Boomers, Millennials, Zoomers. Οι γενιές έγιναν trends, θέμα στα memes, αφορμή για μικρούς εμφύλιους στο TikTok. Όμως υπάρχει μια γενιά που μένει μονίμως εκτός κάδρου. Εκείνοι που γεννήθηκαν στα 70s, ανάμεσα στην αναλογική ανεμελιά και το ψηφιακό χάος. Παιδιά της πρώιμης ΠΑΣΟΚικής αφθονίας, έφηβοι στις καταλήψεις με Nirvana και στα πρώτα rave. Σπουδασμένοι, εργαζόμενοι από τα 20, "προπονημένοι" για να ηγηθούν, και όμως, η κρίση, η πανδημία, το χρέος και το συνεχές delay της "σειράς τους" τούς κράτησαν στο περιθώριο.
Αυτήν την άτυπη και άφωνη γενιά αφηγείται η Κατερίνα Κυρμιζή μέσα από το νέο της τραγούδι, με τίτλο "Generation X". Γεννημένη τον Αύγουστο του 1975, επιστρέφει με ένα κομμάτι που ακουμπά τρυφερά, αλλά χωρίς ωραιοποιήσεις, τις διαψεύσεις και τις αναμνήσεις της γενιάς της. Με ήχο που ισορροπεί ανάμεσα στη μπητλική μελωδικότητα και το 90s indie φιλτράρισμα, αφήνει τον ακροατή να επιλέξει αν θα ακούσει ροζ ή θα δει μαύρο, ή και τα δύο ταυτόχρονα.
Το συνοδευτικό lyric video ντύνεται με αληθινές φωτογραφίες από τη νηπιακή της ηλικία, ένα προσωπικό αρχείο που γίνεται καθολική αφήγηση: ένα άλμπουμ από τότε που ο κόσμος έμοιαζε πιο αθώος και πιο υποσχετικός. Φόρος τιμής στην οικογένεια, στον πατέρα της που τράβηξε και τη φωτογραφία του εξωφύλλου — εκείνη την Κατερίνα, ενάμιση χρονών, στο άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας.
Μια εικόνα σαν καρτ-ποστάλ από μια εποχή που δεν επέστρεψε ποτέ. Και ένα τραγούδι για μια γενιά που ακόμα περιμένει.
