60 χρόνια απ’ τη συνάντηση των μελών του αρχικού πυρήνα των Χειμερινών Κολυμβητών, 45 απ’ την πρώτη τους συναυλία και 44 απ’ την κυκλοφορία του πρώτου τους δίσκου, το συγκρότημα εμφανίζεται στο θέατρο «Δόρα Στράτου» στον λόφο του Φιλοπάππου, στο πλαίσιο των Φ Hill Sessions. Ο Αργύρης Μπακιρτζής με ολόκληρη τη μουσική του παρέα, θα παρουσιάσουν ένα πρόγραμμα με τραγούδια από την συνολική δισκογραφία τους τεσσάρων δεκαετιών και άλλα ανέκδοτα. Τους περιμένουμε με προσμονή.
Το Μαίτρ κι η Μαργαρίτα του Μπουλγκάκοφ αποτέλεσε υλικό έμπνευσης για το “Sympathy for the Devil” των Rolling Stones αλλά και για τη “Ρωμυλία” των Χειμερινών Κολυμβητών, τη στιγμή που οι δύο μπάντες δίνουν μια μάχη στήθος με στήθος αναφορικά με τη δραστηριότητα επί σκηνής. Παρόλα αυτά η τελευταία δισκογραφική δουλειά των Χειμερινών κυκλοφόρησε το 2009, ενώ οι Stones κυκλοφόρησαν λίγο καιρό πριν νέο lp. Υπάρχει προοπτική να λυθούν τα ζητήματα με τα δικαιώματα και τη δισκογραφική ώστε να κυκλοφορήσετε επιτέλους νέο δίσκο ή ανέκδοτο ηχογραφημένο υλικό;
Τί σχόλιο να κάνω στην ερώτησή σας; Θα με πάρουν στο ψιλό κι εγώ τον εαυτό μου. Βέβαια με την ευκαιρία θυμόμαστε τον μυσταγωγικό αύτόν μουσικό και στιχουργικό ποταμό των R.S. του 1968, καθώς και το απολαυστικό βιβλίο του Μπουλγκάκοφ, όπως και όλα τα βιβλία του, που στη δεκαετία του ’70 διάβαζα και ξαναδιάβαζα. Το θέμα των δικαιωμάτων παλεύω και ελπίζω να λυθεί και να μην έχω πια σχέση με ανθρώπους που μου έχουν δώσει το δικαίωμα να μην τους έχω καμιά εμπιστοσύνη.
Έβαλα σε έναν αμερικανό φίλο το πρώτο σας LP. Μαθαίνει ελληνικά εδώ και δυο-τρια χρόνια αλλά λίγα κατανοεί. Ακόμη κι έτσι, ένιωσε πως άκουγε τα Basement Tapes του Bob Dylan με τους Band, επομένως αντιλήφθηκε το αίσθημα της παρέας και κατέληξε με τα λίγα ελληνικά του να μου γράψει ¨Χειμερινοί Κολυμβητές είναι υπέροχο!” Ενθουσιάστηκε κι αποφάσισε να έρθει και στη συναυλία σας, παρότι ξέρει πως ελάχιστα θα καταλάβει. Του είπα πως το μόνο βέβαιο είναι πως δε θα υπάρχουν ντραμς. Τι άλλο να περιμένει;
Αυτό κι εγώ περιμένω να μάθω. Το ευχάριστο είναι ότι θα υπάρχει τουλάχιστον ένας που μας ακούει για πρώτη φορά, αν και πάντα ξεγελιούνται μερικοί και έρχονται για πρώτη φορά διευκολύνοντάς με στην επιλογή των τραγουδιών παρουσιάζοντας ένα μικρό ιστορικό μας.
