And You Will Know Us By The Trail Of Dead - Μέρος 1ο

avopolis.team

Share this

ΔΙΕΘΝΗ ΝΕΑ

Cher, A Tribe Called Quest και Dave Matthews Band στο Class of 2024 του Rock & Roll Hall of Fame

Τι είναι αυτό που πάντα έδινε και δίνει ορμή στο rock και το ωθεί ένα βήμα παραπέρα τόσα χρόνια; Μα τι άλλο παρά ο νεανικός ενθουσιασμός. Και όπως διαπίστωσα το βραδάκι της Πέμπτης στο όμορφο Brighton, στην παρέα από το Texas o ενθουσιασμός υπάρχει και περισσεύει.

Το Avopolis ύστερα από μία καθηστέρηση, λόγω της αρχικής αναβολής της περιοδείας του group στην Μεγάλη Βρετανία, βρέθηκε φιλοξενούμενο των περίφημων Αμερικανών And You Will Know Us By The Trail Of Dead στα παρασκήνια του πολύ ωραίου, παραλιακού club, να πίνει μπύρες αρκετή ώρα πριν την έναρξη της συναυλιακής βραδιάς.

Το group είχε μόλις φτάσει στην Αγγλία ύστερα από μία μικρή περιοδεία στην Ευρώπη. Πώς τους υποδέχτηκαν λοιπόν οι Ευρωπαίοι μουσικόφιλοι; Ο λόγος στον φίλτατο Neil Busch, τον εξαιρετικό μπασίστα του group.

"H περιοδεία μέχρι τώρα πήγε περίφημα. Η μεγαλύτερη έκπληξη όμως ήταν τα shows στην Γερμανία, όπου όλα ήταν sold out από νωρίς, και οι Γερμανοί ήξεραν όλα μας τα τραγούδια."

"Ξέρεις, είμαστε πολύ χαρούμενοι που έχουμε τόσο μεγάλη απήχηση στην Ευρώπη και ότι υπάρχουν fans της μουσικής μας σε τόσες χώρες, όπως και στην δική σου. Μας αρέσει να παίζουμε στην Ευρώπη. Οι περισσότερες εμφανίσεις μας back home, αν εξαιρέσουμε ορισμένες, μέχρι τώρα ήταν για 10-20 άτομα. Έχουμε παίξει σε ένα σωρό περίεργα μέρη. Έχεις δει τη φωτογραφία του εσωφύλλου του νέου μας single; Είναι από μία συναυλία σε ένα shit club για 11 fuckin' άτομα. Αλλά αυτό δεν μας ενδιαφέρει όταν βρισκόμαστε στη σκηνή. Να σου πω την αλήθεια, εμείς θέλουμε απλά να είμαστε λιώμα και να το διασκεδάζουμε. Ακόμα και αν μας παρακολουθούν μόνο οι κοπέλες μας. Απλά τότε δεν μπορούμε να κάνουμε stage diving."

Το σίγουρο όμως είναι ότι εκείνο το βράδυ στο Brighton δεν θα τους παρακολουθούσαν μόνο οι κοπέλες τους, αφού το Concorde 2 γέμισε πολύ γρήγορα και με αρκετούς άλλους να έχουν μείνει απ'έξω χωρίς εισιτήριο.

"Φαίνεται ότι όλα θα πάνε καλά και στην Βρετανία. Έχουμε να κάνουμε και πολύ promotion δουλειά αυτές τις μέρες εκτός από τις συναυλίες. Αύριο για παράδειγμα έχουμε γύρισμα στο Λονδίνο για το MTV2, (σημ. Το alternative MTV που μεταδίδεται μόνο στην Βρετανική digital τηλεόραση) στην οποία πρέπει να καθήσουμε μπροστά σε μία κάμερα και να παρουσιάσουμε τα αγαπημένα μας videos. Ξέρεις, του στυλ, αυτό είναι το αγαπημένο μας video των Sonic Youth, διότι φαίνονται οι ρώγες της Kim Gordon, και αυτό είναι τόσο cool!"

Άκουσε Sonic Youth o Kevin Allen, o διοπτροφόρος κιθαρίστας που κέρδισε μία θέση στο group όταν εντυπωσίασε τους υπόλοιπους κάνοντας κομμάτια έναν ενισχυτή με την Les Paul του πατέρα του, και παρεμβάλλεται στην κουβέντα.

