Ξεδίπλωσαν τη φαντασία τους στο Underflow, αρθρώνοντας ένα ουσιαστικό συνονθύλευμα ήχων, στο οποίο χώρεσαν η post-punk εποχή των Del-Byzanteens, το krautrock των Can, οι Swans, η αυτοσχεδιαστική τζαζ, τα παιχνίδια των Yello, ακόμα και η Εναντιοδρομία του Γιάννη Χρήστου σε μια πιο ηλεκτρική θαρρείς εκδοχή...

Παίζοντας punk και δυνατό rock 'n' roll, διέτρεξαν όλη σχεδόν την ιστορία τους, συνεπαίρνοντας το γεμάτο ΙΛΙΟΝ plus με μια σπαστικά τέλεια συναυλία...

Λιτή και ουσιαστική παράσταση, η οποία ζωντανεύει μια Σαντορίνη άσχετη με τον χλιδάτο τουριστικό προορισμό του σήμερα. Απεικονίζοντάς τη ως ένα νησί όπου η γερμανική Κατοχή αποτελεί βίωμα νωπό, η φτώχεια πέφτει βαριά και το ηφαίστειο είναι επικίνδυνο...

Παρά τις εδώ κι εκεί αστοχίες και την τσαπατσούλικη αναφορά στο επίκαιρο θέμα του queer, είναι ένα τολμηρό ανέβασμα και μια παράσταση που κοιτάει μπροστά, έχοντας μια εντυπωσιακή Μυρτώ Παπαθανασίου στον πρωταγωνιστικό ρόλο...

26 χρόνια μετά τον θάνατό του, ο σπουδαίος συνθέτης ξαναζεί στη σκηνή του Gazarte παραμένοντας ασυμβίβαστα λαϊκός. Επιδιώκει όμως και επικοινωνία με ένα κοινό που διαθέτει περαιτέρω αναφορές, έχοντας κοιτάξει πλέον πέρα από τον ορίζοντα μιας τυπικής γειτονιάς της παλιάς Αθήνας...

Με εις βάθος ματιά στο ελληνικό τραγούδι και με ζηλευτές ισορροπίες, «μαγειρεύει» χωρίς τυμπανοκρουσίες ένα από τα καλύτερα και πιο ουσιαστικά προγράμματα που μπορεί να παρακολουθήσει κανείς φέτος σε μια μουσική σκηνή...

Το Gagarin είχε αρκετό κόσμο να τους περιμένει κι εκείνοι έδωσαν πολλές αφορμές στους παλιότερους ειδικά να θυμηθούν πού πήγαινε η ζωή τους πριν την καταιγίδα, παίζοντας με πάθος και με μια όμορφη «αλητεία»...

Μία συγκινητική ρετροσπεκτίβα στο τεράστιο έργο του πυλώνα της ελληνικής μουσικής, με τις δύο ερμηνεύτριες να κάνουν τις νότες να στριφογυρίσουν, να κοχλάζουν και να πάρουν εν τέλει φωτιά...

Φιλόδοξο, αλλά σφιχτό και επιμελώς φιλοτεχνημένο πρόγραμμα, με πλήρη αξιοποίηση της «επισκέπτριας» καλεσμένης, το οποίο απέδειξε ότι οι δύο τραγουδοποιοί έχουν τελικά περισσότερα κοινά από όσα νομίζαμε· ίσως και απ' όσα νόμιζαν και οι ίδιοι...

Αποτολμώντας να βγει ολομόναχος στη σκηνή και να παρουσιάσει το ρεπερτόριό του απλά με μια κιθάρα, στάθηκε μπροστά σε ένα φισκαρισμένο Κύτταρο στα πιο δυνατά του, αφήνοντας σκέτη ενώπιόν μας την καθαρή ουσία της τραγουδοποιίας του...