Δυστυχώς η κυκλοφοριακή συμφόρηση του κέντρου –λόγω των πορειών της ημέρας– μας εμπόδισε από το να ζήσουμε την πληρότητα του support set του Tim Hill, κηδεμονία του οποίου χαίρουν τα πλήκτρα των πρωταγωνιστών της βραδιάς. Παρόλαυτα, προλάβαμε τις καταληκτικές νότες ενός αρκετά folk διηγήματος.
Η βραδιά άνοιξε στη συνέχεια ορχηστρικά, με το "Sacred Sands" να μας μεταφέρει αποτελεσματικά στο groovy σύμπαν των Καλιφορνέζων. Οι νοσταλγικές νότες του κομματιού (από το ντεμπούτο τους) υπήρξαν ιδανική πρώτη γεύση, καθώς συντόνισαν τα αυτιά και τα πόδια μας στους ρυθμούς που θα ακολουθούσαν. To πλήρως γεμάτο Fuzz φάνηκε μάλιστα να εκτιμάει βαθιά την ανεμελιά της μπάντας, έχοντας τη διάθεση να παρασυρθεί στα ψυχεδελικά, garage-y κύματά τους.
Η αλήθεια είναι ότι οι Allah-Las φαίνονται χαμένοι μέσα σε ονειρώξεις μιας αμμουδένιας, ξεφτισμένης από τον ήλιο φωτογραφίας, σε έναν μετεφηβικό, ανέμελο κόσμο. Πασχίζουν έτσι να δώσουν ειδικό βάρος στο μουσικό τους αφήγημα, πράγμα που μεταφράζεται εκκωφαντικά στις ζωντανές τους εμφανίσεις. Οι πολυφωνικές τους προσπάθειες απέχουν ωστόσο παρασάγγας από την ιδιοφυΐα των Beach Boys, ενώ οι συνθέσεις τους ήχησαν κούφιες στην καπνισμένη σκηνή του Fuzz. Κάτι βέβαια που δεν φάνηκε να αποτρέπει το κοινό από το να πιπιλίσει νωχελικά τα καλοφορτισμένα τους IQOS™, μεταξύ διαλειμμάτων χοροπηδητού στη surf φαντασίωση των Αμερικανών.
To set κινήθηκε σε μία υγιή ισορροπία μεταξύ των μέχρι στιγμής δίσκων, με έξυπνα, εμβόλιμα στοιχεία από το φετινό LAHS να πηγαίνουν τη μουσική του συγκροτήματος μπροστά μόνο σε μια ημερολογιακή θεώρηση της πορείας τους και τις διαθέσεις να κυλούν ίσιες, όσο μια σανίδα του surf. Μέσα σε όλα αυτά κατάφεραν να παραχώσουν και λίγο George Harrison ("Fish Οn Τhe Sand), καθώς και μερικές ακόμα διασκευές από την πρώιμη καριέρα τους. Έτσι κατέληξαν στο θριαμβευτικό "Catamaran" (το οποίο μεγάλη μερίδα του κοινού ξέρει και αγαπά) και στο encore με τα "Calm Me Down" και "Every Girl".
Η αλήθεια είναι λοιπόν ότι η αίσθηση που θέλησαν να μεταφέρουν οι Allah-Las στον κόσμο που γέμισε το Fuzz μεταφράστηκε εξαιρετικά, με τη συντριπτική πλειονότητα των παρευρισκομένων να τους ακολουθεί στη ρότα που έχουν πάρει. Κάπως έτσι, οι Καλιφορνέζοι σημείωσαν άλλη μία νίκη στην αναμέτρησή τους με το αθηναϊκό ακροατήριο, δίνοντάς μας υπόσχεση επανεμφάνισης και τη βεβαιότητα ότι θα αποδώσουν.
{youtube}v0R4wV0gfQI{/youtube}
