CANNIBAL CORPSE, DYING FETUS, BURNT BY THE SUN, OBSCURA, EVOCATION

EVOCATION
Στις 8:30 έγραφε η αφίσα ότι ξεκινάει η συναυλία, στις 8:30 ξεκίνησε. Μια χαρά. Οι Σουηδοί Evocation είναι σωστοί στο Death Metal τους, με old school καταβολές σε σημεία και μελωδικές στιγμές σε άλλα. Είναι όμως τυπικοί και δε ξεφεύγουν από τα στεγανά. Αποτέλεσμα: κουράστηκα. Ο λίγος κόσμος (μέχρι εκείνη τη στιγμή) έδειχνε να το διασκεδάζει, αλλά μετά το τέταρτο μάλλον αρκετοί συμμερίστηκαν την άποψή μου. Αν συνδυάσουμε και το γεγονός ότι ο ήχος τους δεν ήταν καλός, ιδιαίτερα στις κιθάρες (όπως και όλη τη βραδιά, άλλωστε), μπορούμε να προσθέσουμε και άλλο ένα λιθαράκι στην οικοδόμηση της κούρασής μας. Θέλω επίσης να κατακρίνω τη σκηνική παρουσία του τραγουδιστή, που μου έφερνε στο μυαλό “σκυλά”. Μετά από μισή ώρα εγκατέλειψαν τη σκηνή, ακολουθούμενοι από τους κατά πολλά σκαλιά ανώτερους Obscura.

Λάμπρος Σμυρνώφ

OBSCURA
Οι ανερχόμενοι OBSCURA ήσαν για μένα η έκπληξη της βραδιάς. Ο ήχος δεν τους ευνόησε, αλλά τουλάχιστον τα “Individual Thought Patterns” σολίδια του Christian Muenzner(ο οποίος μαζι με τον drummer έχει προϋπηρεσία στους Necrophagist) μου διαπέρασαν τη σπονδυλική στήλη ευθέως! Ευτυχώς δημιουργούνται ακόμη δραστήριες prog death μπάντες να δώσουν μια ποιοτική πνοή στο σωρό γρυλισμάτων που κυκλοφορεί εκεί έξω. Πλούσιο σε ικανότητες το λαρύγγι του frontman και ο μπασίστας παλικάρι!! Για να γίνω πιο περιεκτική: οι Obscura κι εγώ είμαστε ομόθρησκοι (Chuck Schuldiner προφανώς!) , και γι αυτό κέρδισαν το ενδιαφέρον και το σεβασμό μου.

Μαρία Μερίκα

BURNT BY THE SUN
Οι Αμερικάνοι αποτελούσαν το λόγο για τον οποίο παρευρέθηκα στο Gagarin και δε με απογοήτευσαν. Αρνητικό το γεγονός ότι και εδώ ο ήχος δεν ήταν ο καλύτερος δυνατός, αλλά σίγουρα ήταν καλύτερος από τις άλλες μπάντες, τουλάχιστον στον εξώστη που βρισκόμουν εγώ. Κινήθηκαν κυρίως γύρω από το καινούριο τους δίσκο “Heart Of Darkness” αποδίδοντας τα κομμάτια του όπως θα έπρεπε. Είχαν ενέργεια, ήταν δεμένοι, είχαν τεχνίτη μπασίστα, τραγουδιστή που φαινόταν σα να έχει σνιφάρει κάτι και τον Dave Witte (Human Remains, Discordance Axis, Municipal Waste κ.ά.) στα τύμπανα. Ε, τι άλλο να πω. Hardcore στα καλύτερα του με δόσεις grind. Ο κόσμος έδειχνε να το απολαμβάνει και να μη του φτάνει η μικρή σε διάρκεια συναυλία τους. 'Eπαίξαν και παλιά κομμάτια όπου ταρακουνήθηκε λίγο ο χώρος. Θυμάμαι να ακούγονται τα Forlani, Dracula With Glasses, Dow Jones And The Temple Of Doom. Μιας και οι μπάντες ήταν πολλές δεν είχαν το χρόνο να παίξουν πολλά. Θα ήταν καλύτερο αν τους βλέπαμε σε δική τους συναυλία και σε μικρότερο χώρο. Δυστυχώς έχουν ανακοινώσει τη διάλυση τους μετά το πέρας της περιοδείας, αλλά ποτέ δε ξέρεις. Όσο ζούμε ελπίζουμε.