"Οι Sonic Youth είναι απίστευτοι, τους λατρεύω, απλά τα τελευταία χρόνια, έχουν ξεφύγει εντελώς. Πέρυσι, στο All Tomorrow's Party όλα ήταν θαυμάσια, μέχρι που στα μισά του set τους, οι Sonics έβγαλαν ένα τρομπόνι. Αυτό που επακολούθησε ήταν, ω Θεέ μου! Δεν αντέξαμε και πήγαμε να κάνουμε acid στο όμορφο chalet μας."

Αν ο μινιμαλιστικός πειραματισμός των Sonics ενοχλεί τα αυτιά των Trail of Dead, τότε πώς πρέπει να αντιδράσει ο ανυποψίαστος ακροατής στην θορυβώδη έκρηξη που είναι η μουσική της παρέας από το Texas; Αν κρίνω όμως από το κοινό του Brighton που παραλήρησε με τις πρώτες κραυγές του Jason Reece και τις πρώτες παραμορφωμένες συγχορδίες της κιθάρας του Kevin, τότε όλα πάνε καλά για τους τέσσερις Τεξανούς. Ένα group που παρά την μικρή διάρκεια ζωής του (κανονικά ξεκίνησαν το 1997) έχει δημιουργήσει μία ολόκληρη μυθολογία γύρω από το όνομα του: Το πρωτότυπο όνομα, το εξαιρετικό artwork, οι διάφορες καταχρήσεις, τα καταστροφικά shows, οι τραυματισμοί και, πιο πρόσφατα, το περίφημο επεισόδιο στο San Antonio, όπου τους έδειραν ντόπιοι, και τους κατέστρεψαν όλα σχεδόν τα μουσικά τους όργανα... Έχουν ακουστεί διάφορες φήμες, αλλά τι πραγματικά έγινε εκεί, αγαπητοί Kevin και Neil;

"Φάγαμε ξύλο και μας έσπασαν όλο τον εξοπλισμό μας. Γιατί; Μην μας ρωτάς, δεν ξέρουμε! Είμασταν λιώμα, δεν θυμόμαστε τίποτα!" μου λένε και οι δύο γελώντας. "Τώρα πλέον ανήκει στον μύθο του βίου των Trail of Dead!"

Εκείνη την στιγμή αντιλαμβανόμαστε έναν Conrad Keely, έναν Jason Reece, drums, κιθάρες και φωνητικά του group, καθώς και αυτούς που αρχικά δημιούργησαν τους Trail Of Dead, να ορμάνε με σκοπό να μας λούσουν με μπύρα. Λίγα λεπτά αργότερα και σαφώς αρκετά πιο βρεγμένοι, αλλά με ακόμα πιο καλή διαθέση, προσπαθήσα να συζητήσω σοβαρά με τον Conrad και τον Jason. Αδύνατο! Ο Jason, με τον οποίο είχα και παλαιότερα επικονωνία, εξήγησε στον Conrad από που είμαι, και ο Conrad αμέσως βάλθηκε να με εντυπωσιάσει με τις γνώσεις του για την πατρίδα μου.

"Θέλω πάρα πολύ να έρθω στην Ελλάδα, ξέρεις. Βασικά θέλω να πάω στην Κρήτη, εκεί που ήταν εκείνος ο dude, o Βασιλιάς Μίνωας, και να δω μινώταυρους" (!?!)

Λυπάμαι Conrad, δεν έχουμε μινώταυρους. Τίποτα άλλο που θέλεις να ξέρεις; Αν μας αρέσουν ακόμα τα μικρά αγοράκια; Μπα, δεν νομίζω, τελευταία φορά που τσέκαρα... Ύστερα από αρκετή ώρα ανάλυσης των Ολύμπιων Θεών (όχι Conrad αγόρι μου δεν πιστεύουμε ακόμα δυστυχώς στο Δωδεκάθεο), και με την επισήμανση ότι αγαπημένος του θεός είναι ο Δίας, γιατί πηγαίνει με όποια γκόμενα θέλει, προσπάθησα να τον επαναφέρω στην πραγματικότητα ρωτώντας τον για την γνώμη για την κατάσταση που επικρατεί στην πατρίδα του με τις προεδρικές εκλογές. Bush ή Gore λοιπόν;

"Ξέρεις ένα από τα ονειρά μου είναι να κάνω acid με έναν Πρόεδρο! Ok, δεν θα ήθελα να βγει ο Bush, αλλά σίγουρα άμα έκανα acid με αυτόν θα ήταν πάρα πολύ cool! Είναι τόσο χαζός που θα έλεγε πιο πολλές βλακίες ακόμα και από εμένα!" Acid, ok, τώρα κατάλαβα. Όχι, ευχαριστώ, δεν θέλω να με κεράσεις acid Conrad! To ξέρω ότι έχεις αρκετό... Μα όχι σου λέω!