Οι τελευταίοι μήνες κύλησαν με συναυλίες των Χειμερινών Κολυμβητών, με το ανέβασμα της “Δημοπρασίας” του Σταύρου Τσιώλη αλλά και εμφανίσεις σας στο πλευρό του Γιώργου Κωστογιώργη. Θυμάμαι να μιλάτε για ένα βιβλίο που γράφετε εδώ και μερικά χρόνια, για ιταλικά τραγούδια που δουλεύετε με την Κατερίνα Σισίννι, ένα δίσκο με πιανόλα… Τι τελικά από τα παραπάνω είναι κοντά στο να πραγματοποιηθεί στο άμεσο μέλλον; Θέτετε πλάνα και στόχους για τη συνέχεια ή αποφεύγετε τους υπολογισμούς;
Το βιβλίο είναι σχεδόν έτοιμο, να δω ποιος θα το εκδώσει, ο δίσκος με την πιανόλα επίσης, ο Διονυσόπουλος πρέπει να τελειώνει το βιβλίο που θα τον συνοδεύει κι εγώ να κάνω κάποιες διορθώσεις στην ελληνική εκδοχή του “O sole mio”. Με την Sissini καλά θα κάνουμε να βιαστούμε. Ντροπή μας, ο κιθαρίστας είναι έτοιμος, ο Βόμβολος είναι πάντα έτοιμος. Για τους Κολυμβητές είπαμε. Έχω μπλέξιμο και με το θέατρο και κάπου κάπου ξεφυτρώνει και καμιά ταινία. Έτσι το έχω δίπορτο όταν οι συνάδελφοι γκρινιάζουν για τις κακές, όπως υποστηρίζουν μερικοί, οικονομικά συμφωνίες που κλείνω.
Οι Χειμερινοί Κολυμβητές έχουν ένα “παραπεμπτικό” χαρακτήρα. Κάποιος μπορεί να οδηγηθεί μέσα από τη δισκογραφία σας στα 78στροφα του Κατσαρού, στον Καραμανιώλα, στον Ουγκώ, τον Ελύτη και τον Ζάχο Παπαζαχαρίου. Την ίδια στιγμή, η φιλμική σας παρουσία μπορεί να στείλει ένα θεατή στα γραπτά του Βακαλόπουλου, και οι συνεργασίες σας σε περιπτώσεις σαν αυτή του Τάσου Ποταμιάνου. Αναρωτιέμαι αν έχετε ανακαλύψει, αν εντοπίζετε κι εσείς νέα πεδία, από καλλιτέχνες σύγχρονους που τώρα βρίσκονται είτε στο προσκήνιο είτε στο “περιθώριο”;
Ποτέ δεν ήρθε ένας μουσικός στο συγκρότημά μας επειδή η ενορχήστρωση απαιτούσε το όργανο που έπαιζε. Η ζωή τον έφερε και ταιριάξαμε. Αυτό δίνει αναλογικά μια απάντηση και στην ερώτησή σας.
Ο Σωτήρης Κακίσης είχε γράψει για τους Χειμερινούς Κολυμβητές πως “η έμφυτή τους Αμφιβολία είναι, τελικά, η ιστορία τους όλη: αυτή τους χαρίζει τον σωτήριο, αιώνιό τους ερασιτεχνισμό, που ισούται με επαγγελματισμό τέλειο και σαφή, μέσα στον κυκεώνα του άκρατου τις ημέρες αυτές ψευτο-επαγγελματισμού.” Του έχετε απαντήσει ή θα του απαντούσατε κάτι περί αυτού;
Ο αγαπητός Σωτήρης μας ξέρει καλά. Εμένα, αυτός με πρότεινε στον Τσιώλη όταν είχε ξεμείνει από πρωταγωνιστή στον «Έρωτα στη χουρμαδιά», την πρώτη ταινία που έκανα μαζί του και δεν θα συμπλήρωνα τίποτα σ’ αυτά που λέει για μας κι ας είναι με κάποιον τρόπο κολακευτικά.
