Χάρης Συμβουλίδης

Σας περιμένουμε σύντομα στην Ελλάδα, για την πρώτη σας συναυλία εδώ. Αλήθεια, μας έχετε επισκεφθεί ξανά. Ίσως ως τουρίστες;

Δεν έχουμε ξανάρθει ποτέ στην Ελλάδα και είναι χώρα την οποία πάντα ήθελα να επισκεφθώ. Το επώνυμό μου, ξέρεις, είναι μια μπασταρδεμένη, αμερικανοποιημένη εκδοχή του Κουρκουμελάτα, το οποίο γνωρίζω ότι είναι χωριό στην Κεφαλλονιά. Και είναι κάτι που ονειρεύομαι από παιδί να τσεκάρω.

Απ' όσο βλέπω, η νυν περιοδεία σας τελειώνει στην Αθήνα. Άρα να υποθέσω ότι έχετε κανονίσει να μείνετε λίγες μέρες στην Ελλάδα, πριν πετάξετε για πίσω;

Α, ναι, ισχύει! Είπαμε ότι θα πάρουμε λίγες μέρες διακοπών μετά τη συναυλία, και στόχος μας είναι να εξερευνήσουμε όσο μπορούμε την Ελλάδα.

Φέτος κυκλοφορήσατε ένα single ονόματι Slow Burned, με 2 καινούρια τραγούδια ("Aessence" και "Shaken To Sleep"). Να τα θεωρήσουμε προπομπό του άλμπουμ που ετοιμάζετε για το 2020; Θα ακούσουμε αλήθεια ακυκλοφόρητο υλικό στη Death Disco;

Όχι, τα κομμάτια του Slow Burned προορίζονται αυστηρά για την 7ιντση αυτή κυκλοφορία, είναι ένα non-album single. Δεν λέω ότι αποκλείεται να τα ξαναδείτε κι αργότερα, όχι πάντως στη συγκεκριμένη τους μορφή. Είναι κάτι που πάντα μου άρεσε και σε άλλα συγκροτήματα, να γυρνάνε πίσω στο υλικό τους και να το ξαναφαντάζονται σε διαφορετική εκδοχή.

Όσο για τη συναυλία, σχεδόν σε κάθε μας εμφάνιση παίζουμε νέα ή/και ακυκλοφόρητα τραγούδια. Και δεν σκοπεύουμε να κάνουμε εξαίρεση για την Αθήνα, οπότε θα ακούσετε σίγουρα καινούριο υλικό. Προσωπικά μιλώντας, μάλιστα, τρελαίνομαι να παίζω live αδημοσίευτα πράγματα.

Το πρόσφατο άλμπουμ Gate Of Grief (2018), για το οποίο και περιοδεύετε, είναι φτιαγμένο να ακούγεται σαν σύνολο. Υπάρχει εδώ κάποια επίκληση σε παλιότερες δισκογραφικές ημέρες, π.χ. σε σπουδαίους δίσκους της pop/rock ιστορίας που κι εσείς απολαύσατε ως ακροατές στην ολότητά τους;

Σε ευχαριστούμε πολύ γι' αυτό το σχόλιο, χαίρομαι πραγματικά που το Gate Of Grief αφήνει μια τέτοια εντύπωση. Δεν ήμουν ποτέ φίλος των δίσκων που έμοιαζαν με συλλογές κομματιών, στις οποίες απλώς ξεχώριζαν ένα ή δύο, ως πιθανά singles. Ελπίζουμε μάλιστα ποτέ να μην κάνουμε μεγάλη επιτυχία με κάποιο τραγούδι. Θέλουμε οι White Ring να παραμείνουν ένα εγχείρημα πολύ αφηγηματικό, του οποίου τα μέρη θα λειτουργούν πάντα με αίσθηση συνόλου.

Ο μουσικός Τύπος συχνά πασχίζει να βάλει μια ταμπέλα στη μουσική που φτιάχνετε –συνήθως την αποκαλεί «witch house». Για σας, υπάρχει νόημα σε όλο αυτό; Σας βοηθάει σε κάτι, π.χ. δίνοντας την αίσθηση ότι ανήκετε σε κάποια σκηνή;

Προσωπικά δεν χρησιμοποιώ τον όρο «witch house» για τη μουσική μας, ωστόσο προσπαθώ να στέκομαι ουδέτερα απέναντί του. Όσοι πάντως είναι εξοικειωμένοι μαζί του, συνήθως γνωρίζουν και τους White Ring –οπότε τελικά δεν βοηθάει και σε κάτι.