Λάμπρος Σμυρνώφ

DYING FETUS
Να και ο δεύτερος λόγος που με έκανε να πάω Λιοσίων. Σίγουρα από τις καλύτερες μπάντες στο χώρο, με ιστορία και πολύ καλούς δίσκους. Και αυτοί με καινούριο δίσκο, έπαιξαν λίγο παραπάνω από τις προηγούμενες μπάντες. Μιας και τριάδα ο ήχος τους έστρωσε ευκολότερα από τις άλλες μπάντες, δεν έπαψε όμως ποτέ να μην είναι κοντά σε αυτό που θα αποκαλούσαμε καλός. Επίσης ο καινούριος drummer έδειχνε να κουράζεται και να το χάνει σε σημεία, ενώ απλοποιούσε το παίξιμό του, συγκριτικά με ότι έχουν γράψει οι προκάτοχοί του στα παλαιότερα CDs. Δεν ήταν κακός, blast-αρε σαν μανιακός, αλλά δεν ήταν στο επίπεδο των άλλων. Οι «αρχηγοί» στα έγχορδα και τις φωνές, ήταν άψογοι, όπως πάντα. Δεμένοι και με τις φωνές να κλέβουν την παράσταση. Για άλλη μια φορά ο αφεντικός John Callagher έδειξε ότι έχει μία από τις πιο brutal φωνές στο χώρο. Το set τους ήταν καλό, με έμφαση στο καινούριο προφανώς, αλλά η αποκάλυψη όπως πάντα γίνεται σε παλιά κομμάτια. Kill Your Mother, Rape Your Dog και Praise The Lord. Ξύλο και μπάχαλο, βρε παιδιά... Με το δεύτερο έκλεισαν τη συναυλία και παρέδωσαν τη σκυτάλη στους Cannibal Corpse.

Λάμπρος Σμυρνώφ

CANNIBAL CORPSE
Οι «μικροί» που δεν είχαμε την ευκαιρία να παραβρεθούμε παλιότερα σε live των CANNIBAL CORPSE, περιμέναμε πως και πως αυτήν τη συναυλία. Δυστυχώς δεν ζήσαμε αυτό που ονειρευόμασταν… Κι αυτό δεν οφείλεται ούτε στους Cannibal, ούτε στον κακό ήχο. Το death metal, ως γνωστόν, σερβίρεται ωμό, ακόμη και όταν πρόκειται για εμπορικές μπάντες του είδους, όπως οι Cannibal Corpse. Γι’ αυτό και έπαιξαν όπως πρέπει: λίγες κουβέντες, μεγάλο setlist, δεμένα πόδια και τα κεφάλια να μετράνε κύκλους. Τέτοιο ψόφο στο “Hammer Smashed Face” και στο “Striped, raped and strangled” ούτε στο χειρότερο εφιάλτη μου δε θα το έβλεπα… Ίσως κάποιοι είχαν εξουθενωθεί από τους Dying Fetus, ίσως κάποιοι δεν ήξεραν τραγούδι και ήρθαν για να λένε ότι είδαν <<αυτήν την γαμάτη μπάντα που έχει gore εξώφυλλα>> , ίσως κάποιοι τρίτοι να τους έχουν δει αρκετές φορές και γι’ αυτό δεν τους περίσσευε κιόλας ενθουσιασμός για να εκδηλωθούν… Μάταια ο τρισμέγιστος Corpsegrinder προσπαθούσε να τσιγκλήσει τον κόσμο… Από την μπάντα έλαβα αυτό που ήθελα: φοβερό setlist (...άντε αν είναι να κρίνω αυστηρότερα θα ήθελα κι άλλο ένα τραγούδι από το “Wretched Spawn” ), με επαγγελματικό φυσικά –αφού πρόκειται για έμπειρους μουσικούς- παίξιμο, χωρίς να φτάνει στο σημείο να γίνεται άψυχο. Τώρα άλλοι θα πουν ότι ο «καθηγητής» δεν είχε μεταδοτικότητα, άλλοι ότι δεν ήταν καλές οι «συνθήκες διδασκαλίας». Εγώ ξέρω ότι αν ο μαθητής είναι στούρνος και δε νιώθει, βράστα…

Setlist: “Evisceration Plague”, “The time to kill is now”, “Disfigured”, “Death Walking Terror”, “I cum blood”, “Fucked with a knife”- κλασικά αφιερωμένο στις γυναικείες παρουσίες, “Sentenced to burn”, “Evidence in a furnace”, “The wretched spawn”, “Scalding Hail”, “make them suffer”, “Pit of zombies” , “Shatter their bones”, “Vomit the soul”, “Priests of Sodom”, “unleashing the bloodthirsty” , “A skull full of maggots”, “Hammer smashed face”, “Striped, raped and strangled” – αν δεν το έπαιζαν θα έτρωγα τα άντερα μου από το παράπονο!

Μαρία Μερίκα