Οι Pulp έχουν επιμεληθεί με τρομακτική ακρίβεια την επιστροφή τους, εκτός από φρέσκο eyeliner, τύλιξαν την παλιά τους ειρωνεία σε μια νέα μελαγχολία και ξαναμπήκαν στο παιχνίδι με το More, το πρώτο τους άλμπουμ έπειτα από 24 χρόνια, μέσω της Rough Trade. Μια επιστροφή που τους έφερε πάλι κοντά μας σαν να μην έφυγαν ποτέ, απλώς σαν να περίμεναν να ωριμάσει η εποχή για να την ξαναπιάσουν από τα μαλλιά.
Το "Tina", ένα από τα τελευταία κομμάτια που γράφτηκαν για το άλμπουμ, απέκτησε πρόσφατα το δικό του βίντεο, σε σκηνοθεσία της Julia Schimautz, καλλιτέχνιδας και γραφίστριας με έδρα το Βερολίνο και ιδρύτρια του ανεξάρτητου DTAN Studio. Η lyric-animated αισθητική του clip φέρει την υπογραφή του Gaussian Studio και θυμίζει κάτι ανάμεσα σε retro manual σεξουαλικής αποχαύνωσης και φαντασίωση βγαλμένη από ξεχασμένο VHS.
Ο Jarvis Cocker, πιστός στον ρόλο του εσωστρεφούς exhibitionist, εξηγεί: «Το "Tina" ήταν από τα τελευταία τραγούδια που γράψαμε για το More. Μιλά για την εμμονή και τη φαντασίωση. Ιδανικά, θα έπρεπε να νιώσεις την ανάγκη να κάνεις ένα ντους αφού το ακούσεις».
Και πράγματι, αυτό το κομμάτι (αν και δεν κυκλοφόρησε ως pre-release single) ξεχώρισε αμέσως μόλις βγήκε το άλμπουμ. Ένας σκοτεινός ρυθμός που σέρνεται σαν κάποιο βλέμμα στο λεωφορείο, μια αφήγηση που τρεμοπαίζει ανάμεσα σε ηδονοβλεψία και απομυθοποίηση.
Το More είχε ήδη συστήσει τον εαυτό του με το "Spike Island", το πρώτο single, το οποίο έφτασε απευθείας στο #1 της ίδιας λίστας. Το βίντεο (σκηνοθετημένο από τον ίδιο τον Cocker με βοήθεια από ΑΙ εργαλεία) ζωντάνεψε φωτογραφίες από την εποχή του Different Class, σε μια προσπάθεια να ψηφιοποιήσει τη νοσταλγία χωρίς να τη γλυκάνει. Το αποτέλεσμα: αλλόκοτα στιγμιότυπα που σε κάνουν να γελάς και να θλίβεσαι ταυτόχρονα.
Ακολούθησε το πανέμορφο δεύτερο single, το "Got to Have Love", ξανά σε σκηνοθεσία Cocker, και τώρα το "Tina". Oι Pulp, λοιπόν, δεν παίζουν το παιχνίδι του hype. Παίζουν με την επιθυμία, την αποξένωση, το αγγλικό παράδοξο του να είσαι too clever to dance, too sad to stop. Και με το More, δεν ξαναγεννήθηκαν. Απλώς σου υπενθυμίζουν γιατί κάποτε ερωτεύτηκες τη μουσική. Και την παρακμή. Μαζί.
