Τον τίτλο του επερχόμενου στούντιο άλμπουμ της έκανε γνωστό η Lana Del Rey. Το follow-up στο περσινό Normal Fucking Rockwell!, που θα κυκλοφορήσει στις 5 Σεπτεμβρίου, θα έχει τίτλο Chemtrails Over The Country Club.
Όπως έχουμε πει, όμως, η Lana Del Rey θα κυκλοφορήσει και ένα spoken word δίσκο, το Behind The Iron Gates - Insights From An Institution. Η μελαγχολική ποπ σταρ ανέβασε στο Instagram ένα βίντεο με το κομμάτι “Patent Leather Do-Over”, στο οποίο η ίδια ακούγεται να απαγγέλλει ένα ποίημα, συνοδεία της μουσικής που συνέθεσε για αυτό ο παραγωγός Jack Antonoff.
Το ακούτε παρακάτω:
Πριν μερικές μέρες επίσης,, η Lana Del Rey δημοσίευσε στα social media της ένα κείμενο με το οποίο απευθυνόταν έντονα σε όσους της κατακρίνουν για «ωραιοποίηση της κακοποίησης».
«Τώρα που η Doja Cat, η Ariana, η Camila, η Cardi B, η Kehlani, η Nicki Minaj και η Beyoncé πάνε στο νούμερο ένα με κομμάτια που μιλάνε για το να είναι σέξυ, να μην φοράνε ρούχα, να πηδιούνται, να απατούν κλπ., μπορώ, παρακαλώ, να επιστρέψω στο να τραγουδάω για το να νιώθεις όμορφα όντας ερωτευμένη, ακόμη και σε μια σχέση που δεν είναι τέλεια ή για το να χορεύεις για λεφτά -ή για οτιδήποτε θέλω- χωρίς να με σταυρώνετε ή να λέτε ότι ωραιοποιώ την κακοποίηση;».
Η Lana Del Rey μεταξύ άλλων ξεκαθαρίζει ότι είναι δικαίωμά της οι στίχοι των τραγουδιών της να μιλούν για γυναίκες που έχουν «μερικές φορές υποτακτικούς ή παθητικούς ρόλους» στις σχέσεις τους». Έχω κουραστεί με τις γυναίκες δημιουργούς και εναλλακτικές τραγουδίστριες που λένε ότι εξιδανικεύω την κακοποίηση όταν στην πραγματικότητα είμαι απλώς ένα λαμπερό άτομο που τραγουδά για τις αλήθειες αυτού που όλοι βλέπουμε, ότι είναι πολύ διαδεδομένες οι συναισθηματικά καταχρηστικές σχέσεις σε όλο τον κόσμο», τόνισε.
«Με όλη τη θεματολογία που επιτρέπεται επιτέλους να εξερευνήσουν οι γυναίκες, νομίζω πως είναι αξιολύπητο η μικρή στιχουργική εξερεύνησή μου που περιγράφει λεπτομερώς τους μερικές φορές υποτακτικούς ή παθητικούς ρόλους μου στις σχέσεις μου, να κάνει συχνά τον κόσμο να λέει ότι έχω πάει τις γυναίκες εκατοντάδες χρόνια πίσω», ανέφερε.
«Ημουν ειλικρινής και αισιόδοξη στις δύσκολες σχέσεις που είχα. Σας πληροφορώ ότι αυτό συμβαίνει σε πολλές γυναίκες. Να είμαστε ξεκάθαροι, δεν είμαι φεμινίστρια, αλλά θα πρέπει κάπου να υπάρχει στον φεμινισμό μία θέση για τις γυναίκες που φέρνονται και μοιάζουν με μένα», έγραψε στη συνέχεια.
«Θέλω λοιπόν να πω ότι έχουν περάσει 10 χρόνια ανόητων κριτικών και έχω μάθει πολλά από αυτές, αλλά επίσης αισθάνομαι ότι έδειξε πραγματικά το δρόμο στις άλλες γυναίκες να σταματήσουν να "φορούν ένα χαρούμενο πρόσωπο" και να μπορούν να πουν ό,τι θέλουν στη μουσική τους, σε αντίθεση με την εμπειρία μου, όπου ακόμα κι αν εξέφρασα μια νότα θλίψης στους δύο πρώτους δίσκους μου, θεωρήθηκα κυριολεκτικά υστερική σαν να ήμασταν στη δεκαετία του 1920».
