηθούν και τη ζωή. 

Στην 80s synthpop και την ευδαιμονική electro λέμε ναι, οι αντιρρήσεις ξεκινούν στα σημεία που ο δίσκος μοιάζει να ξεχυλώνει.

Ο Άγγελος Κυρούσης ακούει πρώτος το νέο album της Spiritual Jazz θεότητας Angel Bat Dawid και μεταδίδει. 

«Πού είσαι Curt Cobain να ακούσεις!» Χιούμορ, θυμός και ιστορίες, dub, art-punk και experimental pop στο απολαυστικό πρώτο solo άλμπουμ της μπασίστριας και ιδρύτριας των The Raincoats.

Μπορεί αρχικά η μουσική να γράφτηκε για το ομώνυμο θεατρικό του Lorca, η δυναμική των συνθέσεων όμως αποδεικνύεται τεράστια και μακριά από το παλκοσένικο.

Ο τραγουδιστής των Archive προσπαθεί να προσεγγίσει το mainstream κοινό με όλους τους λάθους τρόπους.

Αν τ@ Fever Ray αντέχουν να θυσιάζουν την ψυχική τους υγεία για να έχουμε τόσο ριζοσπαστική μουσική, τότε αυτός είναι δίκαια ο πρώτος πραγματικά σπουδαίος δίσκος της χρονιάς.

 Ένας κομψός, διακριτικός παφλασμός αγνής, προσωπικής έκφρασης. 

 Tο αισθησιακό κάλεσμά της πάλαι ποτέ φωνής των Chairlift είναι πολύ σαγηνευτικό για να του αντισταθείς.

Ο indie rock τραγουδοποιός από το Εδιμβούργο  βγαίνει από την αφάνεια χάρη σε έναν στιβαρό τρίτο δίσκο -κι ας καταχράται την ασφάλεια του οικείου.

Έναν Ατλαντικό μακριά από τις ρίζες τους, οι Gorillaz διατηρούν την ποπ φόρμα τους αλλά έχουν αποχαιρετήσει από καιρό την αλητεία στον ήχο.

H μπάντα επιστρέφει θριαμβευτικά στην καλύτερη της φόρμα -όχι βέβαια πως την είχε χάσει και ποτέ.

 Μόλις λύθηκαν τα δεσμά του συμβολαίου που της έβαζε φρένο εδώ και 7 χρόνια, η 25χρονη Βρετανίδα μπούκαρε στη μουσική βιομηχανία με θεαματική αυτοπεποίθηση.

To Raven έχει αυτό που λέμε όραμα αλλά είναι εξίσου πιθανό να μείνει στον άσο του εν δυνάμει χιτ "On The Run".

 Εκεί που το indie συναντά το έθνικ και το gospel, ξεκινά μια φρενήρης γιορτή αφύπνισης, στην οποία κανείς δεν μπορεί να μείνει αμέτοχος. 

O Gaz Coombes είναι εδώ, εντάξει και φορμαρισμένος, με τον καλύτερο solo δίσκο του μέχρι σήμερα. 

Μακριά, τόσο χρονικά όσο και συνθετικά, από την εποχή που μεσουρανούσαν Τρύπες, ο Γιώργος Καρράς μας συναντά ξανά, κι είναι σαν να μην είχαμε χαθεί ποτέ.