Mετά τους zooties και τους zazous, τους hipsters, τους beatniks και τους bikers, τους rockabillies, τους mods και τους rockers, ακολουθεί το Swinging London και οι psychedelics...

Στα 5 πρώτα έτη των 2010s, ο μουσικός κόσμος χώθηκε σε μία βαθιά περίοδο αναπόλησης: η νοσταλγία για το παρελθόν ήταν διάχυτη σε κάθε ρεύμα ή κίνημα που μας απασχόλησε. Η φετινή χρονιά φαντάζει όμως ως η πρώτη κατά την οποία αρχίζει και διαμορφώνεται ένας διακριτός ήχος. Έστω και εκ των υπογείων... 

To 1954, ένας νεαρός φορτηγατζής ονόματι Elvis Presley έτυχε να τραγουδήσει μια σειρά από κομμάτια στο αφεντικό της Sun Records, Sam Philips και η συνταρακτική συνέχεια αποτέλεσε μια από τις δημοφιλέστερες ιστορίες στον μουσικό πλανήτη.

Πρόκειται για μια περίοδο κατά την οποία τα όρια ανάμεσα στο παρελθόν και στο μέλλον γίνονται δυσδιάκριτα, ενώ ουδείς δύναται να γνωρίζει με σιγουριά αν ξετυλιγόταν το τέλος μιας εποχής ή ξεκινούσε μια νέα. Αυτή η αίσθηση της αιώρησης πάνω από την ιστορία μοιάζει με το σήμερα...

Στα μονοπάτια του ambient μαυσωλείου της Blackest Ever Black, η νεότερη βρετανική dance κουλτούρα διασταυρώνεται με τις σκοτεινότερες πτυχές των περιθωριακών ρευμάτων των 1980s, σε μία τοξική και νευρωτική συνεύρεση...

Αποκαλύφθηκε λοιπόν πώς είναι δομημένη η πολιτιστική δημοσιογραφία στην Ελλάδα: δημόσιες σχέσεις, παραμάγαζα, κλίκες και προνομιακοί συνομιλητές διοικούντων...

Ο ηγέτης του λονδρέζικου σχήματος, Barry Ashworth, καταφτάνει στην Αθήνα (το Σάββατο 19 Δεκεμβρίου, στο Six d.o.g.s.) για ένα σπέσιαλ «holly, jolly, bassmass Soundsystem», παρέα με τον Rodney P -θεμελιωτή του βρετανικού χιπ χοπ και γνώριμο στο ελληνικό κοινό από την εμφάνισή του με τους Active Member στο Rockwave 2014. Με αυτή την αφορμή, θυμόμαστε τι μας απάντησαν οι Dub Pistols όταν τους ρωτήσαμε για τους δίσκους εκείνους που πάντα θα αγαπάνε περισσότερο από τους άλλους...

Εξερεύνηση στον ανεξάρτητο ήχο της πόλης, μέσα από αυτόνομες δισκογραφικές που έχουν δώσει μία αναζωογονητική αύρα σε νέα και παλαιότερα αυστραλιανά σχήματα... 

Όταν τα μουσικά είδη αλλάζουν, το ίδιο συμβαίνει και με τους ενδυματολογικούς κώδικες...

Όταν όλοι επιλέγουν τη φυγή, φυσική και πνευματική, ο Δεληβοριάς όχι μόνο μένει εδώ, όχι μόνο αποκαλύπτει μια συλλογική ανάμνηση άβολη, αλλά τη φέρνει και μπροστά στο μούτρο σου. Σαν να σου λέει, από εκεί ήρθαμε οι περισσότεροι, να αναλάβουμε τώρα την ευθύνη να δούμε πού θα πάμε...