Η μέρα δεν ξεκίνησε καλά για εμάς. Κι αυτό γιατί άμα δουλεύεις μέχρι τις 5 το νωρίτερο, δεν προλαβαίνεις να βρίσκεσαι στη Μαλακάσα πριν τις 6. Άρα εκ των πραγμάτων χάνεις 1 ή και 2 όπως συνεβη στην περίπτωσή μας σχήματα. Και αυτό μάλλον είναι κάτι που πρέπει να κοιτάξει η DIDI Music, γιατί καθημερινές δε γίνεται τα live και συγκεκριμένα τα φεστιβαλ να ξεκινάνε τόσο νωρίς.
Δε μπορούμε λοιπόν να πούμε τί έγινε τόσο στους ORDER OF THE EBON HAND όσο και στους DISMEMBER. Ζητάμε συγνώμη, αλλά δυστυχώς έτσι έχουν τα πράγματα. Τα παράπονα όμως σε άλλο κείμενο. Τον λόγο έχουν οι μπάντες τώρα... τουλάχιστον αυτές που προλάβαμε...
CANDLEMASS
(κείμενο: Θάνος Τζανετόπουλος)
 |
Μπορεί να χάσαμε τους DISMEMBER, αλλά είμασταν στην ώρα μας για τους έταιρους Σουηδούς και doom-Gods CANDLEMASS. Έχοντας μόλις κυκλοφορήσει έναν εκπληκτικό δίσκο-απόδειξη ότι ο μεγάλος κύριος Endling αποτελεί αστείρευτη πηγή δημιουργίας, η εμφάνισή τους μπροστά στο Ελληνικό κοινό με τον Messiah στα φωνητικά ήταν κάτι παραπάνω απο επιτακτική.
 |
Τέσσερις άσπροι σταυροί εμφανίζονται στη σκηνή... δεν αργεί η ώρα... και ηχεί η εισαγωγή απ’ τα μεγάφωνα του Terra Vibe.... “Black Dwarf” απ’ τον καινούργιο τους εκπληκτικό δίσκο και οι Σουηδοί φαίνονται να έχουν πολλά κέφια και ας ενοχλούνται απ’ τη ζέστη. Ο ήχος εξαιρετικός, σε βοηθούσε να απολαύσεις αυτή τη doom-ίλα που βγάζουν τα τραγούδια τους. Ο Messiah με το κλασικό ράσο του, σαρώνει πραγματικά τη σκηνή, κάνει τις πλέον copyrighted κινήσεις του, δεν σταματάει να κάνει χαβαλέ με το κοινό! Στο τέλος κάθε τραγουδιού το ελληνικό “efcharisto” αλλά και ο συνεχές ξεσηκωμός του κόσμου φωνάζοντας “pame, pame, pame, pame, pame”! Το live συνεχίζεται με το “Mirror Mirror” απ’ το “Nightfall” -το οποίο το τιμήσανε ιδιαίτερα αφού παίξανε και τα “At The Gallows End” και “Dark Are The Veils Of Death”. Απ’ το τελευταίο και ομώνυμο τους album, οι doomsters εκτός του “Black Dwarf” (με το οποίο βγήκαν), μας παρουσίασαν τα “Witches”, “Copernicus” και το τρομερό “Seven Silver Keys”. Απ’ το ντεμπούτο τους παίξανε μόλις στο τρίτο κομμάτι το “Solitude” το οποίο και αφιέρωσαν σε έναν Έλληνα φίλο τους ο οποίος μας άφησε πριν λίγο καιρό.
 |
Για άλλη μια φορά η εν λόγω μπάντα μας έδειξε πόσο πολύ αξίζει live. Το μόνο αρνητικό που θα μπορούσα να αναφέρω είναι το ότι είχα πολύ λίγο χρόνο. Ας περιμένουμε την επόμενη φορά να τους απολαύσουμε και πάλι…
 |
ACCEPT
(κείμενο: Φραγκίσκος Σαμοΐλης)
 |
Μπορεί να μην «τρελλαίνομαι» για τους ACCEPT, αλλά είναι μια απο τις σημαντικότερες heavy metal μπάντες. Και αυτό είδαμε να ξεκινάει στις 19:30 περίπου... ένα heavy metal live, απο μια καθαρά metal μπάντα η οποία όμως στο reunion της δείχνει ότι μάλλον τα πράγματα δεν πάνε παραπέρα...
 |
Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με τα συναισθήματα που προκάλεσαν (ιδίως στους μεγαλύτερους παλιο-μεταλλάδες) τα κομμάτια τους... και αρχής γενομένης το “Starlight” με το οποίο ξεκίνησαν. Δυστυχώς γι’ αυτούς (αλλά και για ‘μας φυσικά), ο ήχος ήταν το λιγότερο μέτριος. Και ακόμα χειρότερα... ο Udo δε φαινότανε να είναι και στην καλύτερη φάση της καριέρας τους. Καθαρά στον φωνητικό τομέα... γιατί η σκηνική του παρουσία ήταν αυτή που έπρεπε. Ηγέτης μιας heavy metal μπάντας! Όλα αυτά όμως λίγο επηρέασαν τον κόσμο, που στο άκουσμα κομματιών όπως τα “Leaving For Tonight”, “Leatherboys” και του κλασικότατου “Metal Heart” συνέχισε να χορεύει και να απολαμβάνει τους Γερμανούς θρύλους live, για πρώτη φορά μετά το 1995. Η συνέχεια το ίδιο δυνατή, με τα “Love Child”, “Fast A Shark”, “Monsterman”, medley των “Restless And Wild/Son Of A Bitch”. “Breaker”, “Flash Rockin’ Man”, “Head Over Heels” προκαλούσαν τη συνεχή κίνηση του πλήθους και προθέρμαιναν για το grand finale… το οποίο δε θα μπορούσε να μην αποτελείται απο το χιλιοακουσμένο αλλά πάντα τόσο πωρωτικό “Princess Of The Dawn” και φυσικά το «πάρε να ‘χεις» “Balls To The Wall”!
