Ακούγοντας το πρώτο τους άλμπουμ, OncePartOfAWholeShip (που μόλις πρόσφατα κυκλοφόρησε από την InnerEar), ήρθα ανέλπιστα και χωρίς καμία προειδοποίηση αντιμέτωπος με μια από τις πιο φρέσκες σε ιδέες και εμπνευσμένες στην υφολογία τους ελληνικές ηχογραφήσεις των τελευταίων ετών. Οι EggHell βρίσκονται σε εξαιρετικά καλό δρόμο, με προσεγμένο μουσικό attitute και με υπολογίσιμη δεξιοτεχνία στην παραγωγή –προς το παρόν λοιπόν αξίζουν την προσοχή όλων και μέσα στον Φεβρουάριο θα δοθούν κάμποσες ευκαιρίες για να τους τσεκάρετε: 20/2 θα βρίσκονται στο 5/25 live του Εν Λευκώ, 27/2 θα συμμετάσχουν στο πρώτο FreshMusicFestival (Ξενοδοχείο Πίνδαρος) και 28/2 θα γίνει η επίσημη παρουσίαση του δίσκου τους στο Sixd.o.g.s. Αν συνεχίσουν έτσι, αν δουλέψουν πολύ και εξελιχθούν, σε λίγο καιρό θα αξίζουν όχι μόνο να τους «δείχνουμε», αλλά να τους «χτυπάμε» και προσοχή...
Υπάρχουν συγκροτήματα στη σημερινή εποχή (όχι από την Ελλάδα) με τα οποία αισθάνεστε κοντά; Ή ότι είναι συνοδοιπόροι και ανήκετε στην ίδια «ομάδα»;
Είμαστε ένα νέο συγκρότημα, θέλουμε να παίξουμε σε μεγάλες σκηνές, να βγάλουμε δίσκους, να γνωρίσουμε κόσμο, να κάνουμε ανθρώπους να τραγουδάνε τα τραγούδια μας και ίσως –γιατί όχι;– να νιώθουν πως μιλάνε γι' αυτούς η σ' αυτούς. Θέλουμε να κάνουμε όσα κάνουν και σε μας οι μπάντες που ζηλεύουμε θανάσιμα και που θέλουμε να αντιγράψουμε μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας. Θέλουμε να μη σκεφτόμαστε τις συνθήκες που επικρατούν στη μουσική εδώ η έξω και να μην μας πιάνει πάνω από μία (άντε δύο) φορές την εβδομάδα η απόλυτη υπαρξιακή φρίκη η οποία συνοδεύει τόσο έντονα εκείνους που ακολουθούν κάτι τόσο μάταιο και οικονομικά μη βιώσιμο. Θέλουμε να απολαύσουμε το γεγονός ότι η έννοια του μεγάλου παραγωγού στη μουσική αργοπεθαίνει και πως τώρα έχουμε τον χώρο και τα μέσα να κάνουμε αυτό που επιθυμούμε (όποτε το αφήνει η υπαρξιακή φρίκη). Πρέπει να είμαστε μπόλικοι!
Η φιλοσοφία της κιθαριστικής ποπ που αναδύεται στο OncePartOfAWholeShip δεν ευδοκιμεί στην εγχώρια σκηνή. Αισθάνεστε ότι περιορίζεστε από τη μικρή ελληνική αγορά ή αποτελεί πρόκληση το να διεισδύσετε σε ένα δύσκολο σε νέα ονόματα και ελαφρώς κακομαθημένο κοινό;
Νομίζουμε πως όλες οι μπάντες που κάνουν το ίδιο πράγμα με εμάς στην Ελλάδα αυτήν την περίοδο έχουν, με κάποιον τρόπο, συνηθίσει τις συνθήκες και τους περιορισμούς που υπάρχουν. Δεν θεωρούμε πως είναι τόσο κακομαθημένο ή δύσκολο το κοινό. Και είναι πολύ θετικό που υπάρχει μεγάλη παραγωγή καλής μουσικής, μα και μέρη για να ακουστεί αυτή η μουσική. Είναι βέβαια μια μικρογραφία μικρογραφίας των μερών όπου, τουλάχιστον εμείς, ονειρευόμαστε να παίξουμε, αλλά το προτιμάμε 100 φορές από τη φάση που παίζει στη Βραζιλία, για παράδειγμα: εκεί τα μεγέθη είναι μεν τεράστια και οι πιθανότητες αμέτρητες για τις μπάντες, όλη όμως η «εναλλακτική» μουσική περιορίζεται σε απίστευτα συγκεκριμένα μαγαζιά σε κάθε πόλη (μπορείς να τα μετρήσεις στα δάχτυλα), χαμένα ανάμεσα σε αμέτρητα clubs/bars που στεγάζουν house bands, ή tribute bands των Pearl Jam και των Metallica.
Εκεί είναι όντως τρομακτικά τα πράγματα. Όχι μόνο για τα συγκροτήματα που παίζουν με ξένο στίχο, αλλά γενικά για όσα γκρουπ επιθυμούν να δείξουν το υλικό τους στο κοινό ξεφεύγοντας από τα στάνταρ που θέλει ο κόσμος για τη σαββατιάτικη έξοδό του σε μια χώρα η οποία ευδοκιμεί οικονομικά. Ίσως λοιπόν μια ενωμένη και οργανωμένη μικρή αγορά μπορεί, μέσω π.χ. της ευκολίας του ίντερνετ (λέμε τώρα), να αποδειχθεί αρκετά καλύτερη από μια μεγάλη αγορά, η οποία ξέρει καλά τι θέλει μεν, το ξέρει όμως τόσο καλά, ώστε εδώ και τόσα χρόνια δεν θέλει κάνεις να βάλει χέρι.
