Ενώ η θερμοκρασία όλη την εβδομάδα κυμαινόταν σε αρκετά υψηλά επίπεδα για την εποχή, μια μέρα πριν την συναυλία οι Σουηδοί φαίνεται να έφεραν την Σουηδία και το κλίμα της μαζί τους, έτσι ώστε να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για μια doom βραδιά.
Πριν ξεκινήσουμε να λέμε οτιδήποτε για τη συναυλία, ας ασχοληθούμε λίγο με το χώρο διεξαγωγής. Το Bat City φάνταζε ως η πλέον άστοχη επιλογή χώρου, κάτι που αποθάρρυνε αρκετό κόσμο, όχι άδικα ομολογώ, από το να παρακολουθήσει τη συναυλία. Οι αλλαγές που έγιναν ήταν η αφαίρεση της μηχανής που βρισκόταν στη μέση του club και η μερική ανύψωση της σκηνής. Μικρές αλλαγές αλλά ουσιώδεις όπως φάνηκε, αφού μέχρι το τέλος της βραδιάς δεν με ενόχλησε ο χώρος. Όλα αυτά βέβαια επειδή δεν είχε γεμίσει… Όσο για τον ήχο, ο οποίος αποτελούσε το κυρίως πρόβλημα στις προηγούμενες συναυλίες, ήταν ικανοποιητικότατος στα ελληνικά συγκροτήματα και εξωπραγματικά καλός, για τον δεδομένο χώρο πάντα, στους Σουηδούς.
 |
Έχοντας υπ’ όψιν ότι πρώτοι θα εμφανιζόντουσαν οι DUSTYNATION, το μόνο διαφορετικό σε ύφος συγκρότημα της βραδιάς, έφτασα καθυστερημένα για να παρακολουθήσω τους LITANY, και ενώ η ώρα άφιξης ήταν τέλεια με έκπληξη διαπιστώνω ότι τα δύο συγκροτήματα εμφανίστηκαν ανάποδα… Τέλος πάντων, συναυλιακά με τους LITANY δεν χανόμαστε. Όσο για τους DUSTYNATION, η μουσική τους δεν μπορώ να πω ότι με συγκινεί ιδιαίτερα, οπότε τους άφησα να ακούγονται στο background…
 |
Σειρά των SORROWS PATH οι οποίοι μετά από πάρα πολλές δυσκολίες κατάφεραν να κυκλοφορήσουν τον νέο τους δίσκο -και μόνο για αυτό τους αξίζουν συγχαρητήρια. Κατά τ’ άλλα παρ’ ότι δεν είναι κακοί, δεν έχουν αυτό το κάτι που κάνει την διαφορά και σαν φυσικό επακόλουθο η σχεδόν ωριαία εμφάνισή τους κάπου με κούρασε. Doom rules eternally…
 |
Οι ISOLE με κάθε νέο δίσκο που κυκλοφορούν ανεβαίνουν και ένα σκαλοπάτι στην εκτίμηση μου, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι έχουν φτάσει και πολύ ψηλά… Βέβαια την εμφάνισή τους την ευχαριστήθηκα, αλλά με set-list κοντά στην μιάμιση ώρα, δεν θα ήμουν ο πρώτος που θα ζήταγε encore. Σε όλο αυτό ρόλο παίζει και η γενικότερη διάθεση και αντιμετώπιση μου απέναντι σε doom συναυλίες, όπου ακόμα και συγκροτήματα που λατρεύω να ακούω σπίτι μου, σε live πρέπει να δώσουν πολλά παραπάνω για να με κερδίσουν. Εν γένει, σε μια συναυλία πάω για να διασκεδάσω και συγκροτήματα η μουσική των οποίων είναι καταθλιπτική, μου κάθονται πολύ καλύτερα σε πιο prive ακούσματα.
 |
Και ενώ αυτή η σκέψη γύρναγε στο μυαλό μου, δημιουργόντας μου μια προδιάθεση ότι οι EREB ALTOR δεν θα κατάφερναν να μου αλλάξουν την διάθεση, με την πρώτη νότα όλα άλλαξαν. Μέσα σε μια ώρα το club μεταμορφώθηκε σε drakkar και μας ταξίδεψε στον βορρά, όπου παρέα με κοκκινοτρίχηδες μουσάτους λατρέψαμε τον Όντιν και πετάξαμε δίπλα στις Βαλκυρίες. Υπέροχα επικά συναισθήματα με καμία μέτρια στιγμή και μια εξαιρετική διασκευή στο ”Home of once brave”(δεδομένου ότι τα υπόλοιπα τραγούδια δεν τα θεωρούμε διασκευές…) των… BATHORY!!
 |
DOOM OVER THE WORLD
