AT THE GATES, THE OCEAN COLLECTIVE

Τέσσερις μόλις μήνες μετά την πρώτη εμφάνιση των THE OCEAN στην Αθήνα, η μπάντα επέστρεψε, στο ρόλο του support αυτή την φορά, αποδεικνύοντας ότι η συναυλιακή ζωή της χώρας έχει κάνει άλματα μπροστά. Όταν μπήκαμε στο χώρο, το set τους μόλις είχε ξεκινήσει και από την αρχή φάνηκαν οι προθέσεις της μπάντας. Το Gagarin ήταν φίσκα και η παρέα του Robin Staps είχε την ευκαιρία να δείξει τα δόντια της σε ένα κοινό που μάλλον δεν τους είχε τσεκάρει και έδειχνε σχετική αδιαφορία. Έτσι με ήχο μπετόν αρμέ, δέσιμο όμοιο του οποίου δεν βλέπεις συχνά, ρυθμικές αρρυθμίες ΆΨΟΓΑ εκτελεσμένες και συνεχές headbanging οι μπάντα μας άρπαξε από τον γιακά και μόνο τα τεχνικά προβλήματα ήταν ικανά να διακόψουν τον οδοστρωτήρα στον οποίο μεταμορφώνεται όταν πατά το πόδι της στη σκηνή.

Μορφάρα ο Robin, που παίζει-χτυπιέται λες και δεν υπάρχει αύριο, αλλά και ο drummer, που παίζει παπάδες σε χαλαρό ύφος. Mας χάρισαν κομμάτια από το έπος “Precambrian” αλλά και από το “θα-σε-ξεσικώσω-θες-δε-θες” συναυλιακό “Aeolian”. Στα κομμάτια αυτού στήθηκε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ένα pit έπειτα από συνεχείς παρενέσεις της μπάντας. Παρ’όλα αυτά, θες η χλιαρή ανταπόκριση του κοινού, θες το ότι ήταν άυπνοι, θες το ότι η εμφάνιση διακοπτόταν από προβλήματα στα videos που προβάλλονταν, θες το ότι το ανεπανάληπτο light show της προηγούμενης φοράς έλαμπε δια της απουσίας του, η εμφάνιση αυτή ήταν ένα σκαλοπάτι χαμηλότερα από την πρώτη τους εδώ. Αλλά όταν μιλάμε για τους THE OCEAN ακόμα και αυτή, η μη άψογη εμφάνιση, αποτελλεί παράδειγμα προς μίμηση, σε νοοτροπία, για οποιαδήποτε μπάντα. Αν οι συνθήκες το επέτρεπαν θα έσβηναν τους headliners με ευκολία...
Θανάσης Χατζόπουλος

Το να καταφέρεις να καθιερωθείς ως θρύλος της metal μουσικής, έχοντας κυκλοφορήσει μόνο 4 full length albums, δεν είναι απλά κατόρθωμα, αλλά άθλος, σαν αυτούς που κάνουν οι ήρωες. Το ελληνικό κοινό, το βράδυ της 21ης Σεπτεμβρίου, ως τέτοιους υποδέχτηκε τους Σουηδούς AT THE GATES, στην πρώτη και δυστυχώς τελευταία τους εμφάνιση στην Ελλάδα. Από την ώρα του support act των Γερμανών ΤΗΕ OCEAN, η ατμόσφαιρα μύριζε “θειάφι” και η λήξη του set τους, αποτέλεσε το χρονικό ενός αναμενόμενου μακελειού, που έλαβε χώρα με την άνοδο των Σουηδών στο πάλκο και την εκτέλεση του “Slaughter Of The Soul”. Πριν ακόμα συνέλθουμε από την κατραπακιά, ακούγεται η εισαγωγή του “Cold” και οι σβέρκοι δουλέουν ήδη υπερωρίες. “Terminal Spirit Disease” για συνέχεια και αυτό που βλέπαμε δεν ήταν live, αλλά όνειρο. Βουτιά στο παρελθόν, με το “Raped By The Light Of Christ” να ακούγεται και το “Under A Serpent Sky” να έπεται, με τις αντιδράσεις του κοινού να είναι κάτι παραπάνω απο εκδηλωτικές, γεγονός που δεν άφησε ασυγκίνητο τον αγαπητό “Tompa” (ο Tomas Lindberg βρε συ...) και τη συμμορία του, ο οποίος μας δήλωσε πως βρισκόταν μπροστά στο ιδανικότερο κοινό που θα μπορούσε να βρεθεί, σύμφωνα και με το ειδικό βάρος της βραδιάς. Η Ελλάδα, όχι μόνο ήταν ο τελευταίος σταθμός της επιτυχημένης περιοδείας τους, αλλά αποτελούσε και το τελευταίο live show στην ιστορία της μπάντας, μιας και το βροχερό βράδυ της Κυριακής αποτελούσε και το ρεκβιεμ των AT THE GATES.