Βρίσκω τις ενορχηστρώσεις σας κινητικές, προσεγμένα στρογγυλές με ωραίες καμπύλες και με αιχμές. Πόση δουλειά χρειάστηκε το άλμπουμ στο στούντιο; Ήταν κάτι που δουλεύτηκε εντατικά ή ξεπήδησε σαν προϊόν αυθορμητισμού;
Ήταν από την αρχή ξεκάθαρος ο στόχος μας να μην φοβηθούμε το στούντιο. Θέλαμε να αφήσουμε τα κομμάτια να μας υποδείξουν εκείνα την ενορχηστρωτική τους κατεύθυνση: αν κάπου π.χ. ακούγαμε βιολιά, θα γράφαμε βιολιά –δεν θα βάζαμε ένα synth στη θέση τους, ούτε ένα plug-in. Δεν θέλαμε να αφήσουμε τη φαντασία μας να περιοριστεί ούτε από τις συνθήκες, ούτε από τις όποιες τεχνικές δυσκολίες. Σε ανθρώπινο επίπεδο έγιναν βέβαια τα πάντα. Υπήρξαν στιγμές απελπισίας, τσακωμών, αμοιβαίων γλειψιμάτων και τηλεφωνικών εκθειασμών για κάποια καινούργια ιδέα. Ήταν πολύ αθώα και όμορφη διαδικασία, κοιτώντας εκ των υστέρων. Ξέραμε πως δοκιμάζαμε κάτι καινούργιο. Καινούργιο και για τον Jef Maarawi, επειδή ήταν η πρώτη φορά που έμπαινε με κομμάτια του σε στούντιο, αλλά και για τον Ekelon, ο όποιος αντιμετώπισε το project σαν κάτι καινούργιο, με όρεξη και με ανοιχτό μυαλό να επηρεαστεί από όλο το συγκρότημα.
Αποφύγατε τις lo-fi ευκολίες και ανοίξατε τον χώρο στην παραγωγή. Με το χέρι στην καρδιά, πόση αυτοπεποίθηση έχετε με το πώς θα αποδοθεί το υλικό σας επί σκηνής;
Το υλικό του OncePartOfAWholeShip ηχογραφήθηκε με έναν τρόπο που, πάνω-κάτω, μας ανάγκασε να μάθουμε να παίζουμε τα τραγούδια όπως τα ηχογραφήσαμε. Πέρα δηλαδή από δυο-τρεις εξαιρέσεις, δεν υπάρχουν πράγματα στον δίσκο τα οποία δεν θα μπορούσαμε να αποδώσουμε λάιβ και αυτό είναι κάτι που είχαμε στο μυαλό μας από πολύ νωρίς.
Τι σας κάνει να κοιτάξετε προς την ανοιχτόκαρδη chamberpop ή τη θετικότητα της folk, αντί των συνηθισμένων «μελαγχολικών» τρικ; Θεωρώ ότι αποφεύγετε να εκβιάζετε το συναίσθημα γιατί έχετε εμπιστοσύνη στα τραγούδια σας. Ισχύει;
Καταφέραμε (κουτσά-στραβά) να γίνουμε τόσο γρήγορα μπάντα ακριβώς επειδή εμπιστευτήκαμε τα κομμάτια. O δίσκος είναι βασισμένος πολύ έντονα στην ιστορία που λέει κι αυτό βοήθησε πολύ στο να βρούμε έναν στόχο. Είτε πηγαίνοντας κόντρα στη διάθεση των τραγουδιών, είτε ακολουθώντας την.
Στο “BlackAndWhiteShoes” μου έρχονται στο μυαλό οι SmashingPumpkins. Σε άλλα οι Coral... Έχετε σαφείς επιρροές, από ονόματα τα οποία θα κατονομάζατε χωρίς ενδοιασμό;
Μας έχουν επηρεάσει οι Will Oldham, Radiohead, Chico Buarque, Joanna Newsom, Bon Iver, Nirvana, Sufjan Stevens, Granddaddy, Εlliott Smith, Flaming Lips, Fuck Buttons, Animal Collective, Rogerio Skylab, Plagiarism Galore και πολλοί ακόμη…
Τι να περιμένουμε από εσάς στο κοντινό μέλλον, σε επίπεδο συναυλιών;
Θα κινηθούμε αρκετά μέσα στον Φεβρουάριο. Αρχικά θα κάνουμε μία εμφάνιση στο 5/25 live του Εν Λευκώ στις 20 Φεβρουαρίου, ενώ μία εβδομάδα μετά (27 Φεβρουαρίου) θα συμμετέχουμε κι εμείς στο πρώτο Fresh Music Festival –στο «σχεδόν» εγκαταλειμμένο ξενοδοχείο Πίνδαρος στην Αθηνάς– μαζί με 16 ακόμα καλλιτέχνες, όπου θα παίξουμε ένα διαφορετικό, unplugged σετ. Τέλος την επόμενη μέρα, 28 Φεβρουαρίου, θα κάνουμε την επίσημη παρουσίαση του OncePartofAWholeShip στο Six d.o.g.s.
{youtube}SSj1g0BKbrk{/youtube}