Στο “Εσύ παλιογειτόνισσα” λέτε την ιστορία με το μπέρδεμα του κοινού με το ρύζι και το “ορίζει”. Θυμάστε κάποια άλλη ιστορία όπου το κοινό αντέδρασε, παρεξήγησε ή σας έκανε να νιώσετε άβολα;
Σε μια απ’ τις πρώτες μας συναυλίες, σε εκδήλωση του περιοδικού ΑΝΤΙ, είχε προηγηθεί ο Παπάζογλου κι όταν αρχίσαμε εμείς το κοινό άρχισε να φωνάζει «Παπάζογλου-Παπάζογλου». Μείναμε τρεις, οι υπόλοιποι την κοπάνισαν αμέσως.
Με αφορμή την παράσταση “Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ” και τα επεισόδια που είχαν γίνει, είχατε πει πως “Ένα μεγάλο μας πρόβλημα είναι ότι έχουμε χάσει το χιούμορ μας.” Δεκατέσσερα χρόνια μετά, πως βλέπετε τα πράγματα σε ανάλογες καταστάσεις;
Όλο και χειρότερα. Όμως ο γιος μου, όπως και πάρα πολλοί άλλοι, έχει τρομερό χιούμορ και προπονιέμαι να του το σπάω. Οι περισσότεροι πολιτικοί μας μου φαίνονται σαν εξωγήινοι χωρίς καθόλου χιούμορ. Ή είναι; Υπάρχει μεγάλη σχετική φιλμογραφία.
Κλείνοντας, ήθελα να σας ρωτήσω πως κυλά μια μέρα στην Καβάλα κι αν πηγαίνετε στη Θάσο τα καλοκαίρια;
Κοιμάμαι και ξυπνώ αργά, οπότε μεσημεριανό τρώω κατά τις 5-6. Διαβάζω αρκετά στο κρεβάτι πριν και μετά τον ύπνο. Ασχολούμαι λίγο με την αυλή που πάντα θέλει τακτοποίηση. Διαλέγω τί ψωμί θα πάρουμε κάθε φορά, περνώ απ’ τους φίλους μου μανάβηδες Πόπη και Γιώτη, Πίνω καφέ και σχολιάζω ποικίλα θέματα με δυο τρεις φίλους, στον Γιώργο απέναντι στο Ιμαρέτ ή στον Τσαλαπετεινό, κάνω μπάνιο επτά μήνες τουλάχιστον και περπατώ όταν δεν βαριέμαι. Υπολογιστής, κανένα έργο στην τηλεόραση, -σ’ αυτό σχεδόν πάντα διαφωνούμε με τη γυναίκα μου-, ποδόσφαιρο, μπάσκετ, όχι πολύ, πολύ λίγο σειρές, είναι πονηρές, σε εγκλωβίζουν, κρίμα που κλείνει το ΑΤΤΙCΑ και θα χάσουμε τον Όζου, τον Ρέι και τον Μιζογκούτσι, τον Κήτον και άλλους σπουδαίους δημιουργούς που σχεδόν όλα τα κανάλια απαξιούν να μας παρουσιάσουν προσπαθώντας να ικανοποιήσουν το κατά τη γνώμη τους γούστο του μέσου θεατή, τακτική που οδήγησαν στον μαρασμό καλλιτεχνικούς οργανισμούς που κάποτε πρωτοπορούσαν. Να πω τέλος ότι περνώ μεγάλα διαστήματα εκτός Καβάλας.
60 χρόνια απ’ τη συνάντηση των μελών του αρχικού πυρήνα των Χειμερινών Κολυμβητών, 45 απ’ την πρώτη τους συναυλία και 44 απ’ την κυκλοφορία του πρώτου τους δίσκου, το συγκρότημα εμφανίζεται στο θέατρο της Δόρας Στράτου στον λόφο του Φιλοπάππου, στο πλαίσιο των Φ Hill Sessions, που διοργανώνει η Goodheart Productions με αφορμή τον εορτασμό των δέκα χρόνων λειτουργίας της. Η συναυλία είναι sold out. Περισσότερα εδώ.