Το κοινό του Gagarin είχε ζεσταθεί για τα καλά και το τι επακολούθησε, έπρεπε να είσαι εκεί για να το πιστέψεις. Οι ύμνοι των Σουηδών συνέχιζαν να διαδέχονται ο ένας τον άλλο, με τον Tomas να αποδεικνύει πως ακόμα και σε live συνθήκες, δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να αμφισβητήσει πως είναι ο βασιλιάς των σκισμένων death φωνητικών, τους Αφούς Björler να ασελγούν πάνω στα ένχορδά τους, τον Daniel Erlandsson να καταδυναστεύει τα δέρματα του drum kit του και τον Martin Larsson να σκορπά χαμόγελα αριστερά και δεξιά, απολαμβάνοντας κάθε νότα που χτύπαγε στην ταστιέρα του. Η παρέλαση των κομματιών συνεχίστηκε, ενώ η ώρα του encore είχε φτάσει και από τα ηχεία του club ακουγόταν το πιο αναγνωρίσιμο intro στις τάξεις των οπαδών του group. Ναι, καλά μαντέψατε. “Blinded By Fear” και αυτό που διαδραματιζόταν εκείνη την στιγμή ήταν πρωτόγνωρο, με όλο το κοινό, περί τα 1000 άτομα, να είναι ένα moshpit. Τελευταίο κομμάτι παίχτηκε το “Kingdome Come” και η αυλαία έπεσε, ενώ όλοι οι παρευρισκόμενοι έγιναν μάρτυρες στην τελευταία πράξη του έργου, όπου το group ευχαρίστησε εγκαρδίως το ελληνικό κοινό και αποχώρησε από την σκηνή, με τον Martin Larsson να μένει λίγο παραπάνω και να χαιρετάει έναν προς έναν, όλους όσους βρίσκονταν στις μπροστινές σειρές.

Προσωπικά μιλώντας, αυτό που έζησα την Κυριακή στο Gagarin, ήταν ένα όνειρο που πραγματοποιήθηκε (μάλλον δεύτερο ήταν, γιατί το 1ο πραγματοποιήθηκε στις 9/7, με τους CARCASS...), πράγμα που πιστεύω πως ισχύει και για την πλειοψηφία του κόσμου που βρέθηκε στη συναυλία των AT THE GATES, ενός συγκροτήματος που το έμαθε ο πολύς κόσμος μετά την διάλυσή του. Ευτυχώς, πάντως, που επέστρεψαν για να τελειώσουν μια δουλειά που είχαν αφήσει στη μέση εδώ και 12 χρόνια, έτσι ώστε να προσφέρουν στο κοινό τους, ρίγη συγκίνησης και να πάρουν οι ίδιοι τα εύσημα και την αναγνώριση που άξιζαν από το 1996. Δεν ξέρω αν αυτό που θα πω ακουστεί σε κάποιους γραφικό, αλλά εμένα, παρόλη την πολυετή τους απουσία, η μουσική μου φαίνεται πιο φτωχή από την στιγμή που τα φώτα έσβησαν. Rest in peace…

Setlist:

Slaughter Of The Soul
Cold
Terminal Spirit Disease
Raped By The Light Of Christ
Under A Serpent Sun
Windows
World Of Lies
Suicide Nation
The Burning Darkness
Neverwhere
Nausea
Forever Blind
Unto Others
The Beautiful Wound
All Life Ends
Need
------------------
Blinded By Fear
Kingdom Gone

Θανάσης Μπόγρης