 |
Είπαμε, ο Udo έκανε πολλά λάθη, δεν ήταν σε καθόλου καλή μέρα, όμως αυτό δε θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στον κόσμο να χειροκροτήσει παρατεταμμένα. Άλλωστε μιλάμε για σεβασμό... σεβασμό σε μια μεγάλη μπάντα και έναν ακόμα μεγαλύτερο frontman…
SLAYER
(κείμενο: Λάμπρος Σμυρνώφ)
 |
Μετά τους βετεράνους ACCEPT, είχε έρθει η ώρα για την κύρια attraction της βραδιάς… το συγκρότημα για το οποίο είχαν έρθει οι περισσότεροι… κυρίες και κύριοι οι SLAYER!!! Το συγκρότημα-σήμα κατατεθέν του thrash ήχου!
 |
Στις 9:30 ακριβώς ακούστηκε από τα ηχεία το εισαγωγικό κομμάτι από τον τελευταίο τους δίσκο “God Hates Us All”, το ”Darkness Of Christ”. Η μπάντα εμφανίστηκε στη σκηνή αμέσως μετά ανοίγοντας με το ”Disciple” και η φωτιά δεν αργεί να ξεκινήσει στη Μαλακάσα. Αν και ο ήχος καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας ήταν σε χαμηλά επίπεδα, δεν έπαυε να είναι διαυγής με τα τύμπανα να ξεχωρίζουν. Οπότε ουδέν παράπονο στον δύσκολο αυτό τομέα. Άλλωστε πώς να υπάρχει τέτοιο όταν τη συγκεκριμένη βραδιά το setlist ήταν πραγματικά ικανοποιητικότατο, αν αναλογιστεί κανείς την πληθώρα των κομματιών τους. Ίσως θα έπρεπε να παιχτεί και κανά τραγούδι από το πρώτο δίσκο (να ακούσω το “Tormentor” και το “The Antichrist” και τί στον κόσμο) και από το “Divine Intervention”, αλλά μη τα θέλουμε όλα δικά μας.
 |
Προσωπικά στο άκουσμα του ”At Dawn They Sleep” και του θεϊκού ”Necrophiliac”, καράφλιασα (στην κυριολεξία)! Αν και εκτελεστικά η μπάντα έκανε κάποια λαθάκια (ειδικά στο ”Stain Of Mind”) κανείς δεν έδειχνε να παραπονιέται. Το κοινό επιδιδόταν σε moshing, sing along κτλ. κάνοντας τον Tom Araya να χαμογελάει διαρκώς μεταξύ των κομματιών και τους υπολοίπους να οργιάζουν κατά τη διαρκειά τους. Ειδικά ο Lombardo έδειξε ποιος είναι ο κατάλληλότερος για τη θέση του ντράμμερ σε αυτό το συγκρότημα. Ήταν σα να μην έφυγε ποτέ, αφού παρέσυρε τα πάντα και τους πάντες με το παίξιμό του. Επιτέλους ακούσαμε το ”Raining Blood” από το αυθεντικό συγκρότημα, τι άλλο να πω! Προσθέστε σε όλα αυτά και το εκπληκτικό light show και φανταστείτε τί ζήσαμε εκείνο το βράδυ...
 |
Περνώντας στις αρνητικές στιγμές της συναυλίας, αυτές μπορούν να απαντηθούν κάτω απ΄την σκηνή και προφανώς στην μεριά του κοινού. Ρε ΜΑΛΑΚΕΣ Ελληνάρες, εντάξει να ανάβετε καπνογόνα (σ.Α. και καλά κάνουν τα παιδιά), αλλά το να τα πετάτε πάνω σε άλλους ενώ δεν έχουν σβήσει είναι εγκληματικό! Εκεί που καθόμουν συγκεκριμένα, κάποιος ΑΡΧΙΜΑΛΑΚΑΣ πέταξε ένα καπνογόνο και βρήκε ένα παιδί κάτω από το μάτι καίγοντας του το μάγουλο .Πάλι καλά που ο άνθρωπος δεν πήρε φωτιά ολόκληρος. Ελπίζω ρε ΜΑΛΑΚΑ που το πέταξες να διαβάζεις το κείμενο και αν ένα κύτταρο στον ηλίθιο εγκέφαλο σου λειτουργεί ακόμα να αντιληφθείς το πόσο ΜΑΛΑΚΑΣ είσαι.
 |
Κλείνοντας παραθέτω το setlist (όχι με τη σειρά εκτέλεσης)... “Darkness Of Christ”, “Disciple”, “War Ensemble”, “Necrophiliac”, “At Dawn They Sleep”, “Blood Red”, “Hell Awaits”, “Postmortem”, “Chemical Warfare”, “Dead Skin Mask”, “Seasons In The Abyss”, “Stain Of Mind”, “Raining Blood”, “God Send Death” και στο encore τα “South Of Heaven” και “Angel Of Death”. Μετά από μία ώρα και 20 λεπτά η μπάντα ολοκλήρωσε αφήνοντας τους πάντες ευχαριστημένους (σεξουαλικό υπονοούμενο για τα τσακάλια) και τα κορμιά μας σε αποσύνθεση...
 |
