Σε άρθρο που δημοσίευσε το The Free Press, ο βραβευμένος σκηνοθέτης μίλησε με θαυμασμό και συγκίνηση για την εμβληματική ηθοποιό του Annie Hall.
Στο συγκινητικό του κείμενο, ο Allen περιέγραψε τη Keaton ως «μοναδική, με πρόσωπο και γέλιο που φώτιζαν κάθε χώρο», ενώ θυμήθηκε τη γνωριμία τους στο θεατρικό Play it Again, Sam το 1969. Η σχέση τους ξεκίνησε σχεδόν αμέσως, με τον ίδιο να παραδέχεται ότι έδειχνε πρώτα σε εκείνη όλες του τις ταινίες, θεωρώντας τη γνώμη της σημαντικότερη από κάθε κριτική.
Η Keaton υπήρξε μούσα του σε οκτώ ταινίες, μεταξύ των οποίων οι Sleeper (1973), Love and Death (1975), Interiors (1978), Manhattan (1979), Radio Days (1987) και Manhattan Murder Mystery (1993). Η κορυφαία στιγμή της συνεργασίας τους ήρθε με το Annie Hall (1977), που της χάρισε το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου και την καθιέρωσε ως κινηματογραφικό σύμβολο.
Ο Allen εξήρε και τα υπόλοιπα καλλιτεχνικά της ταλέντα, όπως συγγραφή, φωτογραφία, σκηνοθεσία και διακόσμηση, τονίζοντας ότι παρά τις επιτυχίες της, παρέμενε μια αυθεντική και απλή γυναίκα δεμένη με την οικογένειά της. Το 2017, όταν της απένειμε το AFI Life Achievement Award, είχε δηλώσει: «Πολλά από όσα έχω καταφέρει στη ζωή τα οφείλω σε εκείνη. Είναι μια γυναίκα που είναι καλή σε όλα όσα κάνει». Παρά τα σκάνδαλα που ακολούθησαν τον σκηνοθέτη, η Keaton στάθηκε δίπλα του, ακόμη και την εποχή του #MeToo, γράφοντας: «Ο Woody Allen είναι φίλος μου και συνεχίζω να τον πιστεύω».
Κλείνοντας το κείμενό του στο The Free Press, ο Allen σημείωσε: «Μέχρι πριν λίγες μέρες, ο κόσμος περιλάμβανε τη Diane Keaton. Τώρα είναι ένας κόσμος χωρίς εκείνη. Ένας πιο μουντός κόσμος. Αλλά παραμένουν οι ταινίες της. Και το υπέροχο γέλιο της, που ακόμα αντηχεί στο μυαλό μου».