Δεν με πειράζει πάντως να αυτοπροσδιορίζονται κάποιοι ως witch house ακροατές, απλά δεν μου αρέσει η ιδέα ότι μέρος της ταυτότητάς μου ανήκει σε μια συγκεκριμένη ομάδα (όποια κι αν είναι αυτή). Γιατί οι ομάδες εύκολα μετατρέπονται σε πλήθη και τα πλήθη, τελικά, γίνονται όχλος.

Τα τραγούδια σας εκπέμπουν νομίζω ένα αίσθημα προσμονής για πράγματα λίγο απροσδιόριστα, που ίσως και να μην υπάρχουν ακόμα. Νιώθετε να σας ενώνει αυτό με τους goth και dark wave εξερευνητές των 1980s;

Ναι, οπωσδήποτε. Σκέφτομαι προσωπικά τη μουσική μας σαν μια καινούρια, αγνή μορφή του post-punk εκείνης της δεκαετίας, η οποία απευθύνεται σε όσα παιδιά μεγάλωσαν έχοντας δίπλα τους το ίντερνετ.

Υπό μια τέτοια έννοια, το Gate Of Grief εκφράζει μια αυστηρώς εσωτερική πραγματικότητα; Ή υπάρχει και κάποια αναφορά εδώ στο Bab-el-Mandeb (Πύλη των Δακρύων), άρα εμμέσως και στη φρίκη του εμφυλίου πολέμου στην Υεμένη;

Υπάρχει πράγματι μια γεωγραφική αναφορά στην περιοχή, όχι όμως στον πόλεμο της Υεμένης. Πήραμε το όνομα Gate Of Grief από ένα ντοκιμαντέρ που είδαμε, για τις μετακινήσεις των πρώιμων ανθρώπων: ήταν το μοντέρνο όνομα της τοποθεσίας όπου οι ειδικοί εντοπίζουν τους πρώτους εκπροσώπους του είδους μας που έκαναν το πέρασμα από την Αφρική στη Μέση Ανατολή.

Κατά τα λοιπά, ο τίτλος του δίσκου αναφέρεται σε ένα τραύμα του παρελθόντος το οποίο κουβαλά κανείς από τα παιδικά του χρόνια και συνεχίζει να τον απασχολεί και στην ενήλικη ζωή. Νομίζω είναι κάτι που όλοι έχουν βιώσει, σε έναν τουλάχιστο βαθμό –και έχουν συνείδησή του, τουλάχιστον αν εξερευνούν τα του εαυτού τους.

Ως μπάντα, είστε «παιδί» της MySpace εποχής, η οποία ήδη δείχνει σαν κάτι πολύ μακρινό. Αισθάνεστε άνετα στα σημερινά social media; Τελικά οι υψηλές, ψηφιακές ταχύτητες μας φέρνουν όντως πιο κοντά;

Δεν μισώ τα social media, αλλά δεν νιώθω και κάτι απέναντί τους –κάτι που δεν ισχύει όμως για το ίντερνετ, συνολικά μιλώντας. Περνάω ας πούμε πολύ χρόνο στο YouTube, στο BitChute και σε μερικά ακόμα sites, στα οποία μάλλον θα με κράξουν που συχνάζω! Γενικά, μου αρέσει να διαβάζω ιστορία και φιλοσοφία προερχόμενη από μη mainstream πηγές.

Έχω γνωρίσει σχεδόν όλους μου τους φίλους μέσω ίντερνετ και οι ίδιοι οι White Ring δεν θα υπήρχαν, αν δεν βρισκόμασταν κάπως στα social media. Ωστόσο το ίντερνετ είναι ένα εργαλείο. Αν ψάχνεις λοιπόν για μερικές προφανείς πληροφορίες για το ποιος είναι κάποιος, μπορείς να τις πάρεις βλέποντας πώς το χρησιμοποιεί. Θα σου δώσει μια εικόνα της αληθινής του φύσης.

{youtube}_PQJjMqf7dE{/youtube}

 

Ακολούθησε το Avopolis Network στο Google News

 

Διαβάστε Ακόμα

Featured