Στο νέο του δίσκο, ο κρούνερ αποδεικνύει γιατί είναι το «μικρό αδερφάκι» του Sivert Hoyem.

Indie, shoegaze και dream pop υλικά αποδεικνύουν ότι όλα κρύβονται στην απλότητα.

Η Chrissie Hynde επιστρέφει σπίτι. Δηλαδή στα 80s.

Πώς ακούγεται ο πιο παιχνιδιάρης, άτακτος και πνευματώδης Jarvis Cocker από την εποχή των Pulp;

Ακούσαμε πρώτοι το ντεμπούτο της σύμπραξης των Odesza με τον Golden Features.

Στον όγδοο δίσκο της, η ποπ σταρ γράφει τα κομμάτια που θα ήθελαν να γράφουν οι ευαίσθητες singer-songwriters -αλλά που είναι πολύ βουτηγμένες στην εναλλακτική τους τρυφερότητα για να τα τολμήσουν.

Bigger love, αλλά όχι και...bigger album.

Στην τρίτη της δουλειά, η μουσικός ζωντανεύει μέσα από ζωηρές αφηγήσεις τα χίλια και ένα πρόσωπα της σύγχρονης γυναίκας.

Ο νέος δίσκος της παρέας του Jim James δεν προσφέρει κάτι καινούργιο στο σύμπαν των My Morning Jacket -πόσω μάλλον, στο σύμπαν γενικότερα...

Τι ψάρια πιάνει στον τρίτο της δίσκο η «Björk της Λατινικής Αμερικής»;

O Rufus Wainwright μπορεί να μην σπάει ακριβώς του κανόνες, αλλά νιώθει πολύ άνετα στο κοστούμι του μεσήλικα.

Στον ομώνυμο δίσκο τους, οι Lamb of God συνεχίζουν να κινούνται σε γνωστά μονοπάτια, χωρίς να δοκιμάζονται σε πιο επικίνδυνες πορείες.

Στην τρίτη τους δουλειά, οι αδερφές από το Λος Άντζελες τραγουδάνε τη δικιά τους, ποπ Αμερική.

Κανείς δεν λέει όχι σε λίγο πατροπαράδοτο shoegaze.

Η pop ξαναβρήκε το λαμπερό της εαυτό, μπαίνοντας στα πιο ένδοξα ρούχα της.

Το ζευγάρι από το Ντιτρόιτ επιδίδεται ξανά στη γνωστή post punk/EBM συνταγή.

Με συναισθηματική ευφυΐα και διακριτή indie ταυτότητα, η Phoebe Bridgers με τη δεύτερη προσωπική δουλειά της αποδεικνύει ότι ήρθε για να μείνει.

Ένας δίσκος σύγχρονης βρετανικής jazz που αναπνέει τον αέρα του 2020 σε όλα τα επίπεδα.

Καλό το multikulti μείγμα αλλά τι υπάρχει πέρα από αυτό;

Ο ακυκλοφόρητος ως τώρα δίσκος του Neil Young από το 1974 μοιάζει καταδικασμένος να ξαναχαθεί εκεί από όπου ήρθε: στο χρόνο.